“แค่ก ๆ ๆ”
ทุกคนพร้อมใจกันสำลัก แม้แต่ฉันเองก็แทบจะพ่นน้ำออกมา ฉันถลึงตามองคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
“พูดอะไรของนาย? มันใช่เวลาล้อเล่นไหม” ฉันกวาดตามองคนอื่น ๆ ที่คว้าน้ำดื่มกันจ้าละหวั่นพลางไอค่อกแค่กตาม ๆ กัน แต่คนที่ทำให้ทุกคนตกอยู่ในสภาพแบบนั้นกลับนั่งยิ้มสบาย ๆ ราวกับว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิด หน้าหนาหน้ามึนที่สุดในสามโลกอ่ะ!
“ฉันไม่ได้ล้อเล่น ก็บอกแล้วไงว่าถูกใจเธอ อยากจีบ”
“จะไม่หยุดใช่ไหม?” ฉันลุกขึ้นยืน เดินหนีออกมาตรงระเบียง ขืนอยู่ตรงนั้นต่อไปฉันได้ซัดหน้าหล่อ ๆ นั่นแน่ เสือพยัคฆ์เล่นแรงเกินไปแล้ว!
ครืด
ประตูระเบียงถูกเลื่อนปิดเสียงดัง ฉันหันขวับกลับไปมองร่างสูงเจ้าของการกระทำนั้น เผลอถอยหลังเล็กน้อย สะโพกชนเข้ากับราวระเบียง แววตาเย็นชาจ้องเขาตาไม่กะพริบ
“ออกมาทำไม?”
“ออกมาคุยกับเธอไง”
“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนาย!” ฉันทำท่าจะเดินกลับเข้าห้องแต่ถูกมือหนาคว้า
