ตอนที่ 3
1058 Words
พรรณเรศมองกระปุกพลาสติกสีขาวตรงหน้า แล้วรับมา
“แกฉี่ใส่ในนั้นแล้วเอามาให้ฉัน ฉันจะได้ตรวจให้”
“โอเค งั้นเดี๋ยวฉันมา”
ห้านาที พรรณเรศเดินกลับมาแล้ววางกระบอกใส่ปัสสาวะไว้ตรงหน้าเพื่อน สโรชาส่งให้กับพยาบาลผู้ช่วยเพื่อทำการตรวจ รอไม่นานผลก็ออกมา หมอสาวระบายลมหายใจแล้วช้อนสายตามองเพื่อน ที่นั่งลุ้นอยู่ตรงหน้า
“แกท้องสมใจแล้วล่ะเรศ”
ว่าที่คุณแม่ฉีกยิ้มกว้าง หัวใจเต้นโครมคราม เผลอเอามือลูบท้องตนเองด้วยความหวัง เด็กคนนี้จะเป็นโซ่ทองคล้องเธอกับเขาไว้แนบแน่น และพ่อสามีไม่มีวันพรากเราสองคนไปได้
“แล้วฉันต้องทำยังไงบ้าง”
“ฉันจะจัดยาบำรุงให้ แกแพ้บ้างไหมล่ะ”
“ไม่เท่าไหร่นะ แค่เพลียๆ บ้าง”
“แบบนี้ก็ดีแล้ว ไม่อย่างนั้นคงไปทำงานลำบากแน่เรศ ช่วงนี้ก็อย่ารับงานเยอะก็แล้วกัน”
พรรณเรศออกมาจากห้องตรวจ ก่อนหยิบแว่นสีดำมาสวม หมอสาวยื่นยาให้
“ขอบใจมากฉันไปก่อนนะโรส”
“ฉันเขียนใบนัดให้แล้ว มาตามนัดด้วยล่ะ”
“ได้จ้ะเพื่อน” เธอบอกแล้วยิ้มกว้าง ก่อนหันหลังเดินออกมา
พรรณเรศยิ้มบางๆ ด้วยความยินดี เรื่องนี้ธัชควรได้รับรู้ จากนี้ไปคงเกิดเรื่องดีๆ ในชีวิต อุปสรรคที่ผ่านมาถือว่าเป็นบททอดสอบ เธอหวังแค่เพียงเด็กคนนี้จะช่วยทำให้พ่อสามี รักและเอ็นดูเธอบ้างเท่านั้นเอง
ดาราสาวล้างกระเป๋าหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วกดติดต่อไปยังปลายทาง
“ว่าไงครับเรศ” ปลายสายกรอกเสียงอ่อนโยน
“ธัชคะ วันนี้มาหาเรศที่คอนโดได้ไหม”
“วันนี้ผมมีประชุม เลิกดึกนะครับ รอไหวเหรอ”
“เรศรอได้ค่ะ พอเรศมีเรื่องสำคัญจะบอกกับคุณ” เธอยิ้มบางๆ เมื่อคิดว่าเขาต้องตื่นเต้นแน่นอน
“ได้ครับ ผมจะไปหานะ”
“ค่ะ” หญิงสาวรับคำแล้ววางสาย
ประตูห้องเปิดออก เจ้าของห้องดันกายเข้าด้านใน เพราะในมือหอบหิ้วของพะรุงพะรัง เธอใช้เท้ายกดันมันปิดลงตามเดิม แล้วสาวเท้ามายังโต๊ะอาหาร วางของโปรดเขาไว้บนนั้นแล้วเท้าเอวระบายยิ้ม คนตัวเล็กเปิดถุงอาหารออก แล้วค่อยๆ พิจารณาดูว่า เธอจะทำเช่นไรกับมันดี เพราะกว่าเขาจะมาถึงมันคงเย็นชืดหมดเสียก่อน
“ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า” หญิงสาวเปรยกับตนเอง แล้วเดินออกจากห้องอาหารไป
พอเข้าห้องนอนจัดการเปลืองชุดออกจากร่างกาย แล้วเดินเข้าห้องน้ำ วันนี้อยากทำให้เขาประทับใจมากที่สุด กลิ่นกายต้องหอมกรุ่น ผิวกายต้องเนียนนุ่ม เพียงแค่นึกถึงใบหน้าของคนรักมันทำให้เธอรู้สึกเป็นสุขอย่างบอกไม่ถูก อาบน้ำเรียบร้อยออกมาแล้วหย่อนกายลงหน้ากระจก
เธอลูบไล้ใบหน้าด้วยครีมบำรุง แล้วตามด้วยโลชั่นตามผิวกาย ก่อนหยิบชุดเดรสสีชมพูมาสวมใส่ แต่งหน้าโทรสีพีช มองดูตนเองอีกครั้ง แล้วเดินออกมา อุ่นอาหารร้านโปรดของเขาเพื่อรอต้อนรับ พรรณเรศมองโต๊ะอาหารที่ตนเองจัดด้วยความพึงพอใจ
ตึ๊ด!
เสียงรูดคีย์การ์ดดัง ติดตามด้วยเสียงเปิดประตู เจ้าของห้องชะงักระบายยิ้มทันทีเพราะรู้ว่าคนที่มาคือใคร เธอถอดผ้ากันเปื้อนออก แล้วเดินไปต้อนรับตรงหน้าประตู ทันทีทีเห็นคนรัก เธอรีบสวมกอด แล้วช่วยเขาถอดสูทมาพาดไว้ตรงโซฟา ธัชพลทรุดกายลงตรงโซฟาแล้วเอนพิงพนักก่อนหลับตาลงด้วยความเหนื่อยอ่อน พรรณเรศเห็นเช่นนั้นเลยเดินมาตรงครัวรินน้ำส้มคั้นแล้วนำมาเสริฟ์
“ดื่มน้ำส้มก่อนนะคะ จะได้สดชื่น” เธอยื่นให้เขา
ชายหนุ่มรับมา แล้วกระดื่มจนหมดแก้ว มันทำให้เขาหายอ่อนเพลียได้ดีทีเดียว
“ขอบคุณมากนะครับ”
ธัชพลเหลือบมอง เห็นสีหน้าคนรักเต็มไปด้วยรอยยิ้ม คิ้วเข้มขมวดด้วยความสงสัย
“มีอะไรหรือเปล่าครับ ดูคุณอารมณ์ดีเป็นพิเศษ” เขาถามเสียงแผ่ว แล้วสบตา
คนถูกถามอมยิ้ม “ไปทานข้าวกันไหมคะ เรศหิวแล้ว ช่วงนี้ต้องบำรุงค่ะ”
ชายหนุ่มชะงักเล็กน้อย กับคำพูดของคนรัก แต่กลับไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก ยอมเดินตามแรงดึงของอีกฝ่ายมายังโต๊ะอาหาร เขาสบตาเธอด้วยความสับสน เมื่อเห็นบนโต๊ะมีอาหารโปรดมากมาย ดอกกุหลาบสีแดงถูกปลักใส่แจกันวางไว้ตรงกลาง ปกติเรศไม่ทำแบบนี้
“มีเรื่องอะไรต้องฉลองหรือเปล่าครับ” เขาถาม ขณะเลื่อนเก้าอี้นั่งลง
พรรณเรศยิ้มบางๆ แล้วทรุดกายลงตรงข้าม ตักอาหารใส่จานเขาเป็นระยะ ธัชพลยิ่งพิศมองคนรักยิ่งแปลกใจ เพราะท่าทางดูมีความสุขเสียเหลือเกิน ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่
“ตกลงไม่บอกผมเหรอครับว่ามีเรื่องอะไร” ชายหนุ่มถามย้ำ
ริมฝีปากบางเม้มสนิท แล้วช้อนสายตามองคนตรงหน้า
“เรศท้องค่ะธัช”
คนฟังนิ่งงันราวกับถูกสาป ร่างกายเย็นเฉียบฉับพลันกับสิ่งที่เพิ่งได้รับรู้ ไม่นานนักหัวใจกลับเต้นแรงขึ้นทุกขณะ จ้องมองคนรักราวกับไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน
“คะ...คุณว่าอะไรนะเรศ!” น้ำเสียงเขาดูตื่นเต้น
“ประจำเดือนเรศไม่มา พักหลังเรศอ่อนเพลียแล้วก็ง่วงนอนบ่อย เรศเลยไปตรวจมาค่ะ”
“ตรวจ...”
“ค่ะ ผลออกมาว่าเรศท้อง”
ว่าที่คุณพ่อกลับทำอะไรไม่ถูก เขากำลังสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแบบปัจจุบันทันด่วนเช่นนี้ แต่ในใจกลับรู้สึกตื่นเต้นระคนดีใจ
“ผะ... ผมไม่รู้ว่าควรเริ่มยังไงดี ผมควรทำยังไงดีเรศ ผมกำลังจะเป็นพ่อคนแล้ว!” เขาละล่ำละลัก
หญิงสาวน้ำตาเอ่อคลอ เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของคนรัก
“คุณไม่ต้องทำอะไรเลยค่ะธัช นอกจาก... พาเรศไปฝากครรภ์”
เขาลุกจากเก้าอี้ ตรงเข้ารั้งร่างบางมากอดไว้แนบแน่น
“ผมดีใจมากเลยรู้ไหม ที่คุณกำลังจะมีลูกกับผม!”
“เรศก็ดีใจค่ะ”
- Writer
