คนสวยเก็บความคับแค้นไว้ในอก ครุ่นคิดว่าตนเองควรเอาตัวรอดอย่างไรกับสถานการณ์เช่นนี้ แต่ไม่ทันได้ตั้งสติ ร่างกายเธอกลับถูกบดเบียดมากขึ้น จนนอนราบไปบนโต๊ะทำงาน กลิ่นโคโลจญ์ไม่คุ้นเคยลอยแตะจมูก หัวใจสั่นไหวอย่างรุนแรง
“ฉันบอกให้คุณหยุดไม่ได้ยินหรือไงคุณธัช หรือคุณจำไม่ได้ว่าตัวเองเคยรักพี่สาวฉันมากแค่ไหน!” เมื่อหมดหนทาง เธอเลยเลือกรื้อฟื้นความหลัง เพื่อให้อีกฝ่ายได้ฉุกคิด
คนฟังขบกรามกัดฟันกรอด จ้องมองแววตาวาวโรจน์
“เธอไม่ควรพูดเรื่องพี่สาวออกมาเลยพิมพ์จันทร์!”
“ฉันจำเป็นต้องพูดเพราะมันจะได้ไปกระตุ้นต่อมผิดชอบชั่วดีของคุณไงคะ!” หญิงสาวย้อนแววตาแข็งกร้าว เมื่อเห็นท่าทีอีกฝ่าย
“ฉันทำผิดตรงไหนอยากจะรู้นัก ฉักกับพี่สาวเธอไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว!”
พิมพ์จันทร์ชะงัก เห็นรอยรวดร้าวในดวงตา
“ถึงคุณไม่คิดอะไร แต่ฉันคิด ถ้าคุณต้องการมากก็ไปหาผู้หญิงอื่นเถอะ ฉันอนุญาต แต่ตอนนี้คุณช่วยกรุณาเปิดตาดูบ้าง
