บทที่18 สูญเสียดวงใจ
1639 Words
เมียบำเรอมาเฟีย
บทที่18 สูญเสียดวงใจ
@โรงพยาบาลชื่อดัง
ร่างบางที่เปื้อนเลือดมากในช่วงล่างถูกส่งตัวมาที่ห้องฉุกเฉินทันที
"ญาติผู้ป่วยกรุณารออยู่ด้านนอกนะคะ" นางพยาบาลบอกคนข้างนอกก่อนจะเข้าไปในห้องฉุกเฉิน
"พี่คินไม่ต้องห่วง ถึงยังไงพี่ชลก็อยู่ในมือหมดแล้ว พี่ชลต้องปลอดภัยแน่ๆค่ะ" ริสาเอ่ยปลอบพี่ชายอย่างเป็นห่วงคนที่ด้านในด้วยเช่นกัน
"พี่โกรธตัวเองมากกว่า ทำไมถึงชะล่าใจปล่อยให้เธออยู่ตามลำพัง ถ้าเธอเป็นอะไร พี่คงอภัยตัวเองไม่ได้เด็ดขาด!" น้ำเสียงเข้มสั่นครือ ถ้าเขาไม่เอะใจ เธอคงไม่เป็นแบบนี้หรอก
"มันไม่ใช่ความผิดของพี่หรอก ริสาเองที่ไม่ยอมเชื่อฟังอาเซฟ ไม่งั้นเรื่องร้ายแรงคงไม่เกิดขึ้น" ริสาเองก็รู้สึกผิดไปด้วยที่มีส่วนเกี่ยวข้องในเหตุการณ์ครั้งนี้
1 ชั่วโมงก่อนหน้านี้
"อ้าว! พี่ชลหายไปไหน" หญิงสาวมองดูรอบๆตรงนี้ก็ไร้วี่แวว บอดี้การ์ดหนุ่มตามตัวคุณหนูจนเจอเพราะเลทเวลาที่กำหนดไว้นานแล้ว
"คุณหนู มีอะไรหรือครับ"
"พี่ชลหายไปก็ไม่รู้ ฉันแค่เข้าห้องน้ำไม่กี่นาทีเอง หรือว่าจะมีโจรลักพาตัวพี่ชลไป!" ริสาคาดเดาตามเหตุการณ์ที่เคยดูในหนัง แต่อาเซฟคิดไปไกลกว่านั้น
"ชักไม่ดีเสียแล้ว เรื่องนี้ต้องบอกให้นายรู้" บอดี้การ์ดหนุ่มหยิบสมาร์โฟนมาโทรเจ้านายของเขา อาคิน
(มีอะไรอาเซฟ) ปลายสายรีบรับทันทีด้วยลางสังหรณ์ไม่ดีบางอย่าง
"คือว่าตอนนี้คุณชลหายไปครับ"
(หายไป! แล้วหายไปตอนไหน) น้ำเสียงรีบร้อนเมื่อรู้ว่าคนที่รักหายไป ใจแกร่งกระตุกวูบ มั่นใจต้องเป็นฝีมือของมิตาแน่ที่กล้าลองดีกับเขา!
"เพิ่งหายไปไม่นานนี่เอง เอายังไงต่อดีครับนาย" อาเซฟเอ่ยถามนายต่ออย่างกังวล ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนของนายถ้าเกิดเป็นอะไรไป นายเอาเขาตายแน่!
(นายพาริสากลับบ้านแล้วรอฉันโทรกลับ ฉันรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน ฉันจะไปตามตัวเธอเอง) เขาเอ่ยอย่างสบายใจเพราะเขาแอบติดตั้งจีพีเอสเอาไว้ในโทรศัพท์เธอจึงตามตัวไปได้ไม่ยาก
"ครับนาย" อาเซฟวางสายไปจากนายแล้ว ริสาก็ถามเขาอย่างเป็นห่วงชลธิชา
"พี่คินว่ายังไงบ้าง?"
"นายบอกว่าคุณหนูไม่ต้องเป็นห่วง นายกำลังออกตามหาคุณชลอยู่ อีกไม่นานคงตามตัวเจอ" เขาบอกตามคำสั่งของเจ้านายทุกอย่าง
"พูดแค่นี้ก็ค่อยหายห่วงหน่อย หวังว่าพี่ชลคงจะปลอดภัยนะคะ" หญิงสาวภาวนาในใจขอให้พี่ชลของเธอไม่มีอันตรายใดๆมาคุกคาม
#ย้อนกลับมาปัจจุบัน
พวกเขารออยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินตั้งนานจนเกือบจะชั่วโมงครึ่ง หมอจึงจะออกมาพร้อมสีหน้าสลด
"หมอ เธอเป็นยังไงบ้าง" อาคินเอ่ยถามหมออยู่ตรงหน้าอย่างร้อนรนใจ ริสากับอาเซฟก็จดจ่อรอฟังอยู่เหมือนกันว่าคนข้างในอาการเป็นอย่างไร
"อย่างอื่นหมอขอแสดงความเสียใจด้วยที่ไม่สามารถยื้อเอาไว้ได้" คำพูดกึ่งกลางของหมอทำให้พวกเขาตกใจไม่น้อยโดยเฉพาะอาคินที่แทบจะเข่าทรุด
"หมายความว่าไงค่ะคุณหมอ?" พวกเขาต้องการคำตอบที่ชัดเจนกว่านี้
"คนไข้ปลอดภัยดีแต่เด็กในท้องเสียชีวิตแล้ว โดยจากดูอาการแล้วน่าจะกินยาขับเลือดออก ซึ่งคนไข้ตั้งครรภ์ได้เพียงสี่สัปดาห์เท่านั้น หมอขอแสดงความเสียใจด้วย ถ้าไม่มีอะไรแล้วหมอขอตัวไปรักษาคนไข้รายอื่นต่อนะครับ"
"เด็กในท้อง....หมายความว่าพี่ชลแท้งลูกอย่างนั้นเหรอ!" ริสาอึ้งกับสิ่งที่รู้เมื่อกี้นี้พอๆกับอาเซฟ
"ฮือๆๆ เสี่ยขอโทษที่ปกป้องลูกของเราไม่ได้!" ชายหนุ่มทรุดเข่าลงไปกองกับพื้นด้วยความช็อค ผิดหวัง เสียใจอย่างรุนแรง
"หมายความว่า...." ริสาเป็นคนฉลาดพอที่จะเดาสถานการณ์ของพี่ชายกับผู้หญิงคนนั้นดีว่าเกินข้ามขั้นระหว่างเจ้านายกับผู้ช่วยแล้วและตอนนี้หญิงสาวกำลังท้องลูกของพี่ชายแต่ถูกคู่หมั้นร้ายบีบบังคับให้กินยาขับเลือดจนแท้ง เธอพอเดาถูกทางแล้วใช่ไหม?
............
@ห้องพักฟื้นระดับVIP
ชายหนุ่มตัดสินใจเล่าเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอให้น้องสาวและบอดี้การ์ดให้ฟังอย่างละเอียดและเขากำชับว่าห้ามไปบอกเรื่องนี้กับใครโดยเฉพาะคุณแม่กับมิตา เพราะมันเป็นความลับที่เขาปิดบังอยู่ในขณะนี้
"หมายความว่าที่พี่ชลแท้งลูกของพี่คินก็เป็นเพราะฝีมือของนังแม่มดมิตานั่น แบบนี้ริสาก็โกรธแทนพี่ชลเหมือนกันที่กล้าทำอย่างนี้"
"แล้วคุณมิตารู้ได้ยังไงว่าคุณชลท้องลูกของนาย ทั้งๆที่นายกับคุณชลยังไม่รู้เลยว่าจะมีลูกด้วยกัน" อาเซฟเอ่ยถามในสิ่งที่สงสัยบางอย่าง
"อันนี้ฉันก็ไม่รู้ว่ามิตารู้ได้ยังไง แต่ตอนนี้รู้แต่ว่าฉันต้องไปเอาเรื่องมิตาให้ถึงที่สุด!" แววตาแข็งกร้าวอย่างโกรธแค้นคนที่ทำให้เขาต้องสูญเสียดวงใจดวงหนึ่งไป ดีที่ไม่พรากทั้งแม่ทั้งลูกไปด้วย ไม่งั้นเขาคงทำใจไม่ได้!
"พี่คินจะไปไหนคะ?" ริสาแปลกใจเมื่อเห็นพี่ชายลุกพรวดพราดกำลังจะออกไปจากห้องคนป่วย
"พี่จะไปหามิตาเคลียร์กันให้รู้เรื่อง น้องริสากับอาเซฟเฝ้าดูอยู่ที่นี้ เผื่อเธอฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่ก็รีบโทรมาหาพี่" เอ่ยกำชับน้องสาว ริสาพยักหน้าเข้าใจคำสั่งของพี่ชายดี
"ค่ะพี่คิน"
.
.
.
@คฤหาสน์ริคาโด้
รถสปอร์ตคันหรูแล่นเข้ามาจอดอย่างรวดเร็วตามอารมณ์ใจร้อนรุ่มของผู้ขับ ชายหนุ่มรีบสาวเท้ายาวเดินอาดๆเข้าไปข้างในนั้น พลางเดินตรงไปที่ห้องโถงใหญ่ซึ่งคุณแม่จะอยู่กับมิตาที่นั่นเป็นประจำ
"คุณแม่ มิตา!" สายตาคมดุดันจ้องมองผู้หญิงที่นั่งเชิดสู้สายตาคมกริบดั่งพญาเหยี่ยวของเขาอย่างไม่เกรงกลัวอำนาจมาเฟียของเขา
"มีอะไรตาคิน ถึงได้รีบมาหาแม่แต่หัวค่ำเชียว มีเรื่องอะไรที่จะรายงานแม่มาอีกล่ะ" คุณหญิงรู้ดีอยู่แก่ใจว่าลูกชายรีบร้อนมาหาเธอเพราะเรื่องนังผู้หญิงนางบำเรอคนนั้นที่เธอกับมิตารวมหัวกันกำจัดนังนั่นให้พ้นจากอาคิน
"คุณแม่รู้ใช่ไหมว่าคู่หมั้นคนโปรดของแม่ทำอะไรไว้กับชลธิชาบ้าง!" อาคินเข้ามาเปิดประเด็นเรื่องสำคัญแก่คุณแม่รับรู้ แต่คุณแม่ยังนิ่งเฉยๆไม่แสดงอาการใดๆออกมา
"แล้วไง?" คุณหญิงราตรีกอดอกอย่างสไตล์เชิดหยิ่งตามไฮโซผู้ดี ไม่สะทกสะท้านเรื่องนั้นเลยสักนิด!
"แล้วไงเหรอ หึ! เรื่องนี้มันไม่จบแค่นี้แน่ ผมอยากรู้ว่าจิตใจของเธอทำด้วยอะไรถึงได้สั่งฆ่าเด็กบริสุทธิ์ที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ด้วย! เพราะอะไรมิตา" เขาหันไปตวาดใส่หญิงสาวที่นั่งลอยหน้าลอยตาไม่สำนึกสิ่งที่เพิ่งกระทำมาหมาดๆ
"ที่มิตาทำไปก็เพราะหวังดีกับคุณคินนะคะ" มิตาเสแสร้งแกล้งบีบน้ำตาหวังเรียกคะแนนความสงสาร แต่เขากลับยิ่งโกรธเกลียดมากขึ้น
"หวังดี! นี่น่ะเหรอที่หวังดี ฉันรู้สันดานของเธอดีมิตาและฉันจะเอาเรื่องเธอให้ถึงที่สุด คอยดู!" ชายหนุ่มโกรธแค้นมิตามากพลางหุนหลังออกไปจากคฤหาสน์หลังนี้อย่างรวดเร็ว
ส่วนมิตาที่ถูกเขาข่มขู่กลับไม่หวาดเกรงกลัวใดๆทั้งสิ้น มือเรียวกำเอาไว้แน่นทั้งสองข้างพร้อมกดเก็บความเคียดแค้นในใจ
'เป็นเพราะแกคนเดียวที่ทำให้พี่คินต้องเป็นแบบนี้ แกกับฉันเห็นทีต้องเห็นดีกัน นังชล!'
...............
อาคินกลับมายังโรงพยาบาลหลังจากไประเบิดอารมณ์โกรธใส่มิตาที่ทำร้ายเธอจนแท้งลูกของเขาไป เขาเข้ามาก็เห็นว่าหนูชลรู้สึกตัวแล้ว
"เสี่ย หนูกลัว" ชลธิชาสวมกอดอันอบอุ่นของเสี่ยคินของเธอด้วยความคิดถึงลึกสุดหัวใจ
"ไม่เป็นไร เสี่ยอยู่นี้แล้ว" เขาปลอบประโลมเด็กที่รักของเขาให้ดีขึ้น ริสาเห็นแบบนั้นก็อดอมยิ้มไม่ได้กับความน่ารักของพี่ชายที่อยู่กับพี่ชล
"เสี่ย ไม่รู้หนูเป็นอะไร รู้สึกเหมือนโล่งๆในท้องน้อยเลย เสี่ยพอจะรู้ไหมว่าหนูเป็นอะไร" ชลธิชารู้สึกเจ็บจุกมากที่โดนกลืนยานรกนั่นเข้าไป แต่ตอนนี้รู้สึกโล่งๆในท้องน้อย แปลกมาก!
"หนูฟังเสี่ยให้ดีนะ หนูท้องลูกของเราและตอนนี้ลูกเราก็จากเราไปแล้ว ที่หนูเป็นแบบนี้เป็นเพราะฝีมือของมิตาที่จงใจทำให้หนูแท้ง!"
"ท้อง? แท้ง!" หญิงสาวแปลกใจระคนตกใจ ไม่คิดว่าจะได้ยินข่าวดีและข่าวร้ายพร้อมๆกัน
"แต่ว่าหนูไม่ต้องห่วง เสี่ยจะเอาเรื่องคนที่ทำร้ายหนูให้เป็นอย่างนี้ หนูไม่ต้องเป็นห่วง" เสี่ยคินกำลังจะดึงร่างบางเอาไว้กอดปลอบแต่กลับถูกเธอสะบัดตัวออกมามองเขาด้วยสายตารังเกียจ
"ไม่ต้องมาแตะต้องตัวหนู เสี่ยไม่เคยปกป้องหนูให้ได้ตามที่พูดไว้เลย หนูเกลียดเสี่ยแล้ว!"
"......."
- Writer
