Chapter 22

3981 Words

Kira POV Nanigas ako sa kinatatayuan ko sa narinig ko na sabi ng mga tao sa living room ng bahay namin akala ko ay binibiro lamang ako ng pandinig ko. Nabasag ko ang basong hawak ko sa pag-inom ng tubig. Ang akala kong simpleng bwisita lang ng kapatid ko ay sila palang may rebelasyong ibubulgar sa akin. Nakarinig ako ng mga pagyabag pero hindi pa din ako natitinag sa kinatatayuan ko. I am not deaf but I know I am numb pero sa sinabi nila kanina tila walang kahit anong salitang lalabas sa bibig ko pati ang may diperensya kong utak ayaw magproseso. Ito ba? Ito ba ang tinatago ng mga taong nasa paligid ko? "A-asawa?" Tanong ko kay Kiro ng makita kong nasa harapan sila ng pasukan ng kusina. Namutla ang kapatid ko hindi niya yata naalala na tinuruan niya akong patalasin ang pandinig ko, in

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD