ทรวงอกกระเพื่อมไหวยิ่งเรียกสายตาได้ดี ธัชพลพยายามเมินหนีจากสิ่งล่อตา แต่เจ้าตัวกลับไม่รู้เลย ว่าร่างกายเธอมันกำลังทำให้เขาเกือบคลั่ง ชายหนุ่มขบกรามกัดฟันกรอดเพื่อระงับความต้องการ
“ผมมีสิ่งที่อยากบอกคุณไว้พิมพ์จันทร์ คุณอาจต้องการอิสระจากผม แต่นี่คือสิ่งเดียวที่ผมจะไม่มีวันให้คุณ จำไว้!” เขายอมปล่อยข้อมือ แล้วจ้องมองอีกฝ่าย
หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่น
“พูดจบแล้วใช่ไหม ถ้าจบแล้วก็ออกไปจากห้องซะ!”
เขายิ้มหยัน แล้วเลิ่กคิ้วสาวเท้าไปยังหน้าประตู ก่อนหันกลับมา
“เราสองคนยังต้องเจอกันอีกนานพิมพ์”
ประตูห้องปิดลง คนตัวเล็กทรุดกายลงบนเตียงกว้าง มือข้างหนึ่งยกจับหน้าอกข้างซ้ายเอาไว้ น้ำตาเอ่อคลอ พยายามเก็บกลั้นไม่ให้ไหลออกมา ทำไมเขาถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนี้
รถจอดเทียบหน้าบ้าน พิมพ์จันทร์เดินไปตรงประตู แต่ทว่ามันกลับถูกเปิดออก พร้อมด้วยคนเปิดนั่งลงตรงเบาะหลังเรียบร้อย หญิงสาวชะงักจ้องมองไปยังลูกน
