“กังหัน”
“อะไร”ปากก็ตอบเขาไปแต่ยังคงไม่กล้าเงยหน้าไปสบตาเขา
“เอามือออกได้แล้ว รู้ว่าชอบแต่ถ้ายังจับอยู่แบบนี้ ฉันจะพามือเธอไปจับตรงอื่นที่อยู่ต่ำกว่าท้องแล้วนะ”กังหันเอามือออกมาจากลอนหน้าท้องของเขาทันที
“เป็นคนก็ยังจะหื่นอีกรึไง”เขาแซวคนที่ไม่ยอมจะเงยหน้ามาสบตากับเขาสักที จนเขาต้องเชยคางของเธอขึ้นมาให้จ้องตาเขาตรงๆ
“คิดถึงจัง”ไม่พูดเปล่า วินเซนต์ยังก้มลงไปหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ทั้งซ้ายทั้งขวา
“ปล่อยเลย ไหนบอกว่าจะจีบไง นี่มันเกินจีบไปแล้วนะ”เธอโวยวายสะบัดหน้าออกจากมือเขา
“ไม่จีบแล้ว มันไม่ทันใจขอจูบเลยละกัน”
“ไม่ พอแล้ว นายไปแต่งตัวสักที มายืนอวดเรือนร่างอยู่ได้”เธอเดินหนีเขาไปนั่งลงตรงโซฟาปลายเตียงอย่างเคยชิน
“ว่าแต่ วันนี้เธอมาช่วยฉันได้ยังไง”วินเซนต์ที่แต่งตัวเสร็จแล้วเดินมานั่งลงข้างๆเธอก่อนจะเอ่ยถามออกมาอย่างสงสัย
“เอ่อ คือ...”กังหันเลือกที่จะเล่าความจริงทั้งหมดให้เขาฟัง ทั้งเรื
