เยว่เล่อ ใช่ว่าคนในโลกใบนี้จะสุขสมหวังได้ดั่งที่ใจของเจ้าเลือกปรารถนาไม่ หากเจ้าลองตรองดูดีๆ สิ่งที่เจ้าเป็นอยู่ในตอนนี้นั้นดีกว่าผู้อื่นที่ตกทุกข์ได้ยากกว่าเจ้ามากมายนัก
“เมื่อใดที่เจ้าลืมอดีตได้ ใจเจ้าจะหลุดพ้นจากพันธนาการทั้งปวง” เสียงแหบโหยพร่ำกระซิบเบาๆ ข้างใบหูงาม แม้ว่าคุณหนูผู้แสนดื้อรั้นเอาแต่ใจจะกำลังพยายามดิ้นรนต่อสู้ขัดขืนเพื่อเอาชนะพันธนาการของมู่หลิ่งอินด้วยความโกรธา ทว่าสัมผัสที่คอยลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างกลับหยอกเย้าหลอกล่อให้กายใจของหญิงสาวสั่นสะท้านไม่สงบอีกแล้ว
“อื้ม…บีบยอดปทุมของข้าให้แน่นกว่านี้ ปลายลิ้นของเจ้า ออกแรงตวัดชิมเรือนร่างของข้า ทรมานข้า ข่มเหงข้า!” ราวกับกลายร่างเป็นนางมารคลั่งราคะไปเสียแล้ว เหยาเยว่เล่อกลายเป็นสตรีคลั่งรักจนแม้แต่ตัวของนางเองก็ยังไม่สามารถควบคุมอารมณ์ที่ขึ้นๆ ลงๆ ของตนเองได้
เมื่อเห็นว่าคุณหนูเหยาไม่ฟังคำพูดใดๆ เสียแล้ว มู่หลิ่งอินเองก็คร้
