ตอนที่5.อย่ามาเล่นกับไฟ
1448 Words
อย่ามาเล่นกับไฟ
"อะไรวะแค่นี้เหงื่อแตกเลยคุณธาม"
สายตาคมหาได้สนใจเพื่อนเขาแต่อย่างใด เขายังให้ความสนใจกับท่วงท่าและลีลานั้นไม่วางตา กระดกแก้วเหล้าราคาแพงรวดเดียวหมดแก้วให้แอลกอฮอล์ช่วยละกัน ธามนิธิ
"เติมเหล้าให้เพื่อนพี่หน่อยน้องฟ้า" กรณ์หันมาสั่งสาวสวยที่คอยให้บริการชงเหล้าสำหรับวันนี้
"ได้ค่ะ"จากนั้นแก้วเหล้าราคาแพงถูกยื่นให้เขาในทันที
"เออๆชงมา"
ธามนิธิตอนนี้เขาได้กลับจากธุดงค์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มพอใจกับรสชาตินุ่มนวลของเหล้าราคาแพงที่ไม่ได้ดื่มมานานหลายปี
เขาเอนหลังพิงโซฟาราคาแพง สายตาจับจ้องที่หญิงสาวจนเพลินตา สะโพกกลมกลึงกับช่วงขาเรียวยาวดูมีเสน่ห์กว่าชุดนักศึกษาที่สวมใส่อยู่ทุกวัน
หญิงสาวเล่นต่อไปอีกสักพักก็หมดเวลาของดีเจน้ำขิง กำลังลงจากสเตทถูกผู้จัดการเรียกไว้
"น้ำขิงคุณโน๊ตเรียกแน่ะ"ผู้จัดการร้านบุุ้ยใบ้ไปที่ห้องVipโต๊ะของสามหนุ่ม
"ได้ค่ะเดี๋ยวน้ำขิงขอเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ"
"ได้จ้าแล้วอย่าลืมไปนะ"
"ค่ะ พี่อุ้ม" ฉันรับคำแล้วเข้าห้องน้ำทันที แม้ว่ากอล์ฟเพื่อนฉันจะมารอดักคุยด้วยก็ตาม
"เออ เดี๋ยวมาไปห้องวีไอพีก่อน"
ฉันหายเข้าไปในห้องน้ำแล้วออกมาพร้อมกับความสดชื่น ซึ่งกอล์ฟมันก็มารอดักอยู่หน้าห้องน้ำที่เดิม
"ทำไมวันนี้เล่นเร็ว" มันยิงคำถามทันที
"พรุ่งนี้มีงานเลยขอสลับกับพี่โอปอล์"
"งานอะไร? กี่โมง? ที่ไหน? "
"โห...แกถามอย่างกับเป็นญาติผู้ใหญ่ฉันเลย"
ฉันเท้าสะเอวมองมันอย่างเหลืออด
"ไอ้เพื่อนคนนี้" เห้อ! ฉันถอนหายใจหนึ่งเฮือกซึ่งมันก็ไม่สลดยังรอคำตอบอยู่อีก
"พรุ่งนี้มีเดินแบบตอนบ่ายสอง เลิกงานหกโมงเย็นที่ห้างเซ็นทรัลเวิลด์ "ฉันไม่กล้าบอกมันหรอกว่าเดินแบบชุดว่ายน้ำ
กลัวมันด่า
"พอใจยัง?" ฉันสะบัดหน้าพรืดแล้วเดินจากมา
"จะกลับไปนอนเดี๋ยวไม่สวย"
"วันนี้เรากลับก่อนนะซักเที่ยงคืนไม่ต้องรอ" ฉันกล่าวทิ้งท้ายแล้วเดินไปที่ห้องVipทันทีโดยที่สามหนุ่มนั่งรออย่างกระวนกระวายใจ
"น้องเขาจะมาไหมเนี่ย" กรณ์บ่นพึมพำชะเง้อจนคอยาวเป็นยีราฟ มองทางแล้วมองทางอีก ส่วนฉันกว่าจะถึงห้องVip ของคุณโน๊ตก็แทบเอาตัวไม่รอดจากลูกค้าของร้าน แต่สิ่งที่ได้มาคือทิปหลายพันบาทในมือ แล้วยัดใส่กระเป๋ากางเกงแบบเนียนๆ
มันช่างวิเศษ...
เมื่อฉันมาถึงคนแรกที่กระแทกตาฉันคือ
ท่านรองฯที่นั่งหันหน้ามาทางนี้พอดิบพอดี
ฉันรวบรวมสติแล้วก้าวขาเดินต่อไปแบบมั่นใจ
"สวัสดีค่ะคุณโน๊ต คุณกรณ์ (เขามาหลายครั้งแล้ว) ฉันพนมมือไหว้ทุกคนแล้วเพ่งสายตาไปหาท่านรองฯ ถึงแม้ว่าเขาจะให้ฉันเรียกคุณธามแต่มันก็ยังไม่ชินอยู่ดี
"นี่ธามเพื่อนพี่"คุณโน๊ตรีบแนะนำสายตาแพรวพราวระยิบระยับ
ที่รวมตัวกันอยู่ตรงนี้มันตัวพ่อทั้งนั้นฉันคิดในใจ พอฉันเห็นท่านรองฯเขาทำท่าเหมือนไม่รู้จักฟอร์มจัดมาก รอให้เพื่อนเขาแนะนำฉันเลยต้องใหลตามน้ำ
"อ้อ สวัสดีค่ะคุณธาม" ฉันยกมือไหว้เขาอีกครั้ง
"ไป ไปนั่งกับเพื่อนพี่" คุณโน๊ตเจ้าของผับชี้ไปที่ท่านรองฯ ซึ่งเขาก็ขยับที่นั่งให้อย่างดี ฉันจึงหย่อนก้นลงไปข้างเขายิ้มอย่างมีไมตรี คุณกรณ์แสดงน้ำใจถามไถ่
"น้ำขิงดื่มน้ำอะไรคะ?" ผู้ชายเจ้าชู้มักพูดเพราะแบบนี้
"ขอเป็นโค๊กดีกว่าค่ะ"
"โค๊กเหรอ"
"ค่ะ...โค๊ก" ฉันเห็นท่านรองฯมองฉันไม่วางตาแม้จะอยู่ใกล้กันแค่เอื้อม ฉันจึงแกล้งขยับก้นเข้าไปใกล้ๆเขา จงใจเบียดตัวเข้าไปอีกนิด
ฉันมันเนื้อนมไข่นี่นา
โดนฉันประชิดตัวแบบนี้เขาเองแทบเก็บอาการไม่อยู่ ใบหน้าเขาแดงอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ยังเป็นห่วงฉันเมื่อเห็นใส่เสื้อเอวลอยกางเกงขาสั้น ซึ่งแอร์ที่นี่ก็เย็นเฉียบ
"หนาวไหมแอร์ที่นี่มันเย็น" เสียงทุ้มนุ่มกระซิบถามที่ข้างใบหู
เขาไม่รอให้ฉันตอบ รีบถอดเสื้อแขนยาวตัวนอกออกมาแล้วคลุมตัวฉัน ซึ่งมีขนาดใหญ่โตมโหราฬแม้กระทั่งขายังปิดซะมิด
ส่วนเสื้อตัวในของท่านรองฯ เป็นสีขาวสีเดียวกับฉัน
ช่วยบอกทีว่าเราใจตรงกัน คริ...คริ
"ขอบคุณค่ะ" ฉันยิ้มหวานให้เขาแบบสำนึกในบุญคุณ
"ชอบโชว์นักหรือไง" เขาหันมากระซิบที่ข้างหูแล้วโอบแขนมาที่หลังฉันแบบเนียนๆ
อ้าว ท่านรองฯ
"ค่ะ..." ฉันตอบแบบยั่วๆ
เป็นคุณกรณ์เริ่มชวนคุยก่อน
"น้ำขิงมีคิวเล่นตอนห้าทุ่มไม่ใช่เหรอ?"
"ใช่ค่ะแต่วันนี้ขอสลับกับพี่โอปอล์วันนึงค่ะ"
"น้ำขิงแจ้งคุณโน๊ตแล้วนะคะ"
"ไอ้โน๊ตไม่เห็นแกบอกฉันเลย"
"ไม่จำเป็นนี่มันเรื่องในร้านฉัน"
"พรุ่งนี้มีงานบ่ายค่ะกลัวตื่นสาย"
"อ้อ..."คราวนี้เป็นเสียงของท่านรองฯ ฉันจึงเงยหน้าไปมองเขา
เห็นเงียบๆแบบนี้ท่านรองฯก็เก็บทุกเม็ดเหมือนกันนะ
ภายใต้วงแขนนั้นฉันกลับอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ยกแก้วโค๊กดื่มแล้ววางอย่างนุ่มนวล จงใจเอนหลังพิงไปกับวงแขนของเขารู้สึกผ่อนคลายขึ้นมากกว่าครั้งแรกแล้วเผลอวางมือไว้บนหน้าขาเขาอย่างลืมตัว
"อ๊ะ! เขาอุทานสะดุ้งสุดตัว" ฉันสังเกตเห็นเขาหน้าแดงรีบขยับขาหนี ฉันก็รีบหดมือกลับแทบไม่ทัน
"ขอโทษค่ะ" ฉันขอโทษเขาด้วยใจจริง ที่บังอาจล่วงเกินเตรียมจะขยับตัวออก แต่เขากลับกระชับวงแขนเข้ามาอีก
"ไม่เป็นไร"
"วันนี้ดูเพลียๆนะน้ำขิง" คุณกรณ์ถาม
ฉันจึงแกล้งพาดพิงเขาไปว่า
"วันนี้น้ำขิงไปดูงานกับเจ้าของโรงงานมาค่ะ"
"ทั้งร้อนทั้งเหนื่อย น้ำขิงเดินจนขาล้าไปหมดเลยค่ะคุณกรณ์"
น้ำเสียงของฉันใครได้ฟังก็ต้องว่าฉันสตอเบอรี่แน่ๆ แอบใช้หางตามองเขา ก็เห็นเขาไม่ค่อยจะพอใจ ฉันเห็นเขาถลึงตาใส่แบบหมั่นไส้
"เจ้านายคุณนี่ใจร้ายจริงๆ"
"ใช่ค่ะ เนี่ยน้ำขิงต้องกินยาคลายเส้นเลยค่ะ"
ฉันจับชายเสื้อขึ้นมาให้เห็นขาของฉันรั้งขึ้นถึงต้นขาขาวนวลเนียนโผล่พ้นชายเสื้อ
"ไม่รู้ว่าขาน้ำขิงจะบวมหรือเปล่าด้วยค่ะคุณกรณ์" ฉันใช้เสียงสองสตอเบอรี่แบบสุดๆ ซึ่งมันได้ผล พอเขาเห็นฉันเปิดชายเสื้อขึ้นตาเขาแทบถลนออกมาจากเบ้าแล้วจิกกัดทางสายตา ฉันจำเป็นต้องปล่อยชายเสื้อลงเหมือนเดิม
ธามนิธิตอนนี้เขาดื่มเหล้าไปหลายแก้วติดต่อกัน ชักมีอาการมึนหัวบ้างแล้ว สายตาคมส่งสายตาหวานเยิ้มให้หญิงสาวในเวลาต่อมา นิ้วมือแอบวนเวียนที่ไหล่บาง
ตัวเขาเหมือนโดนอัดด้วยแรงระเบิด จากประสบการณ์ส่วนตัวเขาเรียนรู้ว่า การที่ผู้ชายสัมผัสแบบนี้แล้วหญิงสาวไม่โวยวายแสดงว่าเธอคงมีใจให้แล้ว
เราจะเป็นคนประเภทสมภารกินไก่วัดไหมวะ? เขาคิดในใจ ความใกล้ชิดในหลายวันก่อเกิดความรู้สึกบางอย่าง เขาเริ่มประทับใจในตัวหญิงสาวมากขึ้นเรื่อยๆ
"คุณธามคะ"
"หืม มีอะไรให้รับใช้ครับ"
เอาแล้วไงท่านรองฯจะมารับใช้น้ำขิงเข้าให้แล้ว ส่วนเพื่อนBad Boyทั้งสองของเขาหาได้สนใจไม่ แสร้งทำเป็นมองไปบนเวทีชมคอนเสิร์ตของร็อกเกอร์สาวชื่อดังยุค90ที่เรียกเสียงฮือฮาให้กับลูกค้าไม่น้อย
"หายปวดขาหรือยัง?" ท่านรองฯถามอย่างห่วงใย
"ดีขึ้นแล้วค่ะ"
"เลิกงานแล้วจะกลับบ้านยังไง"
"หรือว่ากลับกับเพื่อน"
"น้ำขิงว่าจะเรียกแท็กซี่ค่ะ"
"ไม่ต้องผมไปส่งเอง"
"แต่ แต่ว่า"
"ผมไปส่ง"
เสียงเขาหนักแน่นพอๆกับสายตาของเขาที่มองมา
- Writer
