EP.27 [ย้ายออก]
1081 Words
“ลื้อจะออกไปอยู่หอเหรออาขิม”
“แค่ก ๆ”
ประโยคแรกเป็นเสียงของเตี่ยที่ถามขึ้นกลางโต๊ะอาหารเย็น ส่วนเสียงที่สองคือสายซอ ยัยนั่นสำลักข้าวทันทีที่เตี่ยถาม ทุกคนมองฉันเป็นตาเดียว ฉันวางตะเกียบลงพลางเช็ดปาก
“ขิมหาห้องไว้แล้วเตี่ย อยู่แถวมหา’ลัยแถมยังใกล้ที่ฝึกงานด้วย”
ฉันกำลังจะเริ่มฝึกงานกับบริษัทออกแบบแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัย ฉันยื่นเรซูเม่ไปแล้ว และได้รับคำตอบรับการฝึกงานในเทอมสอง เพราะอย่างนั้นการออกไปอยู่หอจึงจำเป็นสำหรับฉันเพื่อสะดวกในการเข้าออกบ้าน และไหนจะเรื่องการเรียนที่หนักขึ้นอีก ข้อนี้ม้ารู้ดีและพยายามเกลี่ยกล่อมเตี่ยมาหลายเดือนแล้ว แน่นอนว่าเตี่ยไม่เห็นด้วย ท่านไม่ใช่ไม่เห็นด้วยที่ฉันจะอยู่หอ แต่ไม่เห็นด้วยตั้งแต่ฉันเลือกเรียนคณะนี้แล้ว เตี่ยอยากให้ฉันเรียนด้านบริหารหรือบัญชี จบมาจะได้ช่วยงานที่บริษัทเตี่ย รวมถึงฝึกงานที่บริษัทเตี่ยด้วย แต่ฉันไม่ยอม ฉันรั้นที่จะเรียนออกแบบ แถมสายซอก็ยังตามมาเรียนออกแบบกับฉันด้วย ยิ่งทำให้เตี่ยหัวเสียกับเรื่องนี้มากกว่าเดิม
นับว่ายังโชคดีที่ตอนเลือกคณะเตี่ยกับม้าไม่ได้เข้ามายุ่งด้วย ท่านทำเพียงแค่จ่ายเงินค่าเทอมให้เท่านั้น ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ฉันทำงานพิเศษหาเอาเองเหมือนกับสายซอ และแน่นอนว่าถ้าฉันไปอยู่หอ ค่าใช้จ่ายทุกอย่างฉันก็ต้องออกเองเช่นกัน
“ลื้อมันอวดดีนักนิ คิดว่าเลี้ยงตัวเองได้แล้วล่ะสิ ฮึ! ลูกผู้หญิงนี่มันไร้ประโยชน์เสียจริง ๆ”
กึก
ฉันจับมือสายซอที่กำตะเกียบในมือแน่น ส่ายหน้าเบา ๆ ไม่ให้น้องตอบโต้อะไร อดทนเอาไว้ อีกไม่นานเราก็จะได้ย้ายออกจากบ้านนี้แล้ว ถ้าหากทะเลาะกับเตี่ยตอนนี้ สิ่งที่เราหวังเอาไว้มันจะพังทลายหมด
“ถ้าขิมได้ห้องเมื่อไหร่ ขิมคงย้ายเลยนะม้า ช่วงนี้ที่ร้านค่อนข้างยุ่งด้วยค่ะ กว่าจะกลับถึงบ้านก็ดึกตลอด” ฉันยกเรื่องงานพิเศษขึ้นมาเบี่ยงประเด็น เตี่ยทำเสียงหึในลำคอแล้วลุกจากโต๊ะไป สายซึงมองหน้าฉันด้วยสีหน้านิ่ง ๆ ก่อนลุกตามเตี่ยไปอีกคน เหลือเพียงพวกผู้หญิงในบ้านที่ยังนั่งอยู่
“จะย้ายเมื่อไหร่ก็บอกม้าล่ะ ออกไปอยู่เองคนเดียวก็ดูแลตัวเองให้ดี อย่าให้มีเรื่องเสื่อมเสียมาถึงเตี่ยกับม้า” ฉันแค่นยิ้มในใจ คำพูดของม้าฟังเผิน ๆ เหมือนแม่ที่ห่วงใยลูก แต่ความจริงแล้วคือกลัวว่าฉันจะทำเรื่องไม่ดีให้เสียมาถึงพวกท่านมากกว่า
“เจ้ไม่ได้อยู่คนเดียวสักหน่อย ซอก็จะไปอยู่กับเจ้ด้วย!” สายซอกระแทกถ้วยลงบนโต๊ะเสียงดัง ดูเหมือนความอดทนเธอกำลังจะหมดลงแล้ว
“หมายความว่ายังไงอาซอ ลื้อจะไปอยู่กับอาขิมด้วยเหรอ?”
“ใช่แล้วม้า ซอจะย้ายไปอยู่กับเจ้ด้วย ซอจะช่วยเจ้แชร์ค่าหอ ค่ากิน ค่าอยู่ทุกอย่าง ลำพังแค่เจ้คนเดียวจ่ายไม่ไหวหรอกจริงไหม” ยัยตัวแสบหันมาขอแนวร่วมจากฉัน ม้าหันมาจ้องฉันเช่นกัน
เฮ้อ… จริง ๆ เล้ย…
“ขิมจะดูแลน้องเองม้า ตอนนี้ยัยซออยู่ปีสองแล้ว เรียนหนักขึ้นกว่าปีแรก แถมที่ทำงานน้องก็อยู่ใกล้หอด้วยค่ะ” สายซอยิ้มตาหยีให้ฉัน แสดงอาการดีใจอย่างออกนอกหน้า
“ม้าต้องคุยกับเตี่ยก่อน ลำพังอาขิมไปอยู่คนเดียวเตี่ยก็บ่นจะแย่แล้ว ถ้าอาซอย้ายออกอีกคน…”
“ซอจะอยู่หรือไม่อยู่เตี่ยก็ไม่สนใจหรอกม้า ถ้าซึงมันย้ายออกสิ บ้านคงแตก”
“ยัยซอ” ฉันดุน้องเบา ๆ ม้าขมวดคิ้วมองพวกเราอย่างเหนื่อยใจเหมือนทุกครั้ง “ไม่ต้องห่วงนะม้า ขิมกับน้องจะไม่ทำเรื่องเสื่อมเสียให้เตี่ยกับม้าต้องกลุ้มใจแน่นอน ค่าใช้จ่ายทุกอย่างพวกเราก็จะหาเอง จะไม่รบกวนเตี่ยกับม้าค่ะ”
“ก็ได้ แต่อาขิมต้องไปอยู่ด้วยตัวเองให้ได้ครบสามเดือนก่อน ถ้าไม่มีปัญหาอะไรตามมาม้าจะอนุญาตให้อาซอย้ายไปอยู่ด้วย” ม้าเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะถอนหายใจตอบ ท่านมองพวกเราอย่างชังใจแล้วเดินออกจากโต๊ะอาหารไป ทันทีที่ลับหลังม้า สายซอรีบพุ่งมากอดแขนฉันด้วยความดีใจ
“เย้! เค้าได้ไปอยู่กับเจ้แล้ว! ถึงจะไปช้ากว่าเจ้สามเดือนก็เถอะ แต่อย่างน้อยม้าก็อนุญาตแล้ว”
“อืม แกก็รออยู่ที่นี่ดี ๆ ล่ะ อย่าดื้อ อย่ารั้นกับเตี่ยกับม้านะ ไม่อย่างนั้นเจ้ก็ช่วยอะไรแกไม่ได้อีกแล้ว” ฉันสอนน้องด้วยสีหน้าจริงจัง
“ค่า ๆ เข้าใจแล้ว” สายซอยิ้มรับ “ว่าแต่เมื่อไหร่เจ้จะย้ายอ่ะ ยิ่งเจ้ย้ายเร็วขึ้น เค้าก็ได้ออกจากบ้านเร็วขึ้นนะ อิสรภาพกำลังรอคอยพวกเราอยู่ เค้าอยากสัมผัสมันเร็ว ๆ แล้ววว”
“ยังไม่รู้เลย ตอนนี้เจ้กำลังมองหาห้องอยู่ จะหาแบบมั่ว ๆ ไม่ได้ ต้องเอาที่ปลอดภัย สะดวกเรา และราคาไม่สูงมาก แถวมหา’ลัยก็มีแต่แพง ๆ ทั้งนั้นด้วย” ฉันกลุ้มใจเรื่องนี้จริง ๆ เกือบเดือนแล้วที่ฉันตามหาห้อง ห้องที่ถูกใจส่วนมากจะเต็ม ส่วนไอ้ที่ยังว่างก็องค์ประกอบไม่ดี โดยเฉพาะเรื่องราคาและค่ามัดจำ
“งั้นเดี๋ยวเค้าช่วยหาอีกแรงนะเจ้ ช่วงเย็นเค้าเลิกคลาสเร็วจะชวนเพื่อนไปช่วยกันหาห้องว่างแล้วกัน”
“จะทำอะไรก็ระวัง ๆ ตัวไว้ด้วยล่ะซอ”
“ถ้าเจ้หมายถึงจีซัสล่ะก็ ไม่ต้องห่วง เค้าระวังตัวอยู่แล้ว”
“ไม่ใช่แค่จีซัส” ฉันเอ่ยหน้านิ่ง หรี่ตาเล็กน้อย “สิงห์คำรามก็ต้องระวัง หมอนั่นอันตรายยิ่งกว่าใครทั้งหมดเลยเหอะ”
“ค่า ๆ น้องเข้าใจแล้ว น้องจะระวังทั้งหมาป่าทั้งสิงโตเลยค่า”
ชิ… ทำทะเล้นเข้าไปเถอะยัยตัวแสบ เจอดีขึ้นมาจริง ๆ ฉันจะตีซ้ำให้ก้นลายเลยคอยดู!
- Writer
