ตอนที่22ปกป้องเท่าชีวิต

1785 Words

ตูม! น้ำแตกกระเซ็น ตัวฉันไหลไปกับสายน้ำพยายามตะเกียกตะกาย ต่อสู้กับสายน้ำเท่าที่แรงจะพอสู้ไหวรื้อฟื้นวิชาว่ายน้ำที่ได้เรียนเมื่อสมัยมัธยมมาใช้ พยายามลอยคอเอาปากเหนือผิวน้ำครูบอกตัวลอยจะไม่จม พยายามทำตัวให้เบาเข้าไว้ใช้ขาตีน้ำพยุงตัวในขณะที่แขนก็ผลักมือซ้ายขวาในน้ำไปด้วย ตะเกียกตะกายเอาขีวิตรอดเมื่อตัวลอยดีแล้วจากนั้นพยายามว่ายให้ถึงฝั่ง เข้าฝั่ง ต้องเข้าฝั่ง แต่ระยะทางมันไกลพอสมควร จากตรงนี้แรงก็ใกล้จะหมดหันมองไปทางท่านรองฯ เห็นเขาว่ายน้ำใกล้เข้ามาแล้ว อีกนิดเดียว พ่อจ๋าแม่จ๋าท่านเจ้าป่าเจ้าเขาช่วยน้ำขิงด้วย เฮือกสุดท้ายของชีวิต ย่อมนึกถึงผู้เป็นที่รักที่สุดและสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นที่พึ่ง ช่วยน้ำขิงด้วยนะคะ น้ำขิง เสียงตะโกนดังก้องไปทั้งเกาะ จากนั้นตัวฉันก็โดนดึงขึ้นจากน้ำอย่างทุลักทุเล ฉันรู้สึกตัวทุกอย่างแต่ลืมตาขึ้นไม่ได้ รู้ได้แต่เพียงว่าหลังจากที่พยายามลอยตัว ใช้ขาตีน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD