Sinemis
“Ne kadar uğraşırsak uğraşalım hep bir şey ters gidiyor farkında mısın?” dedim Ali’ye yatağa yattığımızda.
“Öyle ne yazık ki ama sen bunları düşünüp de kendini üzme hayatım” dedi. Son günlerimdi, doğuma çok az kaldığı için Ali beni üzecek her şeyi uzak tutmak istiyordu. Ama ne yazık ki etrafımızda olup bitenlere onun da gücü yetmiyordu.
Efsun’un yaşadıkları, hamileliğimin en kötü dönemiydi. Hatta hayatımın en zor anlarındandı hiç tartışmasız.
Efsun’u evde o halde bulunca aklımı kaybedeceğimi sandım. Ali’yle beraber onu Sunay’ın hastanesine götürdük hızla. Hemen sedyeye aldılar ve müdahale ettiler. Biz acil serviste beklerken Eylül göründü.
“Eylül?” dedim panikle.
“Sinemis ne işin var senin burada? Sancılandın mı?” diye yanıma koştu
“Hayır, Efsun’u getirdik
“Acile gelen h
