ชายชราแย้มยิ้มออกมา มือเผลอเอื้อมลูบศีรษะแผ่วเบา
“ถ้าหนูเป็นลูกสาวของฉันก็คงดี”
หญิงสาวชะงัก แล้วดึงมือชายชรามากุมไว้
“พิมพ์ก็เป็นลูกสาวคุณพ่อนี่คะ”
สองคนหัวเราะกัน เธอรู้สึกเต็มตื่นอย่างประหลาด แท้จริงแล้วหัวใจของธเนศไม่ได้แข็งกร้าว แค่เพียงสร้างเกราะป้องกันตนเองและลูกไว้เท่านั้นเอง
สุรชัยทอดสายตามองแล้วระบายลมหายใจ ก่อนตัดสินใจเดินกลับเข้ามาในตัวบ้าน กดเบอร์ติดต่อไปยังปลายทางเพื่อรายงานสถานการณ์ภายในบ้านให้รับรู้ เขาอยากให้คุณธัชกลับมาจริงๆ ไม่รู้จะใจแข็งไปถึงไหน ขนาดพ่อของตัวเองป่วยขนาดนี้
“คุณธัชครับ” เขากรอกเสียงเมื่อปลายสายรับ
“ไม่ต้องโทรมา ฉันบอกแล้วไม่ใช่หรือไง” ธัชพลบอกเสียงกร้าว
“ผมจำเป็นต้องรายงานเรื่องในบ้านให้คุณรู้”
“ฉันไม่อยากรับรู้เรื่องผู้หญิงคนนั้น แล้วไม่ต้องส่งรูปอะไรมาอีกนะ!” บอดี้การ์ดหนุ่มยืนนิ่งเมื่อสายถูกตัด
ธัชพลมองภาพที่ลูกน้องบิดาส่งมา เห็นรอยยิ้มของพ่
