หลังจากเสร็จสิ้นบทรักอันเร่าร้อน ร่างบางของนิรินก็ฟุบหลับคาอกแกร่งของคนที่ขึ้นชื่อว่าแฟนทางพฤตินัยไปหมาดๆ ปอร์เช่จัดแจงเช็ดทำความสะอาดและใส่เสื้อผ้าให้นิรินเรียบร้อยก็ขึ้นมานอนกอดและหลับไปในเวลาต่อมา
"อือ อือ" เสียงครางของคนตัวเล็กที่รู้สึกตัวตื่นเพราะโดนก่อกวนจากอะไรบางอย่าง
"จะเที่ยงแล้วครับคนดี ตื่นมาทานข้าวก่อนแล้วค่อยนอนต่อนะครับ" เสียงกระซิบข้างหูเพื่อปลุกให้คนขี้เซาที่นอนซุกอยู่ที่อกตื่นมาทานข้าวเช้าก่อนที่จะเป็นโรคกระเพาะซะก่อน
"รินไม่หิวค่ะ รินง่วงนอน รินเหนื่อย" นิรินแปลงร่างเป็นเด็กขี้เซาเอาแต่ใจ ซุกหน้าเข้ากับอกแกร่งพร้อมกับดึงผ้าห่มมาคลุมหน้า
"เด็กขี้เซาคนนี้มาจากไหน จุ๊บ เอานิรินคนเมื่อคืนกลับมานะ จุ๊บๆ เอาเมียพอร์ชกลับคืนมา จุ๊บๆๆๆ" เมื่อปลุกดีๆ แล้วไม่ยอมตื่นปอร์เช่จึงใช้วิธีปลุกด้วยระบบสัมผัส และมันก็ใช้ได้ผล ร่างบางลืมตาตื่นหน้ามุ่ยคิ้วขมวดนั่งตัวตรงสายตาจ้องมองใบหน้า
