[ตอน]
ข้ามิได้ใจดีขนาดนั้น
"หวงรึ? เช่นนั้นท่านก็อย่าได้ยุ่งกับสตรีใดอีก ถ้าท่านอ๋องทำ หม่อมฉันก็จะทำเช่นกัน รู้แล้วหรือไม่ว่าผู้ใดที่ทนไม่ได้ก่อนกัน หม่อมฉันมิใช่สตรีที่ท่านอ๋องมีไว้เพื่อประดับตำหนัก ถ้านำสตรีเข้ามาหยามเกียรติกัน ขอท่านอ๋องรู้ไว้ว่าหม่อมฉันไม่มีความอดทน"
นางเอ่ยรวดเดียวจบ ถึงสตรีในหล้าจะไม่มีผู้ใดคิดเช่นนางก็ช่างประไร แต่นางหาใช่สตรีที่ชอบใช้บุรุษร่วมกับผู้ใด
ได้ฟังหญิงสาวเอ่ยออกมา โทสะที่มีของบุรุษพลันหายไปจนหมดสิ้น จ้าวเว่ยหลงคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะจ้องมองดวงหน้างามแสนบึ้งตึงนัก หลังจากเอ่ยวาจายืดยาว ทว่าใจความสั้นเพียง 'หึงหวง' เขาเท่านั้น
"ยิ้มรึ? ท่านอ๋อง...อื้อ!" ไม่ยอมให้นางได้เอ่ยสิ่งใดอีก เรื่องกวนใจที่นางก่อหากมิลงโทษให้หลาบจำคงไม่ได้ ยามนางกล้าขัดใจเขาจะมีผลเป็นเช่นไร เขาจะแสดงให้นางดู
ขณะที่เรียวปากอุ่นของบุรุษรุกรานบดขยี้จุมพิตหนักหน่วง มือใหญ่ขอ
