ตอนที่ 7 พี่จำเป็นแต่พี่ก็ยังรักเะอ

940 Words

Episode 7 พี่จำเป็น แต่พี่ก็ยังรักเธอ Talk ฟิวด์ ระหว่างนั่งรอพ่อกับแม่ มือถือผมก็ดังขึ้น ตอนนี้ก็จะทุ่มหนึ่งแล้ว ญาติๆเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ของเจ๊คิดตี้ก็ยังคงนั่งกันที่เดิมเพิ่มเติมน้ากันแม่ไอ้แรฟกับน้าแก้มแม่ของเจ๊ก็นั่งอยู่ด้วย ปลายสาย เอ่อ ทำเอาผมตกใจ ผมลืมมิวไปได้ไงวันนี้เรานัดพบกันแต่นี้มันก็เลยเวลามานานมากแล้ว ผม : เจ๊เดี๋ยวผมมานะ คิดตี้ : อืมๆ ผมเดินออกไปหน้าบ้าน [ มิว ] [ ผม : ครับน้อง ] [ มิว : พี่ลืมแล้วเหรอ วันนี้เรานัดกันอะก่อนหนึ่งทุ่ม แล้วตอนนี้พี่อยู่ไหนคะ ] [ ผม : เอ่อ..... พี่ขอโทษ พอดีมีเรื่องนิดหน่อย ] [ มิว : เหรอคะ แล้วทำไมไม่โทรมาบอกยุ่งขนาดนั้นเลยเหรอคะ ] ผมรู้สึกผิด ผมลืมเธอไปได้ไงว่ะ [ ผม : คือว่า พี่ขอโทษครับ พี่ผิดไปแล้ว พี่มีเรื่องยุ่งจริงๆ พรุ่งนี้เรานัดเจอกันนะ เดี๋ยวพี่จะอธิบายให้ฟังนะครับ ] [ มิว : อืออ แล้วแต่พี่เลย ] น้ำเสียงแบบนอยด์ๆ [ ผม : ไม่เอาครับ ไม่น้อยใจนะ พี่รักน้องนะครับ บอกไว้เลยที่พี่ทำไปทุกอย่าง พี่มีความจำเป็น พี่ยังรักน้องนะแล้วเจอกันพรุ่งนี้รักนะครับ ] [ มิว : ค่ะ มิวก็รักพี่ฟิวด์ค่ะ ] บรืนๆๆๆ รถพ่อผมเข้ามาพอดี ผม : สวัสดีครับพ่อแม่ พ่อ : อืมๆ ผม : แฮ่ๆ แม่ : ไหนละ หนูมิว นี่จะให้แม่มาพูดสู่ขอทำไมไม่บอกล่วงหน้า ผม : ผม เอ่ออ มันกระทันหันครับ พ่อครับแม่ครับ เอ่ออ จะบอกไงดีว่าไม่ใช่มิวแต่เป็นอีกคนอะ พ่อแม่ : ว่า ผม : ผม ผม ทำอีกคนท้อง แต่ไม่ใช่มิวอะ... ผมต้องบอกแบบนี้สินะ พ่อแม่ : ห๊ะ.. แม่ : พี่วอย ทำไมลูกเราเป็นแบบนี้ พ่อ : พี่จะไปรู้เหรอ เฟียส (ใช่ พ่อผมชื่อวอยแม่ผมชื่อเฟียส ในเรื่องเกมส์สื่อรัก ยังไม่รีไรท์แต่งจบแล้ว ) ป้าบบบ!! ผม : โอ้ยย แม่ ใช่แม่ตบหัวผมอย่างแรง แม่ผมแสบใช่ปะ แม่ : แกนี่นะตาฟิวด์ ทำงานรับราชการ เเต่มาทำนิสัยแบบนี้แม่ละสงสารหนูมิวและเสียดายมาก ค่อยอธิบายให้ท่านฟังทีหลังแล้วกัน พ่อ : พูดตอนนี้ก็สายไปละ ปะพาพ่อกับแม่ไปสิ ผม : ครับ ผมเดินนำพ่อกับแม่เข้าไปในบ้านที่ทุกคนนั่งกันพร้อมเพรียงพอผมไปถึงทุกคนก็หันมามองกันเป็นตาเดียว น้ากัน : มาๆ พี่วอย เฟียสมานั่งก่อน ไม่เเปลกที่เขาจะรู้กันเพราะน้ากันน้าเรียวเป็นพ่อแม่ไอ้แรฟเพื่อนสนิทผมไง น้าเรียว : เด็กๆ ออกไปนั่งที่อื่นก่อนไปยกเว้นตาฟิวด์กับคิดตี้อยู่ก่อน ผู้ใหญ่เขาจะคุยกัน เมื่อทุกคนไปหมด เหลือแต่น้าเรียวน้ากัน พ่อแม่ของเจ๊คิดตี้ น้าอลิซน้าริวจิพ่อแม่ของพี่รันและพ่อแม่ผม พ่อ แม่ : สวัสดี ทุกคน ทุกคน : สวัสดี น้าแก้ม : คิดตี้ลูกไปยกน้ำมาให้น้าๆ เขาเร็ว คิดตี้มองหน้าผม คิดตี้ : ค่ะ แล้วนางก็ลุกไป น้าศิวะ : คือ พูดไงดี พ่อ : ผมก็ไม่รู้จะเริ่ม ต้นยังไงดีคือผมพึ่งทราบว่าลูกชายตัวดีจะให้มาสู่ขอลูกสาวเขาก็วันนี้เองเลยไม่ได้เตรียมการอะไร ขอโทษด้วยนะครับ ศิวะ : ไม่เป็นไรครับ น้าเรียว : คนกันเองไม่เป็นไรหรอก พูดไปเลย พ่อ : ครับ ผู้ใหญ่นั่งเงียบกันสักพักคือต่างฝ่ายไม่รู้จะพูดอะไร มันดูอึดอัดเนาะ ..จนมีคนทนไม่ไหว น้ากัน : ในฐานะ ฉันเป็นน้าของยัยคิดตี้ และ ฟิวด์เป็นเพื่อนสนิทของตาแรฟ ขอถามแกยัยแก้ม แกจะตกสินสอดเท่าไร น้าแก้ม : เอ่อ... มองหน้าน้าศิวะ น้าศิวะมองน้าแก้มเช่นกัน น้าริวจิ : ไอ้เรียวแกก็ตกแทนเลย ไอ้พวกนี้นั่งมองหน้ากันอยู่ได้ น้าเรียว : เอางั้นเหรอ!! พ่อ : แล้วแต่เลยครับ น้าแก้มน้าศิวะ : ฮือ น้าเรียว : งั้น ไม่ต้องเยอะหรอกพอเป็นพิธี เราไม่ได้ขายลูกกิน และถึงยังไงลูกเราก็ไปให้ลูกเขาเลี้ยงดูแลอยู่ดี เอาเป็นว่า 5xxxxx ทอง1บาท ดีไหมไอ้ศิวะ คิดตี้ : ไม่ดีค่ะมากไป ทุกคนหันไปมองเจ๊ที่กำลังยกน้ำตรงมาที่พวกเรา คิดตี้ : หนูคิดว่า ตกสัก 2xxxxx ทอง2บาทก็พอค่ะ น้อยไปนะผมว่า!! ผมรู้แหละว่าเธอคงเกรงใจผม ผม : เจ๊ไม่เป็นไรเอาตามที่น้าเรียวบอกก็ได้ คิดตี้ : จิ๊ เจ๊จิ๊ใส่ผม แม่ : ไม่เป็นไรหรอกหนู แต่งงานทั้งที เอาตามที่พี่เรียวบอกแล้วกัน คิดตี้ : แต่.. แม่ : มาหาแม่สิจ๊ะ ผม : เจ๊ เข้าไปสิ เจ๊ยืนนิ่ง น้าแก้ม : ยัยตี้เข้าไปสิลูก เจ๊ได้สติจึงคลานเข่าไปที่นั่งใกล้แม่ผมที่พื้น แล้วไหว้แม่ผม ดูท่าทางแม่คงเอ็นดูเธอแม่ลูบหัวเธอด้วย แม่ : น่าตาหมดจด หน้ารักดี หนูท้องกี่เดือนแล้วจ๊ะ อ้าวเฮ้ย!!! เจ๊คิดตี้มองผมอย่างตกใจ น้าเรียวน้ากัน : ห๊าาา น้าริวจิน้าอลิซ : ห๊ะ พ่อแม่เจ๊นิ่งชะงัก ❤️____________❤️ นามปากกา ByMinne

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more