-SÜREYYA
Gözlerimi silip Ömer'den telefonu alır almaz Ali'yi aradım. Konuşurken sesim titresin dahi istemiyordum ve hatta onun konuşmasına izin vermek bile istemiyordum.
" Ömer! " Dedi ağlamaklı sesiyle. İç çekiyor, hıçkırıyordu.
" Sanmıyorum ki bu göz yaşların benim için!? " Dedim nefretle. Duraksadı o an.
" Süreyya... Süreyya... Allah'ım..." Diye haykırırken çarşafı sıkıyordum.
" Bana sakın korkudan, acıdan ve ne hissettiğinden bahsetme! Ben senin ne hissettiğini çok iyi biliyorum! Ama sen benim ne hissettiğimi asla bilemeyeceksin. Senin benim kadar acı çekmen için sende vicdan, sende merhamet ve sende sevgi olması gerekirdi! Sende karakter bile yok! Bu sesimi son duyuşundu haberin olsun. Seni aradım çünkü senin gibi olmak istemediğim için! Senin telaşında, merakında benim umrumda d
