คุณหนูเพรียกรัก

ตอนที่ 3 กรุ่นกลิ่นหอมหวน

เพี้ยะ!

ฝ่ามือเล็กสะบัดฟาดไปที่ใบหน้าหล่อเหลาหนึ่งฉาด เล่นเอาพ่อบ้านหนุ่มหน้าหันไปตามแรงตบของคุณหนูเหยาโดยไม่หลบเลี่ยงเช่นเคย มู่หลิ่งอินใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มพลางยิ้มมุมปาก นัยน์สีนิลเปล่งประกายสีเข้มคล้ายกักเก็บอารมณ์ขุ่นเคืองไว้ลึกๆ

“บ่าวชั้นต่ำเช่นข้าจะยอมคุณหนูเพียงแค่ครั้งนี้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น แต่ถ้าหากมีครั้งหน้า…” เสียงทุ้มต่ำหยุดพูดชั่วคราว ยามเมื่อสายตาของเขามองปราดไปที่เนินปทุมดอกใหญ่ที่กระเพื่อมไหวขึ้นลงเบื้องหน้า ความรู้สึกแห้งผากคล้ายกับกระหายใคร่อะไรบางอย่างได้ฉุดให้ชายหนุ่มถึงกับเผลอครางออกมาอย่างอดใจไม่อยู่

“ไร้ยางอายนัก ผู้ใดใช้ให้เจ้ากล้าจ้องมองเข้าเช่นนี้กัน!” แววตาราวกับจะแผดเผาเรือนร่างนางไปทั้งตัว ทำให้คุณหยูเหยาเยว่เล่อรู้สึกไม่ชอบใจนัก ทว่าลึกๆ ในใจหญิงสาวกลับรู้สึกปลาบปลื้มระคนยินดีนัก

“แล้วคุณหนูชอบหรือไม่?” แววตาใสกระจ่างที่เผยแววพึงใจซึ่งขัดกับคำด่าทอจากกลีบปากบาง ยิ่งทำให้อารมณ์อยากที่จะปราบพยศคุณหนูของเขาเพิ่มทวีคูณยิ่งขึ้น

“ไม่…ว้าย!” ร่างเปลือยเปล่าพลันลอยหวือไปอยู่ในอ้อมกอดของวงแขนแกร่ง เพียงฉับพลันร่างนุ่มนิ่มก็ถูกโยนลงบนเตียงไปเสียแล้ว ยังไม่ทันที่ร่างงามจะได้ทันดีดดิ้นขัดขืน แผงอกกำยำก็เผยปรากฏสู่สายตานาง

“บ่าวเลวเช่นเจ้าจะทำอะไรข้า!?” เหยาเยว่เล่อเอ่ยถามเสียงสั่น ขณะที่ร่างของนางรีบกระเถิบถอยไปให้ไกลจากการคุกคามของเขา

“ก็ทำแบบนี้ไงขอรับ” ไม่พูดพร่ำทำเพลงใดๆ ต่อไป มือหนาพลันจับข้อเท้าเล็กแล้วดึงกระชากมาหาตัว ในตอนนี้เรือนร่างของมู่หลิ่งอินได้เปลือยเปล่าไร้ซึ่งอาภรณ์ปกปิด เจ้ามังกรผงาดก็ชูชันท้ารบ

“กรี๊ดดด นี่เจ้าจะข่มเหงข้าเช่นนี้มิได้นะ!” ร่างอรชรเปลือยเปล่าดิ้นรนขัดขืน ยามเมื่อร่างของนางถูกบ่าวเลวเช่นเขาขึ้นคร่อมเหนือร่าง เหยาเยว่เล่อคล้ายรู้สึกขัดใจลึกๆ

จะนุ่มนวลกับข้าสักหน่อยก็ไม่ได้รึไร ไยถึงได้ดิบเถื่อนนักนะ!

แม้ว่าคุณหนูสาวจะแผดเสียงกรีดร้องขัดขืน ทว่าใจดวงน้อยกลับเต้นลุ้นระทึกกับการเฝ้ารอที่จะถูกมู่หลิ่งอินสัมผัสกายอีกครั้ง

ในขณะที่คุณหนูเยว่เล่อลอบลุ้นกับสัมผัสที่แสนรัญจวนในใจ พ่อบ้านมู่ก็เริ่มจัดการแสดงวาดลีลาลวดลายทันที ใบหน้าหล่อเหลาเปลี่ยนตำแหน่งกะทันหัน จากที่จู่ๆ คร่อมร่างเปลือยเปล่าคล้ายจะข่มเหงนาง มือหยาบพลันจับเรียวขาฉีกอ้าเต็มอัตรา เผยให้เห็นร่องบุปผางดงามฉ่ำชื้นนัก

“บ่าวมิกล้าข่มเหงท่านหรอก คุณหนูท่านอย่าได้กลัวไปไย”

คำพูดของมู่หลิ่งอินได้ดับฝันหญิงสาวที่กำลังจินตนาการจนหมดสิ้น “แล้วเจ้าจะทำอะไรข้า…อ๊า!”

“แผล็บๆๆๆ” ยังไม่ทันที่เหยาเยว่เล่อได้ทันพูดจบคำ ปลายลิ้นร้อนก็พลันตวัดชำแรกกลีบผกาที่อวบอูมหวานฉ่ำ เล่นเอาร่างอรชรสั่นระริกจวนเจียนคลั่ง ช่วงจังหวะที่ปลายลิ้นชำแรกปาดไปที่กลีบเกสร เรียกเสียงคร่ำครวญสั่นระทมนัก

“อ๊า…อู้ย…” ร่างบอบบางสั่นสะท้านจนขนลุกขนชัน

“แผล็บ! ชอบหรือไม่ขอรับ” ปลายลิ้นร้ายตวัดเลียเมือกมธุรสหวานทั่วมุมปาก เผยให้เห็นถึงความร้ายกาจและท่าทางชำนาญในสนามรักของพ่อบ้านหนุ่มเป็นอย่างดี

“มะ…ไม่…” เหยาเยว่เล่อพูดเสียงกระเส่า นางอยากจะบอกว่ารสสัมผัสของเขาไร้ที่ติหาผู้ใดเทียบเทียมนัก แต่ทว่าลิ้นเจ้ากรรมกลับดันพูดในสิ่งตรงกันข้ามแทน

“ไม่อย่างนั้นรึ? ได้! บ่าวจะค่อยๆ ตั้งใจลิ้มลองก็แล้วกันนะขอรับ” มู่หลิ่งอินยิ้มเย้า ตอนนี้เขาได้ค้นพบแล้วว่าการกลั่นแกล้งนางคงจะเป็นความสุขสูงสุดสำหรับตัวเขาแล้วจริงๆ และก็เป็นดังคาด ดวงตากลมโตถลึงจ้องมองคล้ายเคืองโกรธ ทว่าสาวเจ้ากลับเผลอกลืนน้ำลายลงคอเสียงดังเอื๊อกใหญ่

“อย่า…โอ้ว…” และแล้วมู่หลิ่งอินก็ปฎิบัติการสำรวจตรวจตราทั่วทุกส่วนอย่างที่พูด เล่นเอาม่ายสาวอย่างเหยาเยว่เล่อส่ายสะโพกร่อนๆ รับกับความซ่าบซ่านสุดจะวาบหวามนี้

“อย่าอะไรขอรับ” ปลายจมูกคลุกเคล้าดุดันเข้าไปในดงเนินอวบอูมเสียงดังฟู้ดฟ้าด โคนลิ้นกางออกค่อยๆ ตวัดแตะเลียอ้อยอิ่งดุจถวิลหา ช่างหอมนวลเนื้อชวนเสพสมนัก

เมื่อถูกทรมานจนไฟราคะเริ่มวิ่งพล่านไปทั่วเรือนร่าง เหยาเยว่เย่อล้วนปรารถนาในรสสวาทยิ่งกว่าใครๆ “อย่าหยุดมือนะ อร๊าย…”

ตั้งแต่ที่นางเคยต้องมือชายและร่วมอภิรมย์รัก ไม่เคยมีบุรุษใดที่มอบสัมผัสจากปลายลิ้นได้ถึงใจเท่ามู่หลิ่งอินเลยมาก่อน ทุกทวงทำนองและลีลาการตวัดลิ้นแตะเลียชิม ช่างสร้างความระส่ำระสายให้นางเหลือร้ายนัก ไม่มีสักคราที่เขาจะพลาดจุดใดจุดหนึ่งไป ทั่วทุกกลีบ ทั่วทุกซอก และทุกมุม ปลายลิ้นดุจมัจฉาร้ายล้วนค่อยๆ ใส่ใจลงรายละเอียดแหวกว่ายในธารารักไม่รู้จบ

“อูว…อ่าห์…วู้ว…อื้อ…” เสียงครางระส่ำคร่ำครวญตามจังหวะปลายลิ้นที่คอยขึ้นสูงและต่ำไปตามห้วงจังหวะอารมณ์ ความนุ่มหยุ่นปนจั๊กจี้นิดๆ ล้วนรังสรรค์ความหฤหรรษ์หรรษามิรู้หน่ายหนี เหยาเยว่เล่อเสียวซ่านจนปลายนิ้วเหยียดเกร็ง มือเล็กเอื้อมไปขยุ้มขยำปอยผมบนศีรษะของมู่หลิ่งอินเพราะทนความทรมานซาบซ่านไม่ไหวอีกแล้ว