หนึ่งเดือนผ่านไป.....
การแต่งงานของไลลา คือแต่งเข้าบ้านหมอรุท ฉันก็เลยอยู่บ้านแบบสบายใจ กลางวันก็ออกไปเปิดร้านกับตี้ สรุปเราก็เป็นแม่ค้าอย่างเต็มตัว ลีมีบ้างที่แวะมาหา แต่ก็ไม่ได้บ่อย สิ่งที่ลีทำ คือคนทั่วไปทำให้กัน เขาไม่ได้รุกฉัน ไม่ได้พูดเรื่องนั้น ให้ฉันต้องทุกข์ใจ
“ยังไง ต่อจากนี้จะเอายังไง”
ตี้ถามครั้งที่ล้านแปด จะเอายังไงคืออะไร ไม่ถามอันที่ให้คำตอบได้ล่ะ
“มึงดูรีบนะตี้”
“ก็รีบดิ เดี๋ยวเพื่อนจะไม่มีผัว”
แล้วตี้ก็ไม่พ้นเรื่องลี
“ขนาดนั้นเลยเหรอตี้”
“พวกมึงจะสามสิบแล้วนะ”
อะ... อยู่ดี ๆ ก็พูดเรื่องอายุจนได้
“ก็ไม่ต่างกับมึงหนิ”
“โอ้ย... อีลิน มึงนี่นะ”
เมื่ออาทิตย์ก่อน ฉันกับตี้บังเอิญไปเจอเพื่อนสมัยมหาลัยด้วยกัน เธอคนนั้นเป็นคนเรียบร้อยมากในตอนนั้น แต่พอเจอกัน คือเธอมีลูกแล้วสามคน คนโตเป็นผู้ชาย สองคนเล็กเป็นแฝดหญิง วัยกำลังหัดเดินเลย
เราก็นั่งคุยกันตามประสาคนไม่พบเจอ
