Ep.2 พบกันครั้งแรกในรอบสามปี
1000 Words
Ep.2 พบกันครั้งแรกในรอบสามปี
ในเพนท์เฮ้าส์หรู มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ทั้งสระว่ายน้ำ ห้องฟิตเนส ห้องปาร์ตี้ ห้องอ่านหนังสือ และที่ขาดไม่ได้ ห้องคาเฟ่ ตกแต่งอย่างน่ารักมินิมอลเหมาะกับสไตส์ว่าที่เมียเด็กของเขา เขาเตรียมทุกอย่างที่เธอชอบไว้ที่นี่ ง่ายต่อการล่อลวง เห้ย ไม่ใช่ ง่ายต่อการดึงดูดความสนใจ จะได้เข้าแผนการที่เขาวางไว้ มีทุกอย่างที่เธอชอบ เหลืออีกแค่อีกอย่างเดียวที่ต้องทำให้ชอบ ‘ชอบเขา’ ทั้งเล็งทั้งล็อคเป้าขนาดนี้ ต้องรักเขาเท่านั้น ไม่ว่าจะทำให้รักด้วยวิธีไหนก็ตาม ไม่อนุญาตให้ไปรักคนอื่นเด็ดขาด
เขาเป็นนักธุรกิจ ลงทุนอะไรต้องได้ผลตอบแทนคุ้มค่า นี่ก็เช่นกัน ลงทุนเพื่อให้ได้เธอมาครอบครอง ลงทุนเพื่อให้ได้หัวใจ แต่เขาไม่ใช่คนดีอะไร สามารถกำจัดทุกอย่างที่เป็นเสี้ยนหนามตำใจได้ ต่อให้ได้เธอมาด้วยวิธีสกปรก เขาก็จะทำ เพราะมันคุ้ม คุ้มค่าสำหรับเขา
รอมาสามปีแล้ว ถึงเวลาสักที
2 วันต่อมา
@ คาเฟ่ K&J Love coffee
วันนี้ยาหยีมาถึงก่อนเวลานัดหมายกับเพื่อน มุมที่เธอเลือกนั่งเป็นโซนกระจกใส ด้านนอกมองมาไม่ภายใน แต่ภายในห้องจะมองเห็นด้านนอก มองออกไปด้านนอกเป็นโทนสบายตา เพราะมีความเป็นธรรมชาติเล็กๆ อยู่ภายในคาเฟ่นี้ด้วย มีน้ำพุที่คล้ายชั้นน้ำตกที่ให้ความเย็นจากโขดหิน สดชื่นสุดๆ ถ้าเดินเลยส่วนของน้ำพุออกไปอีกหน่อยจะมีมุมถ่ายรูปสไตล์ธรรมชาติ มีสวนดอกกุหลาบเล็กๆทั้งสีขาวและสีแดง เหมาะแก่การถ่ายรูป ที่นี่เป็นคาเฟ่ที่ยาหยีชอบมาก นอกจากที่กล่าวมา ยังมีโซนคล้ายๆห้องสมุดเล็กๆ มีหนังสือต่างๆให้อ่าน ให้สิงสถิตอยู่ที่นี่ทั้งวันยังได้เลย ก็สาวโสดอะนะ เหงาๆก็มาคาเฟ่ จิบกาแฟชิลล์ๆ บางครั้งก็มานั่งจ๋องทำรายงานที่นี่แทนที่จะทำที่คอนโด ยาหยีชอบสถานที่ผ่อนคลายที่เป็นสไตล์ธรรมชาติ คาเฟ่ที่นี่ตอบโจทย์เพราะมีทุกสไตล์ครบจบในที่เดียวกัน แบ่งกันไปคนละโซนว่าลูกค้าแต่ละท่านจะชอบแนวไหน ยาหยีมามาบ่อยจนสนิทกับ พี่อคินและพี่เจน ซึ่งเป็นเจ้าของร้านนั่นเอง
“คนสวยของพี่ วันนี้รับอะไรดีคะ” เสียงหวานจากพี่เจนเจ้าของร้านเอ่ยถามอย่างเป็นกันเอง
“ง่วงมากเลยค่ะพี่เจน วันนี้ขออเมริกาโน่แทนชานมแล้วกันค่ะ หยีกำลังรอเพื่อน ถ้าเพื่อนมาถึงเดี๋ยวสั่งเพิ่มอีกทีนะคะ”
“ได้เลยจ่ะ ว่าแต่วันนี้แต่งตัวน่ารักเชียวน๊าาา รอเพื่อนหรือรอแฟนกันแน่”
“คิก ~ รอเพื่อนค่า สวยขนาดนี้ หยียังไม่มีแฟนนะคะ งงใจมากเลย” งงจริงๆที่ตัวเองไม่มีแฟน คนชอบน่ะมีเยอะ แต่ดันไม่เข้าตาเลยสักคนน่ะสิ
สองสาวพากันหัวเราะร่วน เพราะด้วยนิสัยทั้งคู่ที่เข้ากันได้ง่าย และสนิทสนมกันมากเกินกว่าจะเป็นลูกค้าแล้วด้วยซ้ำ
“อื้มมมม ชอบแบบไหนอ่า ให้พี่หาแฟนให้เอาป่ะ”
“อื้มมมม (ยาหยีทำเสียงล้อเลียน) มันจะดีเหรอคะ หยีชอบแบบทรงแบด มีรอยศักดิ์ได้แต่ไม่ต้องเยอะมาก ร้ายกับคนอื่น แต่แสนดีกับหยีแค่คนเดียว แบบนี้พอจะมีมั้ยคะ คิก ~ ”
“เฮ้อ อ่านนิยายเยอะละสิเราอ่ะ”
“เนี่ยยย รู้ทันหยีตลอดเลย ก็ผู้ชายที่ตรงสเป็ค มีแต่ในนิยายนี่นา”
1 ชม. ถัดไป
ครืด ~~ ครืด ~~ เสียงแจ้งเตือน LINE CALLING
“ฮัลโหล เมื่อไหร่จะเสด็จคะ … ห๊ะ อะไรนะ แกจะเทฉันเหรอ นัง นอ.ตอ ตัวดี (นัตตี้)”
“งื้อออ ขอโทษได้มั้ยล่าาา ก็ทะเลาะกับแฟนง่ะ อยู่ในช่วงง้อด้วยไง แต่นัดคืนนี้ไม่เทแน่นอนเลย”
“เฮ้อ ให้มันได้แบบนี้สิ” ยาหยีบ่นอย่างหงุดหงิด
“เจอกันคืนนี้ 3 ทุ่มนะ เดี๋ยวฉันไปกับยัยนาบี แกจะให้ฉันไปรับด้วยป่าว?”
“ไม่ต้องล่ะ เดี๋ยวฉันไปเองดีกว่า เจอกันที่นั่นละกัน แค่นี้นะ เบื่อคนชอบเท ชิส์”
ในระหว่างที่ร่างบางนั่งจิบกาแฟ ฟังเพลงไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้ตัวเลยว่า มีผู้คนที่เข้ามาใหม่ซึ่งนั่งอยู่โต๊ะฝั่งตรงข้าม และหันหน้ามาทางที่เธอนั่งอยู่ สายตาคมจ้องมองไม่ละสายตาจากใบหน้าสวยหวาน นาน 3 ปี ที่เขาไม่ได้เจอเธอ ตอนนี้เธอดูโตเป็นสาวมากขึ้น อย่างอื่นก็ดูโตด้วย ทั้งดูสวยและน่ารักสดใส ดูเป็นผู้หญิงซนๆที่น่าค้นหา อยากจับค้นตัวทุกซอกทุกมุมมันซะเดี๋ยวนี้เลย ไม่อยากรออะไรทั้งนั้น มาเฟียหนุ่มก็ได้แต่นั่งข่มอารมณ์ตัวเองไว้ อยากเอาตัวเองเข้ามาอยู่ในสถานการณ์เล็กๆ ให้เธอได้เห็นและค่อยๆจดจำเขา แต่เธอ… ไม่สนหัวใครทั้งนั้น ไม่สบตาใคร ไม่มองมาทางมาเฟียหนุ่มที่นั่งจ้องเธอปานจะกลืนกิน
ไม่มองมาเลย…
Part ยาหยี
ก็พอจะเห็นแล้วล่ะว่ามองมา ก็หล่ออยู่หรอกนะ ไม่สิ... หล่อมาก มากแบบมาก แต่จะจ้องมองอะไรขนาดนั้น แล้วสายตาน่ะ เจ้าเล่ห์นักนะ นี่ขนาดทำเป็นไม่สนใจแล้วนะ มารยาทอยู่ไหนอ่า ลืมพกมาหรือยังไง ถ้าจะมองกันขนาดนี้ ไม่จับฉันปั้นเป็นก้อนๆแล้วกลืนลงท้องไปเลยล่ะให้มันจบๆไป ฉันมองให้เขารู้ตัวแล้วนะ ว่าฉันเห็น แต่ทำไมต้องกลายเป็นฉันเองที่ต้องหลบสายตา
ดาเมจรุนแรงเกินไปแล้ว แพ้อ่ะ ฉันแพ้ทรงนี้
- Writer
