ลองรักเพื่อน

ตอนที่ 10 / แหวนวงเดียว

ผมนั่งจับมือลินไว้ไม่ปล่อย ไม่คิดจะปล่อยด้วย ไม่ได้ทำเพื่อประชดใคร หรือต้องการเอาคืนใคร แค่อยากให้ลินสบายใจ ในการนั่งร่วมโต๊ะกับคนที่เธอไม่รู้จัก

ที่ไอ้ท็อปมันพูด มันก็มีส่วนจริงและไม่จริง ผมไม่ได้ยืนหรือนั่งให้คนรักเก่าใช้เต้าถูไถ ผมขยับแทบตัวติดไปกับคู่สนทนา นั่นคือไอ้ต้า เพื่อนสนิทที่อยู่จังหวัดเดียวกับที่ผมเปิดร้านเหล้า

เพราะแปลกใจที่เจอมัน เลยคุยกันเพลินไปหน่อย

ลินไม่ได้ทำตัวไม่ถูก เธอแค่ไม่อยากผูกมิตรกับใครอื่น โชคดีที่ไอ้ท็อปพาน้องปลิวเมียมันมาด้วย ลินเลยมีคนช่วยชวนคุย ไม่งั้นคงจะหน้ามุ่ยงอแง และเอ่ยแค่ว่า อยากกลับ อย่างแน่นอน

"เห้ยลี คืนนี้เจอกันหน่อย"

ไอ้ต้าเดินเข้ามาจับไหล่ผม แล้วยิ้มให้ลินเป็นการทักทาย

"เอ่อ..... "

มองหน้าลิน พร้อมกับใบ้กินด้วยครับ ตอบยังไงดี?

"ไอ้เหี้ยนี่ ไม่ทันแต่ง กลัวเมียซะแล้ว"

ไอ้ต้ามันว่าอย่างขำขัน ไอ้พวกที่นั่งกันเต็มโต๊ะ ก็พากันขบขันบ้าจี้ตามไปด้วย

ถึงยังไม่ใช่เมีย แต่กูก็เกรงใจดิวะ

"ไปด้วยกันนะ"

ผมกระซิบถามลิน เธอพยักหน้าปัด ๆ อย่างไม่ใส่ใจ

ลินกำลังรำคาญบางอย่าง ผมดูออก แล้วคงไม่ต้องบอกว่าลินรำคาญใคร

ใครก็ได้... ที่ไม่ใช่ผมอะ!

"อย่าเบี้ยวนะเว้ย กูกลับไปนอนเอาแรงก่อน"

ไอ้ต้ามันบอกแล้วโบกมือลาเดินออกไป

มันเป็นเพื่อนกับฝ่ายหญิงในวันนี้ มันก็เลยมาเพราะว่าสนิทกัน ถึงจะเป็นแค่งานหมั้น แต่เขาก็จัดงานเว่อร์อยู่

"กลับมั้ย จะได้ไปเรียกแม่"

ผมถามลิน

"อือ น่าเบื่อ"

เธอตอบเสียงเบา ผมจึงหันไปบอกไอ้ท็อปแล้วดึงมือลินลุกเดินไปหาแม่ทันที

"จะกลับแล้วเหรอลี"

และนี่คือสิ่งที่ผมไม่อยากให้เกิด ตาลเหมือนรอจังหวะนี้ เข้ามาแกล้งถาม แต่คงพยายามจะเข้ามาคุย มาคุ้ยเรื่องที่ผ่านพ้นไปมากกว่า

"อือ พอดีลินเหนื่อย"

ผมโอบเอวลินอย่างคนเป็นเจ้าของ แม้สายตาของตาลจะจ้องแบบธรรมดา แต่ผมว่าตาลคงกำลังเคืองที่ผมแสดงออกกับลินอย่างชัดเจน

ผมไม่ได้หลงเข้าข้างตัวเอง แต่เพราะประโยคที่ตาลพูดตอนจังหวะที่ผมละสายตาจากไอ้ต้าในตอนคุย ตาลบอกผมว่า

'กลับมารักกันเหมือนเดิมได้มั้ย'

ผมส่ายหน้าพร้อมอ้าปากปฏิเสธไป แต่ตาลก็ทำทีหูทวนลม ทั้งยังทำตัวสนิทสนม ทั้งไปชื่นชมผมต่อหน้าแม่ของเธอ ที่ตอนแม่ผมเผลอ ไม่ทราบว่าเธอไปพูดอะไรใส่หูลินแล้วก็ไม่รู้

"ไม่มีอะไรจริง ๆ นะลิน"

ผมออกตัวอย่างคนร้อนรน ลินกำลังนั่งเช็ดเครื่องสำอางที่แต่งแต้มใบหน้า

ตอนนี้เราอยู่ที่บ้านผม แม่ก็แยกตัวไปพักตามประสาท่าน ผมกับลินก็เข้าห้องนอนผม ลินอาบน้ำพร้อมเปลี่ยนชุดเป็นชุดอยู่บ้านสบาย ๆ แต่มีบางอย่างที่ผมกำลังไม่ชอบใจ ลินเงียบไปอย่างที่ไม่เคยเป็น

ผมไม่น่าพาเธอมาในที่ที่อึดอัดใจแบบนี้เลย

"คืนนี้ไปกี่โมง"

ลินพึ่งเปิดปากพูดกับผม เธอล้มตัวลงตะแคงในด้านที่ถนัด แล้วใช้แขนกอดรัดหมอนข้างไว้แนบแน่น

แล้วหลับตาเหมือนต้องการจะหลับ

ฟอด!!!

"ไปสักสามทุ่มก็ได้ นอนเถอะ"

ผมหอมหน้าเธอเบา ๆ ลินลืมตามาค้อนผม แต่พอผมยิ้มให้เธอก็หลับตาพริ้มไปตามความง่วง

ถึงผมจะเหนื่อย แต่ผมก็ขอเวลาตรงนี้ ได้มองลินชัด ๆ ดีกว่า

ตั้งแต่มัธยมสาม เรารู้จักกันมาตลอด ลินมาเรียนที่นี่โดยอาศัยนอนที่หอพักของโรงเรียน ลินสันโดษและไม่ชอบความวุ่นวาย บางครั้งเหมือนจะแข็ง บางครั้งเหมือนจะอ่อน บางครั้งก็ขี้รำคาญเหนือเหตุผลใด ๆ ทั้งปวง

แต่นั่นแหละครับ คือเสน่ห์ของ 'ลินดา' ผู้หญิงที่ผมตั้งมั่นในใจว่า ต้องได้เธอมาเป็นแม่ของลูก

ผมรู้ว่าลินยังไม่ได้คิดอะไรกับผม เธอลืมแฟนเก่ายังไม่ได้หรอก เรื่องมันพึ่งเกิดไม่นาน แต่ที่ผมทำไปทุกการกระทำ ผมแค่อยากสร้างความทรงจำใหม่ให้ลิน กวนเธอ หลอกแต๊ะอั๋ง แอบหอมแก้มบ่อย ๆ ก็เพราะอยากให้เธอเอาเวลาที่กำลังนึกถึงไอ้หมอนั่น มาคิดหาวิธีหลบเลี่ยงการเอาเปรียบเธอ จะดีกว่าไปคิดว่าทำยังไงไอ้หมอจะกลับมา

ในขณะที่ผมกำลังลูบแก้มคนรักอย่างนึกเอ็นดู มือถือของลินก็สั่นเป็นเจ้าเข้า เพราะลินพกติดตัวไว้ตลอด จึงตั้งสั่นเอาไว้

ผมหยิบมาดูแบบเสียมารยาท

ไลน์ : ไลลา

(อย่าลืมมาร่วมยินดี กับพิธีแต่งงานของฉันกับหมอด้วยนะ น้องสาว)

(แนบรูปภาพ)

ผมถึงกับผงะกับภาพที่ส่งเข้ามาหลังข้อความการบอกกล่าวจากพี่สาวต่างแม่ของลิน ผมรู้จัก แต่ก็ไม่ได้สนิทกัน ผู้หญิงคนนี้หัวสูง คบแต่ลูกท่านหลานเธอ ล้วนแล้วแต่เป็นคนมีฐานะกันทั้งนั้น

ต่างจากลินที่มาคบพวกผมที่ไม่ได้มีอะไรโดดเด่น ยิ่งเงินน่ะ 'ยิ่งไม่มี'

ภาพการนอนกอดก่ายแบบเนื้อแนบเนื้อ เสื้อผ้าอาภรณ์นั้นไม่ได้สวม นอกจากจะแย่งคนรักของน้อง ต้องหน้าด้านขนาดไหน ถึงได้อยากอวดภาพอุบาทว์อะไรแบบนี้อีก

"สัญญาจากผู้ชายคนหนึ่ง จะไม่มีวันทำให้เสียใจ"

ผมยืนยันแล้วจูบหน้าผากมนของคนที่กำลังหลับลึก ลินขยับตัวนิดหน่อย แต่ตาก็ยังปิดสนิท

'ลืมมันไว ๆ นะลิน กูอยากกินมึงแล้ว'

ผมจะไม่บังคับขืนใจ ผมต้องการให้ลินสมยอม เต็มใจ ที่จะให้ผมเจ้าของแบบเต็มตัว ผมจะยัดเยียดคำว่า 'ผัว' ให้ลิน ซึ่งเธอเองจะไม่มีทางดิ้นหลุด

คอยดูวิธีของคนอย่าง 'ลี' เถอะครับ

*ที่นัดหมายในเวลาสามทุ่ม

หงุดหงิดนิดหน่อยกับชุด ว่าที่เมีย

"ห้ามบ่น นี่ชุดแม่เชียวนะ"

ลินชี้หน้าผมอย่างไม่จริงจังนัก ผมไม่นึกว่าแม่จะแอบมีชุดที่แซ่บขนาดนี้ติดตู้

พ่อผมรู้มั้ยวะเนี่ย!!!

"ไม่บ่นหรอก...."

ผมถอนหายใจ

"ดีมาก"

ลินตบเข่าฉาดอย่างคนชนะ

"แต่อย่าห่างกันก็พอ"

แล้วสายตาเราก็สบมองกัน

แต่ลินรู้ทัน เธอรีบหุนหันเดินนำหน้าเข้าไปหากลุ่มเพื่อนผม

"โทษทีว่ะ กูคงพูดดังไปหน่อย"

ไอ้ต้าเกาหัวแก้เก้อ ก็โต๊ะที่มันนั่ง มีคนอยู่เพียบเลยสิ รวมทั้งตาลด้วย

จะมาทำเรื่องให้ผม 'ซวย' อีกล่ะสิ

"ทีแบบนี้ไม่อึดอัด"

ผมแอบเหน็บคนสวยด้านข้าง ที่ตอนนี้มีสายตาแพรวพราว หว่านเสน่ห์ไปแทบทุกมุมของผับแล้ว

หวง! หวงมากจริง ๆ !!!

"นาน ๆ เจอของดี"

ลินขยิบตาใส่ไอ้หน้าจืดนั่น ที่นั่งตรงข้ามพวกผมทันที

"แล้วลีกับลินล่ะ จะแต่งเมื่อไหร่"

ตาลต้องการอะไรถึงได้ถามคำถามแบบนี้

"เร็ว ๆ นี้"

ลินตอบเสียงนิ่ง

อารมณ์ผู้หญิงเป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้

ลินขยับมาเบียดชิดร่างของผม เธอมองสบตากับตาลทุกการเคลื่อนไหว สองคนนี้กำลังเล่นสงครามประสาทใส่กัน

"อย่าลืมเชิญเราด้วยนะ"

ตาลยิ้ม แต่ผมโคตรเกลียดรอยยิ้มนี้เลย

เสียงดนตรีที่ถูกเปล่ง มันดังคับหูด้วยจังหวะชวนให้โยก ตาลลุกออกไปพร้อมกับสีหน้าที่สื่อบางอย่างกับลิน ผมเห็นลินกำหมัดแน่น สักพักเธอก็เอากำปั้นนั้นมาทุบแขนผม

"เฮ้... กูผิดอะไร"

ผมร้องเสียงหลง แรงของลินทำเอาปวดไปเลย ไม่ได้ออมมือตอนทุบสักนิด

"เกลียดมึง"

เท่านั้นล่ะครับ เดินปึงปังออกไปเลย เคยตามอารมณ์ไม่ทันยังไง วันนี้ยิ่งไม่เข้าใจลินเลยครับ

"คนนี้เหรอ แม่ของลูก"

ไอ้ต้ามันปรี่มาสอบสวนทันที

"เออ ลินดา"

"สวยชิบ แต่นมเล็กไปหน่อย"

ชมอย่างเดียวก็ได้ไอ้ห่า มาว่าเรื่องขนาดหน้าอกเมียกูเพื่อ???

"แต่คนเก่าก็ออกตัวแรงเชียวนะ"

อันนี้ไอนุชครับ มันมากับไอ้ต้า ไอสองคนนี้มันแอบกินกัน ทั้งที่สนิทกันเหมือนผมกับลินนี่ล่ะ

"กูกลัวลินขึ้นฉิบหาย"

ผมรู้ดี ลินควบคุมตัวเองเก่ง แต่ก็ระเบิดลงเก่งเหมือนกันครับ

'เห้ย มีผู้หญิงตบกันในห้องน้ำ'

'ก็สมควรนะ ปากหมาใส่เขาก่อน'

'เออก็ว่า กูทาลิปอยู่ อีเสื้อแดงวอนอีเสื้อขาวมากอะ'

เสื้อแดง เสื้อขาว สองสีนี้วนเวียนอยู่ในสมอง ผู้หญิงสองคนที่เดินผ่านมาจากทางห้องน้ำ

หรือว่า.....

"เชี้ย....."

เละเลย สภาพ

"ลินดา"

ผมรีบวิ่งมาตรงห้องน้ำหญิง เห็นลินยืนกอดอกมองผลงานตัวเองอยู่

"ลี อยู่ดี ๆ ลินก็มาทำร้ายตาล ตาลไม่ได้ทำอะไรลินก่อนเลยนะ"

ตาลรีบฟ้อง ขณะที่มือก็ป้องปากข้างที่ฟกช้ำ

หมัดมือหรือฝ่ามือ ปากแตกหน้าเขียวเลย

"ลีช่วยประคองตาลหน่อยสิ"

เธอเรียกร้องขอความช่วยเหลือจากผม

"มึงไปสิ แล้วมึงก็กลับไปรักกันอย่างที่มันเย้ยกู... ไปเลย"

ลินตะคอก น้ำเสียงคือเดือดจัด เพราะงั้นผมไม่ควรช่วย

จนไอ้ต้ากับนุชเข้ามา สองคนนั้นพยุงตาลให้ลุกขึ้น ผมแปลกใจว่าเพื่อนของตาลไปไหน ตอนเหน็บก็เห็นเหน็บลินด้วยกัน พอเกิดเรื่อง กลับไม่เห็นหัวใครสักคน

เป็นเพื่อนที่โคตรน่าคบ!

"ทีนี้รู้หรือยัง ว่าแหวนวงเดียวทำอะไรได้บ้าง"

ลินตะคอกใส่หน้าตาลอีกครั้ง แล้วยกมือขึ้น ชูแหวนของผมที่ติดบนนิ้วเธอให้ตาลดู

"เดี๋ยวลิน มันเกี่ยวอะไรกับแหวนไอ้ลี"

นุชตั้งคำถาม ก็ดีที่ถามเพราะผมก็อยากรู้

"ฟังกูนะ อี่นี่มันยืนยันว่าหอยมันยังดี คิดว่าไอ้เหี้ยลีจะกลับไปแดก มันเลยบอกว่าแหวนที่กูสวมนิ้วนางข้างซ้ายวงเดียวก็หยุดความคันของมันที่จะเข้าหาผัวเก่ามันไม่ได้ รักแรกยังไงก็ดีกว่ารักที่สอง กูเป็นตัวสำรองเพราะกูมาทีหลัง เป็นมึง มึงจะเฉยมั้ยนุช"

ลินว่าต่ออย่างยาว ทำให้พวกผมสามคน เข้าใจอย่างดี

"โหว.... อีตาล"

นุชปล่อยแขนที่ประคองตาลทันที แล้วเธอก็ตรงมากยืนข้างที่ผมกับลินยืน

"มึงรู้รึยัง ว่าแหวนวงเดียวทำอะไรได้บ้าง หรือมึงต้องการอีกสักแผล"

ลินเดินเข้าไป เตรียมง้างมือใส่พร้อมจะตบ

"พอแล้ว"

ผมปรามแล้วกอดเอวลินไว้อย่างหลวม ๆ

"ปกป้องมัน?"

ลินตวัดหางตามองผม

"ไม่เอาก็คือไม่เอา มึงจะตบเขาหรือไม่ตบเขา กูก็ไม่เอา เข้าใจยัง"

อธิบายมันต่อหน้านี่ล่ะ ดูสิ มือสวย ๆ แดงหมด

"เข้าใจ แต่กูจะตบ"

เพียะ!!!

"ลิน......"