EP.15 [ขย้ำ]

1098 Words

หลังจากประตูห้องปิดลง มือหนากระตุกมือฉันให้เดินเข้ามาด้านใน เขาคว้าแก้วเหล้าบนโต๊ะขึ้นมากรอกใส่ปากจนหมด ฉันมองภาพนั้นด้วยสายตานิ่งเฉย พยายามสะกดอารมณ์สั่นประสาททั้งหมดลง ฉันจะแสดงความตื่นกลัวให้เขาเห็นไม่ได้ เพราะมันจะยิ่งทำให้สัตว์ร้ายอย่างเขาได้ใจ หมับ “อ๊ะ… อื้อ!” สัมผัสกรุ่มร้อนตรงริมฝีปากจู่โจมเข้ามากะทันหัน ฉันยกมือขึ้นผลักอกหนาออกจากตัว ทว่ากลับไร้การขยับแม้แต่นิด รสชาติขมปร่าไหลผ่านจากริมฝีปากร้อนเข้าสู่โพรงปากฉัน พยายามต่อต้านการบังคับจูบแสนกักขฬะ ไม่ยอมกลืนเหล้านั่นลงคอง่าย ๆ เฮือก ฉันสะดุ้งเบิกตาโพลงเมื่อถูกเรียวลิ้นร้อนรุกล้ำเข้ามา เขาพยายามกวาดต้อนให้ฉันกลืนเหล้ารสขมนั่น ฉันพยายามเบี่ยงหน้าหนีสุดฤทธิ์ ไม่ยอมให้ข่มเหงกันง่าย ๆ ก่อนจะ… อึก… เผลอกลืนเหล้าลงคอในที่สุด เพราะทนการรุกรานอันช่ำชองของผู้ชายสารเลวตรงหน้าไม่ไหวอีกต่อไป เขามันเลวร้ายที่สุด! เขาไม่เพียงแต่รุกล้ำริมฝีปากฉัน สองมือหยาบช้านั่นยังบีบขย้ำหน้าอกฉันด้วย! สารเลวเกินไปแล้ว! “หวานแฮะ” เสือพยัคฆ์เลียคราบเหล้ามุมปากฉันเบา ๆ ก่อนถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง ขณะที่ฉันนิ่งค้างราวกับโดนสาปไปแล้ว หัวใจเต้นรัวแรงจะแทบจะระเบิดออกมา มันไม่ใช่เพราะตื่นเต้นกับจูบของเขา แต่เพราะโกรธจนอยากจะฆ่าเขาให้ตายต่างหาก เพี๊ยะ! ไม่ต้องคิดเยอะ ฝ่ามือตวัดใส่ใบหน้าหล่อร้ายนั่นสุดแรง เสือพยัคฆ์หลับตารับความเจ็บปวดนั่นก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เขาดุนกระพุงแก้มสำรวจรอยแผล ริมฝีปากขยับยิ้มร้าย และก่อนที่ฉันจะทันได้ตั้งตัว ก็ถูกมือหนาประคองท้ายทอยแล้วคว้าเข้าไปจูบอีกครั้ง รสจูบครานี้รุนแรงและดึงดันกว่าเก่า มันเต็มไปด้วยอารมณ์ดิบเถื่อน ไร้ความอ่อนโยน ไร้ความปราณี ฉันพยายามเบี่ยงหนีแต่ก็ไร้ผล กลับถูกจับกดลงบนโซฟาโดยร่างสูงโน้มมาคร่อมทับกัน “อื้อ ๆ!” จูบของเขาทวีความล้ำลึกขึ้นเรื่อย ๆ จนฉันหายใจไม่ทัน เสือพยัคฆ์ไม่เปิดโอกาสใด ๆ ให้ฉันเลย พอฉันทุบตีเขาก็ถูกมืออีกข้างรวบจับเอาไว้ เขาจูบฉันเนิ่นนานจนพอใจก่อนจะถอนริมฝีปากออก ฉันหอบหายใจเข้าออกเต็มปอดราวกับเพิ่งไปวิ่งระยะไกลมา “มาพนันกันไหมว่าคืนนี้ฉันจะทำให้เธอครางได้กี่ครั้ง?” เสียงกระซิบแหบพร่าสั่นประสาทอยู่ริมใบหู ฉันสะดุ้งเฮือกยามริมฝีปากหนาขบเม้มลงมาเบา ๆ ย่นคอเบี่ยงหน้าหนี พยายามคิดหาทางหนีทีไล่สุดชีวิต “ที่นี่มันผับนะ นายคิดจะทำบ้าอะไร?!” “แล้วไง? ต่อให้เป็นห้องน้ำ ระเบียง หรือทางเดิน ถ้าฉันจะ ‘เอา’ จะเป็นที่ไหนตรงไหนฉันก็ไม่เกี่ยง” สถานการณ์ของฉันตอนนี้เป็นรองเขาอย่างมาก ถ้าปล่อยไปแบบนี้คืนนี้ฉันไม่รอดจากกรงเล็บเขาแน่ เสือพยัคฆ์ทำให้ฉันประหลาดใจไม่หยุดเลย ไหนว่าไม่ชอบผู้หญิงเจนจัดไง แล้วมายุ่งกับฉันทำไม หรือว่าฉันแสดงออกไม่พอ? “สารเลว! นายมันกินมั่วไม่เลือกที่จริง ๆ!” ฉันอยากจะตบหน้าเขาอีกสักทีสองทีให้หายแค้นใจ แต่ถูกมือหนาคว้าเอาไว้ เขาก้มหน้าลงมาชิดจนริมฝีปากแทบจะสัมผัสกัน กลิ่นแอลกอฮอล์เจืออยู่ในลมหายใจของเราสองคน “ตบหนึ่งที เจอดีหนึ่งยกนะ คนอย่างฉันไม่เคยเสียอะไรฟรี ๆ” ตรรกะบ้า ๆ ของเขา น่ารังเกียจที่สุด! ฉันเลือกที่จะหยุดนิ่ง ตั้งสติที่เตลิดไปกับจูบเมื่อครู่ให้กลับมาปกติ ไม่รู้หรอกว่าเสือพยัคฆ์คิดจะปั่นหัวฉันหรือคิดจะทำเรื่องนั้นจริง ๆ แต่ถ้าเขาคิดจะทำมันขึ้นมา ฉันก็คงขัดขืนอะไรเขาไม่ได้ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ฉันก็จะปล่อยให้เขาทำตามใจ เคยเสียให้เขาไปแล้วครั้งหนึ่ง จะเสียอีกครั้งก็ช่างหัวมันสิ ถ้ามันแลกกับการที่เขาไม่เข้ามาวุ่นวายกับฉันอีกล่ะก็… ฉันจะกลั้นใจยอม! พอเห็นว่าฉันเลิกขัดขืนและยอมนอนนิ่ง คิ้วหนาขมวดนิด ๆ คล้ายแปลกใจกับท่าทางที่เปลี่ยนไปของฉัน “ไม่ขัดขืนต่อแล้วเหรอ” “อยากทำอะไรก็ทำ อยากได้ตัวฉันนักไม่ใช่? รีบทำให้มันจบ ๆ ไปสิ” ฉันเค้นเสียงเย็นชา ไม่มองหน้าเขาสักนิด โฟกัสสายตาอยู่ที่เพดานห้อง ก่อนจะสะดุ้งเฮือกอีกครั้งเมื่อถูกสัมผัสเปียกชื้นกรุ่นร้อนแตะลงบนต้นคอ “อึก…” ฉันพยายามกลั้นเสียงร้อง สองมือกำแน่นจิกเล็บเข้ากับฝ่ามือเพื่อเรียกสติ ความวาบหวามจากสัมผัสร้อนรุ่มบริเวณลำคอแผดเผาสติฉันทีละนิด เสือพยัคฆ์เอาจริง! เขาทั้งซุกไซ้ ทั้งขบเม้มผิวฉันจนเจ็บแสบไปหมดแล้ว หมอนี่จะซาดิสต์ไปถึงไหนเนี่ย! “คิดว่าจะกลั้นเสียงครางได้แค่ไหนกัน ฮึ จุ๊บ…” อึก… ร่างฉันสั่นสะท้านไปทั้งตัว ความร้อนผ่าวแล่นพล่านราวกับเลือดในกายกำลังเดือด ทุกครั้งที่ริมฝีปากหนาขบเม้มพรมจูบลงบนผิว ฉันเหมือนโดนแผดเผาทั้งเป็น เรียวลิ้นเปียกชื้นไล้เบา ๆ บนต้นคอฉันสร้างความสั่นประสาทอย่างที่สุด อยากตาย… ฉันอยากจะตายที่สุด! คืนนั้นที่เขาสัมผัสร่างกายฉัน ความทรงจำเลือนรางมากเพราะฉันเมาจนแทบไม่เหลือสติ สัมผัสของเขาตอนนั้นฉันจำไม่ได้ด้วยซ้ำ มันต่างจากตอนนี้อย่างสิ้นเชิง ฉันยังมีสติดี เขาเองก็เช่นกัน นี่มันแย่ที่สุด “อ๊ะ…” เสียงร้องของฉันเกือบจะหลุดออกมา รีบยกมือปิดปากทันที ขณะที่มืออีกข้างคว้าชายเสื้อที่กำลังจะถูกมือหนาล่วงล้ำเข้ามาด้านใน คราวนี้ฉันจ้องตาเสือพยัคฆ์ด้วยความตื่นตกใจ ดวงตาคมเข้มเต็มไปด้วยเพลิงอารมณ์ ดูเย้ายวนและอันตราย ริมฝีปากหนาบิดยิ้มก้มลงมากระซิบข้างหู “รู้อะไรไหมสายขิม…” “…” “เสืออย่างฉัน ทั้งกินดุและกินจุมาก เธอเตรียมโดนขย้ำจนพังได้เลย”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more