กลิ่นคาวจางๆ พลันลอยมาเตะจมูก หากแต่ไฟราคะกลับหาได้มอดดับเพียงแค่ส่วนเดียวไม่ กลิ่นนั้นหาได้ใช่สิ่งอื่นใด นั่นคือโลหิตจากบาดแผลจากไหล่ซ้ายที่คนงามฝากความแค้นเอาไว้ให้นั่นเอง
แม้ว่าพ่อบ้านมู่จะสะกัดจุดห้ามเลือดและใช้ผ้าพันแผลไว้ลวกๆ หากแต่บทเพลงรักช่างหนักหน่วงและรุนแรงนัก เพียงบทแรกก็กินเวลานานจนถึงเกือบหนึ่งชั่วยาม ผู้ที่ฝึกยุทธหาได้อ่อนด้อยต่อบทบรรเลงบนเตียงไม่ หากแต่เพราะความอ่อนแรงจากการเสียเลือดมากเกินไป ที่ได้ผลาญแรงกายของพ่อบ้านมู่ไปถึงสองในสามส่วน
“แผล็บๆ” ปลายลิ้นเล็กตวัดเลียบาดแผลบริเวณไหล่ซ้ายราวกับแมวน้อยแสนเชื่อง ใบหน้างามหลับตาพริ้มตั้งใจกลืนกินโลหิตของมู่หลิ่งอินแทนคำขอโทษ
ร่างแกร่งพลันชะงักค้างก่อนจะก้มหน้ามองการกระทำของนาง นิ้วมือเล็กที่ก่อนหน้านี้ได้จิกครูดแผงอกกำยำ มาตอนนี้คุณหนูสาวกลับค่อยๆ ลูบไล้บาดแผลที่นางเป็นคนก่อด้วยความรู้สึกสงสารระคนเจ็บปวดนัก
“ข้าไม่เจ็บ” น
