หลายวันต่อมา
“ของหมดแล้วใช่ไหมเจ้ นี่กล่องสุดท้ายป่ะ?”
“อื้อ เดี๋ยววางตรงนั้นแล้วมาช่วยเจ้ย้ายชั้นนี้หน่อยนะ” ชี้นิ้วบอกน้องก็ทำหน้าเหยเกใส่
“นั่นมันหนักนะเจ้ เค้าตัวบางขนาดนี้จะยกไหวได้ไง”
“เราก็ตัวพอ ๆ กันไหม เอาเหอะน่า เจ้ต้องย้ายมันไปไว้มุมนู้นนะ ถ้าแกไม่ช่วยเจ้ยกแล้วใครจะช่วยล่ะ”
ความจริงสัมภาระของฉันไม่ได้มีเยอะหรอก มีแต่กระเป๋าเสื้อผ้ากับกล่องหนังสือไม่กี่กล่อง ส่วนพวกเครื่องครัวเครื่องใช้ค่อยมาหาซื้อเอาทีหลัง เมื่อเช้าก่อนย้ายออกจากบ้านมา นอกจากสายซอกับม้าแล้วก็ไม่มีใครอยู่ส่งฉันสักคน เอาเถอะ ฉันก็ไม่ได้คาดหวังอะไรอยู่แล้ว
ออด
“ใครมาน่ะ ซอไปเปิดประตูหน่อย” ฉันก้มมองสภาพชั้นวางหนังสือเพื่อวัดขนาดทางสายตา ถ้ายกไปวางตรงมุมนั้นน่าจะพอดี
“เจ้! เพื่อน ๆ เจ้มาอ่ะ”
ละสายตาจากชั้นวางหนังสือไปทางประตู เห็นสองสาวเพื่อนซี้ยืนถือถุงอาหารเต็มสองมือ ฉันขยับยิ้มบางต้อนรับ
“มากันได้ยังไงเ
