จากนั้นเธอก็โทร.หาสาลี่ โชคดีที่เพื่อนเธอยังไม่ออกเดินทาง ตอนนี้ยังมีเวลาไปทำธุระสำคัญก่อนที่จะไปเจอสาลี่ ขนมผิงจึงหอบหิ้วถุงใส่กระเป๋าแบรนด์เนมที่ได้รับจากนาวินไปยังร้านรับซื้อแบรนด์เนม
ส่วนคนที่หลับลึก...ลึกชนิดที่ว่านาฬิกาในโทรศัพท์ปลุกไปหลายรอบถึงจะตื่น ไม้ซุงลุกขึ้นมานั่งงัวเงีย นึกไม่ออกว่าทำไมต้องปลุกเวลานี้ เขาต้องไปทำอะไร สักพักถึงนึกได้ว่าวันนี้ต้องไปงานคืนสู่เหย้า จึงเข้าไลน์หาขนมผิงเพื่อคอนเฟิร์มอีกทีว่าวันนี้เธอนัดเจอกับเขาที่งาน
แต่สิ่งที่เจอคือข้อความและภาพที่ขนมผิงส่งมาเป็นระยะๆ ตั้งแต่ไปถึงสยาม ร้านอาหารที่ไปรอ รูปอาหารที่รอเขาไปกิน และข้อความสุดท้ายที่บ่งบอกว่าเขาผิดนัด
ไม้ซุงต่อสายหาเธอทันที เขารอจนสายตัดไปหลายรอบ แต่ก็ยังโทร.หาเหมือนคนบ้า
“ไม่รับสายเหรอผิง” สาลี่ที่ทำหน้าที่สารถีหันมาถามเพื่อนที่ไม่ยอมรับโทรศัพท์
“หึ”
“แฟนเหรอถึงได้งอน”
“ฮัลโหล” ขนมผิงรับสายหลังจ
