กลิ่นหอมอ่อน ๆ ให้ความรู้สึกคุ้นเคยอย่างน่าประหลาดปลุกฉันให้รู้สึกตัวตื่น ความอบอุ่นโอบอุ้มรอบตัว รู้สึกสบายจนไม่อยากจะลืมตาตื่นเลยสักนิด อาการปวดหัวก่อนหน้าดีขึ้นมาก ไม่รู้ว่าตัวเองเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ พอลืมตาอีกทีก็พบแต่ความมืดสนิท
เดี๋ยวนะ… ทำไมมันมืดขนาดนี้… นี่มันกี่โมงแล้ว?
พรึ่บ!
“อ๊ะ…” ฉันผุดลุกขึ้นด้วยความลืมตัว ก่อนจะหันมองตามวงแขนของใครคนหนึ่งซึ่งกำลังกอดทับอยู่บนเอวตัวเอง ท่ามกลางความมืดสลัวภายในห้องนอน ฉันเห็นเรือนผมสีครามอิงแอบบนหมอนเดียวกับที่ฉันหนุนเมื่อกี้ ใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตรซาตานหลับพริ้มอย่างสบายอกสบายใจ
เขา… เขามานอนตรงนี้ได้ยังไง? แถมยัง… ยังนอนกอดฉันด้วย?!
“…” ฉันตั้งสติ พยายามคิดทบทวนอย่างใจเย็น
ใช่แล้ว… ฉันไม่สบายก็เลยกินยาแล้วเข้ามานอนพักในห้องของเสือพยัคฆ์ ฉันนอนบนเตียงเขาและเผลอหลับไป ตั้งใจว่าจะพักสายตาแค่แปปเดียวแต่ทำไมถึงหลับยาวขนาดนี้ล่ะ? แถม
