Prologue:
1202 Words
Sa loob ng tatlong taon na naging tahanan namin ang institusyon, sa wakas ay nakalabas na din kami ni Axel.
Nakakatawa lang, dahil pilit ko ng kinakalimutan ang lalaki. Pero, malakas makagago ang tadhana.
Nandito ako sa isa sa paborito kong tambayan sa park, nakakatawa na nandito din ang lalaki at nakatambay.
“Uy!”
Awkward na bati sa akin ng lalaki matapos ko lumabas sa pintuan ng aking kotse. Patay malisya at kunwari hindi ko ito nakita. Hawak ko ang kaha ng aking sigarilyo at sinindihan ito.
“Long time no see.”
Sagot ko sa lalaki, sabay buga ko ng usok sa kanyang mukha. Hindi na muling umimik pa si Axel, mahabang katahimikan ang namagitan sa aming dalawa.
“Uuwi ka na, Axel?.”
Tanong ko sa lalaki na kinababaliwan ko noon pa man.
Ngayon ay bagong buhay na kami, pinipilit na kalimutan ang nakaraan na naging dahilan kung bakit kami naging masamang tao.
Pero, utak lang siguro sa akin ang na gamot. Dahil ang aking puso ay hindi. Hanggang ngayon, ang lalaki pa rin ang nagpapatibok nito, kahit sa mga simpleng ngiti ni Axel, sobrang kinikilig pa rin ako.
“Sa bahay, gusto mo bang sumama? Kape tayo!.”
Tanong ko sa lalaki na inilingan ako. Parang bigla may tumunog na life line sa aking utak. Parang nasasaktan din ako ng very slight.
“Ganun ba? Sige, mauuna na ako huh?. Juice?.”
Tanong ko sa lalaki na nakangiti na tumango, inabot niya mula sa kamay ko ang juice na nasa plastic bottle at nagpasalamat.
“One two three, one two three drink. And I’m gonna swing from the chandelier. From the cha—”
Hindi ko na natapos pa ang aking awitin ng biglang hawakan ni Axel ang kanyang ulo. Mabilis kong tinawid ang pagitan namin at niyakap ang lalaki.
“OMG! What happened, Axel?”
Tanong ko sa lalaki na umiiling at pinagpapawisan ang noo. Niyakap ko ito at inalalayan na tumayo. Pero lihim ang ngisi sa aking labi.
“Axeeeeeel!!.”
Malakas na sigaw ko ng matumba sa katawan ko ang lalaki. Kahit nahihirapan, buhat at hila ang aking ginawa hanggang sa maipasok ko ito sa aking sasakyan.
“Axel, gising hoy! A–Ano ba ang nangyayari sayo?.”
Inuuga ko ang lalaki na ngayon ay wala ng malay. Inayos ko ang seatbelt sa kanyang katawan at umikot ako para magmaneho.
Kagat labi akong nakangisi habang sumisipol. Ganado akong patakbuhin ang aking sasakyan. Hanggang sa makarating kami sa aplaya, kung saan nakahanay ang mga bangka na papunta sa aming private island.
“Manong, alam mo ba ang Villa Montelevano?.”
Tanong ko sa matandang bangkero na tumango sa akin.
“Oo naman, Madam! Kaso, mahal ang singil namin doon dahil kakain tayo ng bente minutos patungo doon sa pribadong isla na ‘yon.”
Sagot ng matanda na inabutan ko ng isang bilog ng tig isang libo na papel. Sa bilang ko, nasa limang libo ang pera.
“Ihatid mo ako at tulungan na buhatin ang asawa ko patungo doon.”
“P–Pero, Pribado ang isla ayaw ko ma—”
“I'm the heiress, okay!.”
Putol ko sa sasabihin pa ng matandang lalaki. Mukhang takot ito na makulong. Mahigpit kasi na ipinagbabawal ang mga outsiders doon.
“I—Ikaw ba si Rida? Ang nag-iisang anak ng mga Mon—”
“Ako po, wala ng iba pa.”
Sagot ko kaagad sa matandang lalaki na hindi ko na hinihintay pa na tapusin ang kanyang sasabihin.
“H—Hindi ba ako sasabit diyan, Madam? May pamilya ako.”
“Don't worry, Manong. Safe ka dito, asawa ko talaga ang lalaki.”
Pangungumbinsi ko pa sa matanda na pumayag naman. Inilagay na nito sa kanyang belt bag ang pera. Sabay kami, magkabilaan na braso na binuhat namin si Axel papunta sa bangka.
“Ma’am, k—kailan pa po kayo nakalabas?.”
Tanong ng matandang lalaki na mukhang kinakabahan. Napangisi ako at lumingon sa paligid, dinama ko ang init ng araw. Hindi na lang magmaneho, ka lalaking tao chismoso.
“Isang linggo na. Bakit mukhang natatakot ka?.”
“May pamilya ako, Madam. Siguro naman po wala kayong gagawin sa akin na masama? Hindi naman po ako magsasalita sa iba.”
Napakunot ang aking noo sa sinabi ng matanda. Kung ganun, ano ang alam nito tungkol sa akin?.”
“Ikwento mo sa akin kung ano ang alam mo.”
Madiin at ma-awtoridad na utos ko sa matanda. Napalunok pa ito ng ilang ulit bago nagsalita.
“Kalat kasi sa mga isla na nakapaligid dito. Na ang nag-iisang anak at tagapagmana ng Montelevano, isang baliw.”
Namumutla ang matanda at halata ang pagkabalisa. Mukhang takot ito na may gawin akong hindi maganda sa kanya.
“Medyo magaling na ako, Manong. Grabe naman ang mga nagkakalat ng fake news na ‘yan. Sa ganda kong ‘to, mukha ba akong baliw?.”
“H–Hindi po, napakaganda mo nga po.”
Sa sinabi ng matanda, nakaramdam ako ng init sa aking katawan. Ang akala ko magaling na ako, pero mukhang hindi ako nagawa na gamutin ng putang*nang institusyon na ‘yon. Dahil mismong mga doktor, pinagsamantalahan ako.
“Bilisan mo diyan! Tapos, iwanan mo na lang kami sa dalampasigan. Bilis!.”
Sigaw ko sa matanda habang mahigpit ang pagkakalamukos ko sa laylayan ng aking suot na damit. Pinipigilan ko ba lapain ang matandang bangkero.
“S—Salamat, Madam. Malaking tulong ito sa pamilya ‘ko.”
“Oo na! Layas!.”
Sigaw ko sa matanda na nagmamadali na naglakad paalis. Nakahiga sa buhangin si Axel habang ako ay nakaupo lang sa tuyo na puno ng niyog. Pinipigilan ko kanina pa na makipagtalik sa matanda dahil nakakadiri.
Kaya ang resulta, nanginginig ang katawan ko at parang lalagnatin ako. Masakit na din ang bawat bahagi ng aking katawan.
“Sh*t! Anong nangyari?.”
Tanong ni Axel na kaagad ko nilapitan, nagtataka ito ng kaagad ako kumandong sa kanya.
“Hmmmmmmm! R–Rida.”
Tanging nasabi ng lalaki, dahil kaagad ko sinunggaban ng halik ang kanyang labi. Akala ko, papalag pa ito. Pero nagkamali ako, kaagad nito kinabig ang aking batok at sabay kaming napahalinghing sa aming pinagsasaluhan na halik.
Nagmamadali kong hinubad ang suot na sinturon ni Axel at hinila pababa ang kanyang panloob, sabay dukot sa kanyang al*ga na medyo nabubuhay na.
“Ahhhhhhhhh! Sh*t!.”
Malakas na ungol ni Axel, habang gumigiling ako sa kanyang ibabaw. Kinukuskos ko ang namamasa ko na pagk*b*b** sa kanyang kahabaan. Dinadama ko pa ang kanyang sukat at ang parang bakal na tigas nito.
“Namiss ‘ko ‘to! Namiss ko ang pu** ng p*ta ‘ko.”
Sabi ni Axel na ikinagulat ko. Ganito ang tawag niya sa akin noon pa man.
“Di ko na kaya, ipasok mo na.”
Utos nito sa akin, habang nag-aapoy sa pagnanasa ang mga mata. Kaya't kaagad ko hinawakan ang kanyang naghuhumindig na sand*ta. Mabilis akong umangat mula sa pagkakaupo sa kanyang a**ga at walang seremonyas na itinutok ko sa butas ng aking lagusan ang ulo na bahagi nito.
"Ahhhhhhhhhh! Ang sikip mo, Rida! Ang init sa loob, namiss ko 'to. Sh*t! Lalaspagin kita ngayon!."
- Writer
