It was past seven in the evening when Lexie woke, bahagya pa siyang napangiwi nang sandaling kumirot ang kanyang tagiliran kung saan tumama ang sipa ni Rafael kanina.
Lexie groan as she felt her body ache all over, tinatamad siyang bumangon dahil nagugutom na rin siya, kamuntik pa siyang mapamura nang wala sa sariling mai-apak ang paa, Lexie rolled her eyes out of annoyance after she figure that she did sprained her ankle because of Rafael, pilit siyang kumilos habang naka alalay sa kung anong mahawakan ang kamay huwag lamang matama sa kung saan ang kanyang paa.
Naka hinga siya ng maluwag nang kahit paunti-unti ay naka labas siya sa kanyang silid, hindi malaman ni Lexie kung dapat ba siyang mag pasalamat na walang hagdan ang bahay niya ngayon samantalang noong nakaraan, she was complaini
