หญิงสาวรีบดันกายออกห่าง แต่เขากลับคว้าข้อมือบางแล้วกระชากร่างบางจนล้มลงบนเตียงก่อนใช้ลำตัวทาบทับลงมา พิมพ์จันทร์ตระหนกตกใจ มือบางยกดันแผงอก สีหน้าตื่นตระหนก
“คุณธัช บ้าไปแล้วหรือไง!” คนถูกกระทำร้องโวยวาย
แต่เขากลับตีหน้านิ่ง ก่อนฉีกยิ้มกว้าง
“ผมไม่แปลกใจเลยทำไมพ่อถึงชอบคุณนักพิมพ์”
“มันใช่เวลามาคุยเรื่องนี้เหรอคุณธัช ถ้าอยากคุยก็ควรรักษามารยาทกับฉัน!”
ธัชพลยกยิ้ม หยุดสายตาที่ทรวงงามกำลังกระเพื่อมไหวเพราะแรงหายใจ มันทำเอาหัวใจเขาแทบหยุดเต้น ยิ่งใกล้ยิ่งอยากเชยชมแต่จำต้องอดทนอดกลั้นเอาไว้ พิมพ์จันทร์มองตามสายตา ก่อนดิ้นรน
“มองอะไร หยุดนะคุณธัช ออกไปเลย!” เธอร้อง แล้วพยายามใช้มือดึงสาบเสื้อแต่กลับถูกเขารวบไว้เหนือศรีษะ
“ผมอยู่กับคุณแบบนี้รู้ไหมว่ามันทรมานมากแค่ไหนพิมพ์ ผมต้องอดทน อดกลั้นทุกอย่าง วันนี้ผมแค่ขอรางวัลนิดหน่อยก็แล้วกัน”
พูดจบ ชายหนุ่มโน้มใบหน้าเขาหาเนินทรวงแล้วก้มลงจุมพิ
