"ประตูมันล๊อค"
ตอนนี้เวลาเที่ยงคืนใกล้จะตีหนึ่งบนท้องถนนย่อมมีรถวิ่งบางตา
กึก...กึก...พยายามเปิดประตูรถอีกครั้งพยายามอ้อนวอนเขาทางสายตา
"น้ำขิงจะลงแล้วเปิดประตูให้น้ำขิงด้วยค่ะ"
"เมื่อสักครู่นี้เธอหลับหรือว่าตื่น"
เขาถามแล้วโถมตัวเข้ามาหา ส่วนฉันยังงงๆ คิดทบทวนเหตุการณ์ที่ผ่านมา สองมือดันอกเขาไว้โดยที่ตัวเขาเอี้ยวตัวมาทางฉันเกือบ80% มันดูหมิ่นเหม่มาก
"เอ่อ ครึ่งหลับครึ่งตื่นค่ะ"
ฉันแบ่งรับแบ่งสู้
"เหมือนโดนผีอำ"
ฉันมองเห็นเขายิ้มแล้วโน้มใบหน้ามาทันที
"อีกครั้งละกันไหนๆคุณก็ตื่นแล้ว"
เขาจะยอมเป็นสมภารที่กินไก่วัดสักครั้งในชีวิต อย่างมากพ่อก็แค่เรียกมาด่า ธามนิธิคิดแบบนั้น
ฉันใช้มือน้อยๆดันอกเขาไว้อีกครั้งกล้าๆกลัวๆ "คุณธามจะทำอะไรคะ?"
เขาประกบจูบฉันแผ่วเบา ริมฝีปากเขาสัมผัสนุ่มนวลแบบในละครที่พระเอกจูบนางเอกในรถ แล้วนางเอกก็โอบรอบคอเขา
ฉันคิดจินตนาการจนเห็นภาพเบลอ
"จูบต
