"ฮึกๆๆๆ อึ่กๆ ฮือ" เสียงสะอึกสะอื้น และเสียงร้องไห้ดังระงมลอดออกมาจากช่องประตูของห้องพัก ทำให้ทั้งมินนี่ และ จองอูที่ยืนอยู่หน้าห้องรู้สึกเศร้าเสียใจไปด้วยที่ไม่สามารถช่วยอะไรเพื่อนได้เลย โดยเฉพาะจองอูที่ลึกๆกำลังแอบมีใจให้น้ำหนาวอยู่ เขากำมือแน่นก่อนจะเดินออกไปทันที
"เฮ้ จองอูจะไปไหนน่ะ" มินนี่ กระซิบถามเบาๆตามหลังจองอู แต่เขาก็ไม่หันกลับมามองเลย
อีกด้าน
หมับ!
ทันทีที่พบเป้าหมายจองอูก็คว้าเข้าที่คอเสื้อของจุนทันที และจ้องคู่กรณีด้วยแววตาเอาเรื่อง ร่างสูงของชายหนุ่มทั้งสองที่สูงราวๆ ร้อยแปดสิบ ต่างจ้องหน้ากันอย่างไม่วางตา
"เฮ้ย แกน่ะ! จะเอาแต่ใจก็ให้มันน้อยๆ หน่อยดิวะ จะทำให้น้ำหนาวเสียใจไปถึงไหน"
"เฮ้ อย่ามาล้ำเส้นกัน ยัยนั่นน่ะ เป็นของฉัน"
"คำพูดหมาๆ! ทำไมน้ำหนาวต้องไปรักคนแบบนายด้วยนะ"
"หึ รู้ก็ดี แล้วก็เจียมตัวไว้ด้วย เพราะไม่ว่ายังไง ในสายตายัยนั่นก็มีแค่ฉัน ไม่มีทางที่ใครจะเข
