-Ömer
Süreyya'nın elinden sıkıca tutarken diğer elimde aile cüzdanı vardı. Hızlı adımlarla çıktık salondan. Süreyya'nın yüzünde şaşkın bir ifade lakin onu bir türlü bırakmayan hüzün... Elimi korkuyla tutuyordu hissedebiliyordum. Bir ara diğer elini hızla gözlerine götürdü ve bir hamlede sildi göz yaşlarını. Tutuyordu kendini. Arkasına bakmamak için diretiyordu fakat geliyor mu diye merakta ediyordu. O minik elini tutarken o kadar kolay fark ediyordum ki her şeyi... Çok geçmeden nikah dairesinden dışarı çıktık ve Süreyya kocaman bir iç çekişle ofladı. Onu arabanın önüne getirdiğimde elimi yavaşça bıraktı ve ön koltuğa geçip oturdu. Bende hemen arabaya binip hızla çalıştırdım.
" Şimdi nereye gidiyoruz? " Diye sordu hırçın bir ses tonuyla. Gayet ciddi bir tavır içinde arabayı kullanıyordum.
