Blandon High: The Devil's Heir

Chapter 1: Raven

•••••Raven's POV•••••

“Prove to them that you are worthy of your name.”

I woke up when I felt like someone just whispered in my ear. I looked around and no one else is here with me. Isang panaganip lang pala. May hinahawakan akong libro sa kamay ko, that’s when I thought that I fell asleep while reading it. I opened it again and was about to read it back nang biglang may kumatok sa pinto.

“M-Ma'am n-nandito na po ang uniform n-niyo.” I closed the guidebook that I'm reading and headed for the door.

I transferred to another school at kahit sinong estudyante who wants to enroll in that school ay pinadideliver nila ng uniform sa bahay. Kind of like my precious school.

Pagkabukas ko ng pinto ay nakita ko ang maid namin na mahalata mo sa mukha ang takot.

“H-Heto na p-po ang uniform niyo ma'am R-Raven.” Nanginginig niyang inabot ang uniform ko sa akin but instead of taking it from her hand, I just looked at it for a minute.

I admit, it's beautiful. Pero hindi ko parin maiwasang mainis. 

Tiningnan ko ulit ang maid namin na halos mamatay na sa kaba. “M-Ma'am?” Nabalik lang ulit ako sa realidad ng magsalita siya. I was about to speak when I suddenly heard a voice.

“Hey, is there a problem?” tanong niya at naglakad papalapit sa amin.

To be honest, maganda naman pakinggan ang boses niya.Any ‘normal’ girl would fall in love easily to him after hearing his voice. Naiinis lang talaga ako sa mukha niya for some unknown reason. Napatingin naman kaming dalawa ni... sino nga ulit 'tong maid na 'to? 

“Ate Ann what's the problem po?” he asked. Psh. Why is he so respectful?

I see. ‘Ann’ pala ang name niya ngunit, kita ko parin sa mukha ng maid namin ang takot at kaba. And I'm sure na hindi lang ako ang nakakapansin nun kundi siya rin.

“S-Sir.. A-Ano kasi─”

“Put that thing away.”, utos ko sabay turo sa uniform na hawak parin ng maid namin.

Nakita ko naman ang reaksyon nilang dalawa na tumingin sa akin. They were confused and suprised at the same time.

“What? It's your uniform at 'yan ang susuotin mo bukas sa new school mo.” But instead na makipag-away pa ako sa kanya ay tamad ko lang siyang tiningnan.

“I don't need it.”, tipid kong sabi at nilagpasan sila para kumuha ng tubig.

Tsk! They're breaking my mood at bakit ba kailangan pang magsuot ng uniform kapag pumapasok ka sa school?

“P-Pero ma'am ano pong susuotin ninyo bukas sa school? Maganda naman po ah at sayang din na---”, isa pa 'to. Nilingon ko ang taong nagsalita and immediately cut her off.

“If that's what you think then take it. You already have my word. Don't make me repeat myself.”, seryosong sabi ko na ikinatahimik niya at dumiretso na ako sa kusina.

Even though na hindi ko na nilingon pa ang maid na 'yon ay nararamdaman ko parin ang takot niya sa akin. Ang isa sa pinakaayaw ko sa lahat ay yung sinusuway ako. Masyadong maraming sinasabi. Tsk.

I headed back to my room after drinking water. Wala na akong maid na nagngangalang Ann na nakita pero may stupid naman na nakasandal sa pintoan ng kwarto ko. Bumuntong hininga muna siya bago nagsalita.

“We need to talk.”

“Whatever.” Seryoso lang akong nakatingin sa kanya. Tumingin naman siya sakin.

“Raven, hindi ka ba naaawa kay Ate Ann? Palagi nalang siyang takot sa'yo because of the way you're treating her. Maging mabait ka naman sa kanya and show some respect. Kahit mag-'ate' ka man lang.” Kita ko sa mga mata niya ang pag-aalala.

Umiwas ako ng tingin sa kanya at tiningnan si Ann na kasalukuyang naglilinis sa living room. Naramdaman ko naman na naglakad siya papalapit sa akin.

“She served us for many years at hindi lang siya ang may takot sa'yo, kundi halos lahat ng mga tao natin Raven. Minsan lang tayo nagkakaroon ng maraming mga katulong dito sa bahay. So, please be go─”

“You done?” I cut him off at tamad ulit siyang tiningnan. “Stop telling me what to do. I can call her whatever I want. Mind your own business.” I added.

“Pero Raven─”

“There's only one person that I want to respect. And she's the only person that I want to call manang.” I said seriously and started walking towards my room.

Pero bago paman ako makapasok ay may sinabi siya na ikinahinto ko sa paglakad.

“I'm just helping you.” Nilingon ko siya. Inuubos na talaga niya ang pasensya ko.

“Then stop helping me. I don't need it.”, seryoso at tipid kong sagot sa kanya at pumasok na sa kwarto ko.

-----

I woke up by the sound of my alarm. 6:00 a.m. Unang araw ko pala ngayon sa new school ko. I diverted my attention on the door when someone just knocked.

“Raven wake up. Today's your first day of school.”, bati niya sa akin na ikinainis ko na naman.

From the looks of it, parang mas excited pa siyang pumasok kaysa sakin. Bumangon nalang ako at pumunta sa c.r para maligo at magbihis.

After taking a bath, bumaba na ako para kumain dala ang backpack ko. Binati ako ng mga katulong namin but as usual, hindi ko sila pinansin. I headed straight to the kitchen at nakita ko siya na naghihintay sakin. Napanganga siya ng makita ako.

“What are you wearing? Hindi mo ba talaga susuotin ‘yon?” Napafacepalm nalang siya and took a deep breath.

I'm exactly wearing jeans, sneakers, a hoodie, a mask that's covering half of my face and my school I.D. Ayoko kasing nakita nila ang mukha ko. Not to brag but the last time I went to a certain place with him without wearing my mask ay nagkagulo ang mga tao. Ewan ko ba. Napaghinalaan nila akong artista.

“Ok just, uhmm kumain nalang tayo. Ako ng bahala sa’yo.”, sabi niya at hihilain na sana ang upuan para sa akin ng pinigilan ko siya.

Matapos naming kumain ay hinanda na ng driver namin ang kotse. When I got in the car, na-curious ako ng pinababa niya ang driver at kinausap sandali. Pagkatapos ay umalis na ito at siya ang pumasok sa kotse.

“What are you doing?”, kunot noong tanong ko sa kanya habang busy sa pagpapaandar ng kotse.

“Ihahatid ka.”, tipid niyang sabi at tumawa pa. I just rolled my eyes on him para mabawasan naman ang inis ko.

Tahimik lang kami sa biyahe. I don't want to open up a conversation with him. Lumilipad rin kasi ang isipan ko. I heard that my new school is very luxurious and that it's every person's dream school. Pero hindi yun ang gusto kong makita. I want to see how deadly that school is. I want to see which is more deadly. My old school or my new school.

“Raven we're here.”, I came back to my senses nang magsalita siya. Ngayon ko lang narealize na papasok na pala kami sa isang maganda at malaking paaralan.

Hindi nalang ako nagtaka kung bakit umiba ang dreksyon namin pagpasok sa school. I already knew that this school has an isolated campus. And a person like me--us belongs in there.

Nang makarating na kami sa other side ng school, kita ko ang mga students suot ang kanilang mga uniforms and their different I.Ds. I saw na maraming students ang nagsusuot ng white na I.D sling. Mukhang marami ata ang mga 'recruits' ngayon base na rin sa guidebook na binigay nila sa akin na binasa ko kagabi.

“You okay?”, tanong niya sa akin ng makarating na kami sa elevator.

I just ignored him though. I don’t know how many times he asked me that and it’s annoying.

He pressed the elevator keys. Pagbukas nun ay pumasok kaagad kami with the other two students behind us. Inside the elevator, rinig na rinig ko ang bulongan ng dalawa sa likuran namin.

‘Ang gwapo nya noh?’

‘Estudyante kaya siya dito? Bakit hindi siya naka-uniform?’

‘Oo nga noh? Sayang. He's my type pa naman.’

‘Oo, ako nga din eh. Baka bagong mentor siya dito? Naku sana nga! Pwede pahingi ng number?’

I just took a deep breath and clenched my fists. Makakapatay ata ako ng di oras ngayon. Nang makarating na kami ay lumabas kaagad ako sa elevator. I don't think I can bear those two anymore.

“Hey, ok ka lang ba? Don't worry. Hindi ko naman type ang dalawang yun eh.” Nagawa pa talaga magpatawa ang gago. Tsk. Again, I just rolled my eyes on him.

“As if I care.” At inunahan ko na siyang maglakad. I heared him calling my name but then again, I just ignored it.

Huminto lang ako sa paglalakad ng may humarang sa akin. Two guards, mga men in black ata kasi nakasuot sila ng black suit. Tamad ko lang silang tiningnan.

“Who are you at bakit hindi mo suot ang uniform mo?”, seryosong tanong sa akin nung isang guard na may malaking shades at medjo may problema sa height.

“Orange, 1st Rank Assassin huh?” Tumingin yung isa na may bushy brows sa suot kong color Orange na I.D Sling. “Take off your hood and mask para makita namin ng maayos ang mukha mo.”, dagdag pa niya with full of authority sa pananalita. 

Makakapatay na talaga ako ng di oras nito. 

Luckily, may biglang nagsalita sa likuran ko.

“Don't worry she's with me.” Nakahabol na pala. This time, seryoso na talaga ang tono ng pananalita niya. 

Nagulat naman yung dalawang guards sa nakita nila.

“S-Sir Ethan? K-Kasama niyo 'tong ba-babaeng 'to?”, nauutal na tanong nung Big Shades guy sa kasama ko.

“Kakasabi ko lang diba?”, seryoso parin siya and when I say he's serious, he's deadly.

“Pa-Pasensya na po. P-Pwede na po siyang makapasok sa loob ng campus.”, said the other guard and made some way for us to get through.

Okay. Akala ko mapapatay ko na silang dalawa.

Nang makalabas na kami sa entrance lobby, bumungad sa amin ang isang napakaganda at malaking campus. Marami ring mga estudyante. The school looks so very normal.

“Raven, I gotta go now. I hope you'll enjoy in here.”, pagpapaalam niya sa akin na tamad ko lang tiningnan. “Oh and by the way, hintayin mo lang yung magtotour sa'yo dito. Babae siya. She'll be here any minute now.”, sabi niya sabay tingin sa kanyang wrist watch.

“What the hell? I don’t need a goddamn tour guide Ethan. I’m not here for a vacation.” Napabuntong-hininga nalang ako. Hinayaan ko nalang kahit na naiinis ako. “Do I still have to go to the headmaster's office?”, tanong ko nalang habang nakatingin sa mga dumadaang estudyante.

 “You don't have to!”, masiglang sabi niya. I just nodded at tumingin ulit sa campus.

“Raven?” Tumingin ako sa kanya ng tawagin niya ako.

“What?” Kumunot ang noo ko when he gave me a smile.

“I'll miss you.”, sabi niya at umalis na.

Okay. What was that all about?

Binalewala ko nalang iyon at naglakad lakad nalang sa campus. May fountain sa center kaya pumunta ako doon. Nakita ko ang kagandahan ng fountain. Sa pagkakaalam ko, matagal na ang school na 'to. But kahit matagal na, the fountain doesn't look old. Instead, it looks so new. Marami ring mga estudyanteng nanonood sa fountain.

“Uhmm excuse me, mind if I ask?” Nilingon ko ang taong nagsalita sa likuran ko. Tinaasan ko lang siya ng kilay. “I'm Sunny Park, just call me Ms. Sunny. I'm a staff in here.”, she introduced herself.

Nilahad niya ang kamay sa akin para makipag-shake hands but I just gave it a cold stare kaya binawi nalang niya iyon. Maganda naman siya pero may something sa kanya na hindi ko gusto.

Tumingin siya sa suot kong I.D at ngumiti ng mabasa niya ang pangalan ko.

“So it's really you Ms. Saldoviana. I'm sure Mr. Asano already told you about a person who will give you a tour around the campus. Well, ako na ‘yong sinasabi niya.”, sabi niya at tumawa pa but I just remained serious. "Okay no need to be so serious. Come on at itotour na kita sa Blandon High, the best assassin school ever." She gave me a wink.

Tinour niya ako sa iba't ibang lugar dito sa Blandon High. Tinour niya ako sa canteen, garden, sa mga locker areas na hinati according to your assassin ranks at sa iba't ibang lugar pa. And it's boring. What's that idiot thinking anyway at gusto pa akong ipatour.

However, kahit na boring ay nakakatulong naman din kahit papaano. I never thought Blandon High would be very big. It’s bigger than I expected.

“Hayst. Nakakapagod. Ayaw mo ba talagang kumain?”, Sunny asked. We’re taking a break here in the canteen.

“Yeah.”, tipid kong sagot at pinagmasadan ang paligid. “What will be the last place that we will be visiting?”, seryosong tanong ko sa kanya. Nilunok muna niya ang kanyang kinain bago ako sinagot.

“Sa Death Room Jail.” I looked at her when she said that. Naramdaman niya siguro ang titig ko sa kanya kaya tumingin na rin siya sa akin at ngumiti.

“Your mentor will be the one to explain you the details about that place. Pero sa ngayon, itotour lang muna kita doon.”, she explained and continued eating.

Matapos niyang kumain ay dumiretso na kami sa Death Room Jail na sinasabi niya. Pagdating namin sa isang lawn na may trees, plants and flowers, naramdaman ko na kaagad ang malamig na hangin and the heavy aura that's covering the whole place.

“Para lang siyang ordinary na garden kung titingnan but we call this ‘The DRJ Territory’. DRJ in short for Death Room Jail. The DRJ is in there.” Tinuro niya yung metal gate na nasa center at dulo ng DRJ Territory. “You aren't allowed to go in there unless you're a 4th Rank Assassin, Master Assassin or a Mentor.”, she explained.

Seryoso lang akong nakatingin dun sa dulo kung saan nasa loob dun ang Death Room Jail.

The place seems... familiar? Ewan ko ba kung bakit familiar ko ang DRJ.

“Alam mo, sa lahat ng mga estudyante na kilala ko, ikaw lang ang hindi nakaramdam ng takot. I can see it in your eyes. Instead of being afraid ay naging curious ka. Ibang klase kang bata.” Doon ko lang din napansin na kanina pa pala niya ako tinitigan. “Matanong ko lang, bakit hindi ka naka-uniform? At kanina mo pa yan hindi tinatanggal ang hoodie at mask mo. Takot kaba makilala ng---”

“It's none of your business.” Tumawa lang siya.

“I figured you might say that.”

“Take me to my classroom now. I'm getting bored.” She just nooded at tinuro ang daan.

When we finally reached my classroom, kinatok niya ito.

“Goodluck.”, sabi niya sa akin and gave me a wink again.

The door opened at nakita ko ang isang babae na may mabigat na aura. At unang kita ko palang sa kanya, alam ko na...

Hinding hindi ko siya magugustohan...

“Oh hey Sunny!”, masiglang bati nung babae na mentor ko ata.

“Hey Angel! This girl here is Raven, your student. Tinour ko pa kasi siya kaya medjo na late siya.”, sabi naman ni Sunny at tinuro ko.

“Oh it's okay Sunny naiintindihan ko.” I'm not really comfortable with her. “Hey Raven! I'm Ms. Angeleeka Buenavista. But I want you to call me Ms. Angel okay?”, pag-introduce niya sa kanyang sarili sa akin.

Tch. Do I really look like I care?

Nag-usap muna silang dalawa sandali bago ako binigyan ni Sunny ng isang ngiti at umalis. Feeling ko tinanong niya si Sunny kung bakit hindi ako naka-uniform because while they were talking, nakita ko na pasulyap-sulyap silang dalawa sa akin.

“Come now dear, your other classmates are waiting for you.” She smiled and opened the door for me.

Pagpasok ko, bumungad sa akin ang isang maganda at malinis na classroom. Pero hindi ko muna pinagmasdan ng mabuti ‘yon dahil dumiretso muna ako sa bakanteng upuan sa ika 4th row.

Finally, nakakapagod ‘yong tour. Hindi naman masyadong interesting. Only the Death Room Jail caught my interest.

Napatingin ako sa harapan ng may tumikhim. Doon ko lang din na realize na nasa akin na pala ang attention ng lahat.

“Don't you wanna introduce yourelf to us Raven? Your classmates are wai---”

“You’re my mentor and you already knew my name. Isn’t that what really matters?” I cut her off seriously at pagkatapos ay tumingin ako sa labas ng bintana since nakaupo ako malapit dito.

“Pero hindi ka pa kilala ng mga classma---”

“Then tell them.” Nilingon ko siya at nakita kong nawala ng ilang segundo yung 'genuine smile' niya pero binalik naman niya kaagad ito so ako lang talaga ang nakakita.

“Let's be fair Raven.” Naiinis na talaga ako.

I stood up and put my hands on my hoodie pockets at tumingin sa mga classmates ko. This is why I hate introductions.

“I'm Raven.”, tanging sabi ko at uupo na sana ng magsalita ulit ‘yong mentor namin.

“Raven?” Inaasar niya ba talaga ako? That genuine smile of hers is insulting me. I rolled my eyes on her first bago muli nagsalita.

“Saldoviana. Raven Saldoviana.”