บทที่13 เข็มฉีดยาNC+
1587 Words
เมียบำเรอมาเฟีย
บทที่13 เข็มฉีดยา NC+
อาคินร้อนรนใจเมื่อได้ข่าวจากแม่บ้านที่อยู่ดูแลนางบำเรอของเขาบอกว่าไม่สบายอย่างหนัก ใจเขาก็แล่นตรงที่บ้านของเขาเรียบร้อย ส่วนกายก็เหยียบคันเร่งรถยนต์ตัวเองไปให้ถึงที่นั่นให้เร็วที่สุด!! พอมาถึงบ้านของเขาใช้เวลาแค่ไม่ถึง10นาทีเท่านั้นพอมาถึงก็สาวเท้าก้าวขึ้นไปข้างบนเร็วๆ
"เธอเป็นยังไงบ้าง" เอ่ยถามแม่บ้านที่กำลังเช็ดตัวให้หญิงสาวอยู่
"ตัวเธอร้อนจี๋ยังกับไฟเลยค่ะนายท่าน ดิฉันเช็ดตัวให้เท่าไหร่ก็ยังไม่ทำให้ตัวเย็นลงเลยค่ะ" แม่บ้านเอ่ยกล่าวอย่างเป็นห่วงเธอที่นอนซมอยู่เพราะพิษไข้
"ถ้างั้นเดี๋ยวฉันจัดการต่อเอง เธอมีอะไรทำก็ลงไปทำเถอะ"
"ค่ะนายท่าน" แม่บ้านน้อมรับคำสั่งผู้เป็นเจ้านายก่อนจะเดินออกจากห้องนี้ไปปล่อยให้นายท่านอยู่กับคนพิเศษของเขาตามลำพัง
"เสี่ยไม่น่าเอาแต่ใจตัวเองกับหนูมากเกินไป เลยต้องทำให้หนูเป็นแบบนี้ เสี่ยขอโทษนะ" เขาเอ่ยอย่างรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุทำให้เธอล้มป่วย มือหนาเอื้อมไปหยิบผ้าเอามาชุบน้ำเพื่อจะมาเช็ดตัวให้หล่อน
ทั้งๆที่เมื่อกี้แม่บ้านก็มาเช็ดตัวให้ทีหนึ่งแล้วแต่เขาจะมาเช็ดให้หล่อนอีกทุกซอกทุกมุม ไม่เหลือตารางนิ้วไหนที่ไม่พ้นสายตาคนหื่นกามอย่างเขาไปได้!
มือหนาทั้งสองข้างแยกสาบเสื้อให้ห่างจากกันเผยเห็นทรวงอกขาวเนียนกำลังกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจเข้าออก ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอดังเฮือกใหญ่ปลุกสัญชาตญาณดิบของเขาชัดๆ
"ไอ้คินหยุด! หนูชลไม่สบายอยู่ หยุดความคิดนั้นไปซะ!" เขากำลังหักห้ามใจตัวเองไม่ให้คิดมิดีมิร้ายกับเธอในตอนนี้ เธอยังไม่สบายหนักอยู่ด้วย
เสี่ยคินจัดการถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวจนหมดเหลือแต่กายเปลือยเปล่า ถึงยังไงเขาก็เห็นมันมาหมดแล้วจะกลัวอะไร เขาบรรจงเช็ดตัวให้เธออย่างทุกซอกทุกมุม แต่มีอยู่สองอย่างที่เผลอเช็ดให้นานหน่อยก็คือทรวงอกและกลีบกายสาวที่น่าเอามังกรยักษ์มุดถ้ำเข้าไปในร่องอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย
"แอบลักหลับเมียตัวเองมันจะเป็นไรไหมว่ะ" เขาได้แต่แอบคิดแต่ไม่กล้าทำ กลัวเธอตื่นมาแล้วจะโวยวายเอา
"เช็ดตัวให้ขนาดนี้แล้วทำไหมยังไม่ตื่นอีก"
"อื้อ ใครเรียกค่ะเสี่ย" เธอแกล้งหลับเท่านั้น
แหล่ะ เธอตื่นก่อนที่เขาจะมาซะอีก
"ตื่นแล้วเหรอ ยังปวดหัวไหม"
"ยังปวดอยู่ค่ะ อีกอย่างทำไมมันหนาวๆแบบนี้ล่ะคะ" ชลธิชารู้สึกร้อนๆหนาวๆในกาย เมื่อพบว่าตัวเองถูกลอกคราบจากฝีมือเสี่ยหื่นกาม
"อ้อ เสี่ยเช็ดตัวหนูให้เองก็เลยถอดเสื้อผ้าให้หมดเลย จะได้ไม่ต้องเสียเวลาถอด" เอ่ยอย่างมีเลศนัย เธอเขินจนหน้าแดงระเรื่อ>///
"อีเสี่ยลามก!" หญิงสาวเขินอายมากเมื่อสายตาเขาถูกลวนลามร่างกายเธอจึงคว้าเอาผ้าห่มมาปกปิดร่างกายเปลือยเปล่าเอาไว้
"จะอายทำไม เสี่ยก็เห็นมาหมดอีกอย่างหนูก็ตื่นแล้ว เดี๋ยวเสี่ยจะฉีดยาให้"
"ไหนล่ะเข็มฉีดยา?" เธอเอ่ยถามอย่างหน้าตาใสซื่อ เสี่ยคินยิ้มร้ายก่อนจะรวบตัวเธอเอามาแนบอก ความอบอุ่นจากกายเขาทำให้เธอรู้สึกดีอย่างประหลาดใจ
"นี่ไงล่ะเข็มฉีดยา พ่นน้ำได้เยอะด้วยด้วยอยากลองไหมล่ะหนูจ๋า" ชายหนุ่มรูดซิปกางเกงควักท่อนเอ็นใหญ่ที่มีน้ำสีขาวขุ่นเยิ้มบนหัวมนสีแดงส่ายหัวยึกๆต่อหน้าเธอ
"แต่หนูยังเจ็บระบมอยู่นะ อีกอย่างก็หนูก็ป่วยด้วย ให้หนูพักบ้างเถอะนะคะ" หนูชลรู้ว่าเสี่ยจ้องจะกินตับเธออยู่เรื่อย แต่ไม่มีใครหยุดอีเสี่ยคินจอมหื่น จอมเจ้าเล่ห์ ไม่พ้นเรื่องsex
"ไม่สน! เสี่ยจะเอาหนูคนเดียว เอาจนเสียวคารูเลยเป็นไง"
"อ๊ะๆ" หญิงสาวร้องครางเสียงหลงดังลั่นเมื่อเขาสอดเสียบท่อนเอ็นเข้ามาในรูคับๆแคบๆอัดเข้าไปมิดลำท่อนใหญ่
สวบ! กึด!
"อ๊าส์ เสียวชิบหายเลยว่ะ ซี้ด ตอดรัดควxเสี่ยได้ดีเยี่ยมมาก" เสี่ยคินสถบคำหยาบโลนออกมาพลางขยับเอวสอบเข้าไปหอยหลอดของหนูชลอย่างไม่ยั้งแรงเอว
"อ๊ะๆๆ อ๊าส์ เสี่ยขา~" หญิงสาวตอบรับทวงท่าของเขาพลางยกก้นกระเด้งสวนกลับอย่างมีอารมณ์เสี้ยนขึ้นมาเพราะเขาจุดไฟพิศวาสติด
"เป็นไงล่ะเข็มฉีดยาของหมอคิน ถูกใจหนูไหมจ๊ะ" แน่ใจน่ะว่ามันเป็นเข็มฉีดยา เธอว่าเป็นมังกรยักษ์มุดถ้ำเข้ามาซะมากกว่า
"เข็มฉีดยาของหมอต้องไม่ใหญ่เท่านี้ อันนี้มันทั้งใหญ่ทั้งยาวเลยล่ะ ซี้ดส์~"
ตั่บ ตั่บ ตั่บ
"เขาเรียกว่าเข็มฉีดยาพิเศษ รับรองว่าฉีดครั้งเดียวหายปั๊บ อ๊ะ...อ๊าส์!" ฉีดน้ำกามใส่รูหอยหล่อนล่ะสิไม่ว่า เธอค่อนขอดเขาอยู่ในใจ
ปั่ก ปั่ก ปั่ก
เสียงกระทบเนื้อดังลั่นปั่กไปทั่วห้อง ดีน่ะที่เป็นห้องเก็บเสียงไม่อย่างนั้นอายแม่บ้านที่เดินผ่านไปเดินมาแน่!
"หมอจะฉีดยาแล้วนะหนู" เสี่ยคินเร่งซอยสะโพกอัดเข้าใส่ถี่ยิบๆเพราะใกล้จะถึงจุดสุดยอด
"ฉีดเข้ามาเลยค่ะเสี่ย หนูจะได้หายเร็วๆ" ไม่ได้ให้หายไข้เร็วมีแต่จะป่องล่ะสิไม่ว่า แต่ไม่ต้องห่วงเธอไม่มีวันพลาดเรื่องนั้นแน่นอน!
ปั่ก ปั่ก ปั่ก
"อ๊าส์~ ฉีดยาเข้าไปแล้วนะอีหนู" พร้อมฉีดน้ำเชื้อทั้งหลายอัดเข้าไปในรูหอยเต็มล็อตใหญ่
"กรี๊ด อูยย" รับรู้ได้ถึงความเสียวคารูสมที่เสี่ยบอกจริงๆ รู้สึกเสียววูบวาบในท้องน้อยเต็มไปหมด
จะท้องหรือเปล่าเนี่ย เล่นหลั่งในตั้งหลายครั้ง....
"พอได้แล้ว หนูอึดอัด" ท่อนเอ็นใหญ่ของเขายังเสียบคารูหอยเธออยู่
"แหม พอได้เสี่ยแล้วก็ไล่เสี่ยเลยนะ ร้ายกาจจริงๆ" เขาเห็นใจเธอที่ตอนนี้ตัวเธอเริ่มร้อนรุ่มๆขึ้นมาจากพิษไข้ สงสัยฉีดยาแล้วยังไม่หาย
"หนูเหนื่อย หนูอยากพักผ่อน" คราวนี้เธอไม่เล่นด้วย สงสัยจะงอนเขาที่เอาแต่ใจตัวเองมากเกินไปกับความต้องการที่เพิ่มขึ้นทุกวัน
"ก็ได้ เสี่ยจะหนูพักผ่อนให้หายดีก่อน พรุ่งนี้ไม่ต้องไปทำงานเดี๋ยวเสี่ยหยุดเพิ่มให้อีก1วัน" เขาถอดท่อนเอ็นออกแล้วยัดใส่กางเกงเข้าไปลวกๆทั้งที่มันยังไม่สงบดี
"ยังไม่เริ่มทำงานให้ลาพักตั้ง2วันแล้ว Bossนี้ใจดีจัง" เธอโชคดีมากที่เขาดูแลและเป็นห่วงเป็นใย ความรู้สึกบางอย่างเริ่มก่อตัวขึ้นมาในใจระหว่างเสี่ยคินกับหนูชล
"เสี่ยใจดีให้แบบนี้ หนูต้องชดใช้ให้เสี่ยจัดหนักๆเลยล่ะ"
"ได้ค่ะ แต่หลังจากหนูหายดีแล้ว" เธอตอบรับยิ้มร่าเริงเพราะได้เข็มฉีดยาดีจากเขาก่อนจะหลับตาพริ้มหลับไปด้วยความเหนื่อยล้าจากพิษไข้และจากที่เขารังแกเธอ
"รักนะอีหนูของเสี่ย จุ๊บ" ชายหนุ่มเอ่ยยิ้มอ่อนโยนพลางโน้มใบหน้าลงจุมพิตหน้าผากมนของหญิงสาวอย่างละมุนนุ่มนวลก่อนจะเดินออกไปปล่อยให้เธอพักผ่อนตามสบาย
ลับหลังเสี่ยคินออกไปจากห้อง ชลธิชาก็ลืมตาตื่นขึ้นมาพลางรอยยิ้มมุมปากอย่างเจ้าคิดเจ้าแค้น
"นายนั่นแหล่ะที่จะตายเพราะความรัก ฉันจะทวงทุกอย่างที่เป็นของฉันคืนมา นายอาคิน!"
.
.
.
@คฤหาสน์ริคาโด้
-ตกกลางคืน-
ริสานอนไม่ค่อยหลับเพราะเรื่องเมื่อตอนกลางวัน พี่คินรีบร้อนไปไหนของเขาแถมยังไม่กลับมาร่วมทานข้าวเย็นด้วยกันกับครอบครัวอีก ดีนะที่มิตาไม่มาค้างที่นี้ด้วย ไม่งั้นเธอคงนอนฝันร้ายแน่
หญิงสาวในชุดนอนลุกมายังเตียงมาส่องดูที่หน้าต่างที่มีผ้าม่านปิดกั้นเอาไว้ เห็นอาเซฟ คนที่เธอแอบรักมาโดยตลอด ตอนนี้ก็ยังแอบรักเขาอยู่เช่นเดียวกัน
รักข้างเดียวหรือเปล่า?.....
"ลองไปถามอาเซฟดูดีกว่าเผื่อจะรู้เรื่องได้บ้าง"
อาเซฟเดินตรวจตราอยู่รอบนอกสระของคฤหาสน์หลังนี้ตามคำสั่งของอาคิน
"อาเซฟ"
"คุณหนู" เขาตกใจที่เห็นคุณหนูของเขาเข้ามาที่นี้ มันไม่เหมาะไม่ควร
"มีอะไรหรือครับ?" คุณหนูที่เขาแอบรักตั้งแต่เด็กๆ ตอนนี้ยังใจเต้นแรงไม่หายเมื่ออยู่ใกล้เธอ
"นายรู้หรือเปล่าว่าพี่คินรีบร้อนจะไปไหนเมื่อช่วงตอนกลางวัน ฉันถามพี่คินก็ตอบปัดไปแล้วออกไปไหนก็ไม่รู้ ฉันอยากรู้ว่าพี่คินแอบซ่อนใครไว้หรือเปล่า"
"เอ่อ...." อาเซฟตอบไม่ถูกเมื่อเธอเซ้าซี้ถาม เรื่องนี้เจ้านายสั่งห้ามไม่ให้บอกใคร
แต่กับริสา เขากลับห้ามใจตัวเองไม่อยู่!
- Writer
