“จะเป็นไปได้อย่างไรกัน!”
ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็หันไปมองที่ฮ่องเต้กันหมด ด้วยความสงสัยว่าเหตุใดเขาถึงได้โกรธถึงเพียงนั้นไม่เว้นแม้กระทั่งจ้าวซูหลินที่ดูจะงุนงงเล็กน้อย
“คือว่าข้าเป็นเพียงขุนนางเล็กๆ จึงไม่ได้รับรู้ว่าราชสำนักดูแลชาวบ้านกันอย่างไร เมื่อได้ยินที่พวกท่านพูดมาข้าจึงตกใจอยู่ไม่น้อยเลยน่ะ”
“พวกท่านไม่ต้องห่วงในเมื่อพระสนมมาถึงที่นี่แล้ว ราชสำนักย่อมไม่นิ่งดูดายอย่างแน่นอน” ฮ่องเต้ที่อยู่ในคราบของใต้เท้าโจวช่วยยืนยันว่าพวกเขาจะได้รับการช่วยเหลืออย่างแน่นอน
“หากเป็นเช่นนั้นก็ดีขอรับ เพราะดูแล้วครั้งนี้พวกเราจะได้รับผลกระทบหนักกันพอสมควร”
หัวหน้าหมู่บ้านพูดก่อนจะหันหลังไปมองบ้านเรือนที่อยู่ในความดูแลของเขาด้วยใบหน้าเศร้าหมอง
“ท่านป้า นอนเฉยๆ เถอะเจ้าค่ะข้าจะรักษาบาดแผลให้ท่าน”
“แต่พระสนม ข้าเกรงใจท่าน”
“จะมาเกรงใจอะไรกัน เห็นข้าเป็นเพียงหญิงธรรมดาสิเจ้าคะ พระสนมอะไรนั่
