@คฤหาสน์อมรวัฒนสกุล
.
ฉันกลับบ้านในรอบสี่เดือนหลังจากที่ย้ายออกมาอยู่คอนโด นี่ขนาดกลับบ้านตัวเองนะเนี่ยใจมันรู้สึกประหม่าอย่างไรไม่รู้บอกไม่ถูก
“คุณหนูกลับมาแล้วเหรอคะ ป้านมคิดถึงคุณหนูที่สุดเลยค่ะ มา เข้าบ้านกัน เดี๋ยวป้าทำของอร่อยๆ ที่คุณหนูชอบให้นะคะ” เสียงของป้านมในวัยห้าสิบปีเอ่ยทักทายฉันพร้อมกับตรงเข้ามาจับมืออย่างอ่อนโยน
ป้านมคือแม่บ้านของที่นี่และเป็นพี่เลี้ยงที่ช่วยคุณแม่เลี้ยงฉันมาตั้งแต่เด็ก เธอเป็นคนจิตใจดีและน่ารักกับฉันที่สุดเลยรองจากคุณพ่อคุณแม่
“หนูก็คิดถึงป้านมเหมือนกันค่ะ” ฉันเผยยิ้มกว้างกอดแขนอ้อนป้านมเข้าไปในบ้าน
“อ้าวหนูขนม กลับมาแล้วเหรอจ๊ะ” น้าโสภรรยาใหม่ของพ่อ และเป็นแม่ของลูกพีชเอ่ยทักทายฉัน
“สวัสดีค่ะ” ตอบกลับสั้นๆ พร้อมกับยกมือไหว้ สายตามันดันไปสะดุดเข้ากับลูกสาวอีกคนของบ้านมากกว่า
คงทำบุญมาน้อยสินะยัยขนม ขออะไรไปทำไมไม่เป็นดั่งใจเลย กลับบ้านมาคราวนี้ยังต
