มีคนถอนหมุดพี่ออกไปแล้ว
1028 Words
“วิน”
“จันทร์ ยังไม่กลับอีกเหรอ”
“หึ รอวิน”
“ผมบอกแล้วไงว่าวันนี้อยู่ถึงปิดงาน” นาวินส่งเงินให้กับแคชเชียร์ แล้วเดินไปนั่งรอเครื่องดื่มที่โต๊ะว่างตัวหนึ่ง
“วินบอกมาตรงๆ ดีกว่า มาทำงาน หรือมาเฝ้าพริตตี้”
จันทร์พูดแทงใจดำ เพราะปีที่แล้วนาวินก็ทำแบบนี้ ขลุกอยู่ที่งาน เธอจึงตามมาดู ก็เห็นเขารับพริตตี้คนหนึ่งซ้อนฮาเลย์สุดที่รักของเขาไปหลังเลิกงาน เรื่องราวต่อจากนั้นไม่ต้องเดา เพราะเธอรู้จักนิสัยเขาดี แต่ก็ต้องอดทน สุดท้ายเขาก็กลับมาหาเธอ
“จะบ้าเหรอ คิดอะไรของเธอ” เขาหลุดอารมณ์ เบื่อการจับผิด น่ารำคาญ
“ก็เพราะตำแหน่งแบบวินไม่จำเป็นต้องมาอยู่ในงานนี้ทั้งวันไง ถึงจะมาดูแลความเรียบร้อยของรถยนต์ แต่คงไม่ต้องมาอยู่จนเลิกงานหรอกมั้ง”
“เก่งนะ” เขามองลงไปที่หน้าท้องของเธอ “เก่งให้ตลอดล่ะ”
“วิน!!!”
นาวินยกนาฬิกาโรเล็กซ์รุ่นหายากสุดรักสุดหวงขึ้นดู “วันนี้วันเสาร์ กลับบ้านไป มันไม่ใช่เวลาของเธอ เราตกลงกันไว้แล้ว”
เขาลุกขึ้นจะไปรับเครื่องดื่มสองแก้ว
จันทร์ใช้วิธีที่เคยใช้ได้ผลเสมอ “ไม่กลับ จันทร์ต้องไปร้านนาฬิกา เขาเพิ่งบินกลับมาจากอเมริกา จันทร์ฝากเขาหิ้วริชาร์ด มิลล์” จันทร์สะบัดหน้าเดินผ่านเขาไป
แขนของผู้หญิงเจ้าเนื้อผิวคล้ำถูกดึงไว้ “รถจอดที่ไหน เราไปด้วยกัน”
“ไหนว่าวันเสาร์เวลานี้ไม่ใช่เวลาของจันทร์”
“นาฬิกาเรือนละสิบห้าล้าน จันทร์จะไปตามลำพังกับคนขับรถได้ยังไง ผมไม่ไว้ใจคนนอก”
จันทร์ยิ้มมุมปาก “งั้นจันทร์ให้คนขับรถกลับไปก่อน แล้วจันทร์ซ้อนฮาเล่ย์วินไปดีกว่า วินจะได้ไม่ต้องกลับมาเอารถที่นี่ เนี่ย พรุ่งนี้ว่าจะไปดูที่ดิน จะซื้อเก็บไว้”
“บอกมาได้เลยว่าอยากไปไหน ผมพาจันทร์ไปทุกที่ แล้วนี่ซ้อนมอเตอร์ไซค์ไม่กลัวสะเทือนลูกเหรอ”
“ไม่กลัว รถนุ่มจะตาย”
“งั้นเดี๋ยวไปเอาเครื่องดื่มแป๊บนะ”
นาวินดึงเธอเข้ามาหอมแก้ม และเดินไปที่เคาน์เตอร์ร้านกาแฟ
จันทร์ยิ้มอย่างสมใจ เธอกระหายชัยชนะ เธอเจอนาวินที่ฟิตเนส เขาจีบเพื่อนของเธอ นาวินมีเสน่ห์ทั้งสายตาและคำพูด ปากว่ามือถึง หลงใหลในวัตถุ พอรู้จุดอ่อนจันทร์ก็อาศัยความเป็นเจ้าของธุรกิจที่กำลังรุ่งเรืองดึงเขามาจากเพื่อน เงินทำให้ทุกอย่างง่ายแบบจับวาง ความสัมพันธ์ลึกซึ้งเกิดขึ้น แต่ก็ยังมีกำแพงที่เธอพังไม่ได้
เธอมารู้ทีหลังว่าตัวเองเป็นโลกใบที่สองของเขา เขาบอกว่าจะหย่ากับเมียแรกที่ไม่สามารถมีลูกให้ได้ แต่ตอนนี้ก็ยังคาราคาซัง แถมเขายังแบ่งเวลาอย่างเข้มงวดระหว่างสองบ้าน เธอจึงพยายามใช้ทรัพย์สินเงินทองดึงเขาไว้กับตัว รวมถึงปล่อยให้ตนเองท้อง
แต่นอกจากมันจะเปล่าประโยชน์แล้ว เขายังใช้ก้อนเลือดน้อยๆ ในท้องของเธอมาสู้กลับ ถ้าอยากให้ลูกมีพ่อ เธอก็ต้องเปย์ไม่หยุด และตอนนี้นาวินก็กำลังเอาตัวของเขาที่โมดิฟายด์ด้วยเงินของเธอไปสร้างโลกใบใหม่กับพริตตี้ จันทร์ถึงต้องตามมาถึงที่นี่ คิดว่าคราวนี้ก็คงไม่ต่างจากปีที่แล้วที่เธอสามารถทำลายโลกใบที่สามของเขาได้
“พี่เอากาแฟแก้วเดียว ส่วนช็อกโกแลตเย็นนี่พี่รบกวนน้องเดินไปให้พริตตี้ชื่อขนมผิงที่บูธ...” เขาบอกชื่อบูธพลางหยิบธนบัตรสีแดงขึ้นมาวางบนเคาน์เตอร์ “ค่าสินน้ำใจ บอกว่าพี่นาวินฝากมาให้”
เสร็จธุระนาวินก็หันเดินกลับมาหาจันทร์ที่ออกไปยืนรอด้านนอก
*********
ขนมผิงไม่ได้สนใจช็อกโกแลตเย็นที่ถูกฝากมาให้ เธอเดินออกมาทำหน้าที่ตามปกติ
เสียงหวานๆ ที่ดังขึ้นอีกครั้งดึงดูดให้ผู้คนบริเวณนั้นเริ่มเข้ามาดูรถอีก พูดจบเธอก็โพสท่าเล่นกับกล้องที่เข้ามาซูมใกล้ๆ
“ลิ้นเลิ้นแลบออกมาล่อตะเข้เพื่อ...” ไม้ซุงสบถอยู่คนเดียว
“ต่ำได้อีก ต่ำอีก ต่ำอีก ก้มจนนมจะหลุดออกมาตั้งเต้าแล้ว”
“กระโปรงห่าอะไร สั้นกว่ากางเกงใน”
ขนมผิงยิ้มสู้ ยิ้มให้ทุกคน เธออยากหุบยิ้มแทบตายแต่ไม่สามารถทำได้เมื่อเห็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ในชุดหมีของรถยนต์อีกแบรนด์หนึ่งบุกเข้ามาหาเธอ
“เนี่ยเหรอที่เอามาเปิดตัวในงาน” ไม้ซุงลูบหลังคารถคันที่ขนมผิงพรีเซนต์
“กลับมาเมื่อไร” เธอถามผ่านไรฟันที่ขบกันเป็นรอยยิ้ม
“อาทิตย์ที่แล้ว”
ไม้ซุงหันไปมองรอบๆ แล้วบุ้ยหน้าไปทางรถ “เข้าไปในรถ”
เขาเปิดประตูฝั่งคนขับ แล้วเข้าไปนั่งทันที ขนมผิงจำต้องเดินเข้าไปนั่งอีกด้าน
“ปิดประตู”
ขนมผิงทำตามคำสั่งเขา
“พี่ไม่ควรเข้ามายุ่งในบูธนี้” เธอว่าเขา แต่ต้องทำหน้ายิ้มแย้มเพราะคนข้างนอกสามารถมองเห็นผ่านกระจกหน้า
ไม้ซุงก้มๆ เงยๆ ดูภายในรถ แล้วเขาก็ชะโงกไปทางเธอ จมูกปัดผ่านเบาๆ บนนวลแก้มที่ดูแวววาวด้วยกลิสเตอร์ ก่อนโฉบลงมาที่หน้าอก ลมหายใจร้อนรินรดลงบนก้อนเนื้อขาว
“พี่ อย่าทำแบบนี้นะ”
“ทำไมจะทำไม่ได้ พี่ปักหมุดไว้แล้วจำไม่ได้เหรอ”
“มีคนมาถอนหมุดพี่ออกไปแล้ว”
“เดี๋ยวมีเคลียร์”
“โอ๊ย” เผลอร้องเสียงดัง ความเจ็บแปลบเกิดขึ้นบนข้อเท้าที่มือหนาโอบรอบ
“ทำไมยังฝืนทำงาน”
“ผิงรับงานมาแล้ว มันคือความรับผิดชอบ เจ็บแค่นี้ไม่ตายหรอกน่า เดี๋ยวก็หาย”
“เลิกงานพี่พาไปหาหมอ”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวพี่ๆ ที่ดูแลเขาจะพาไปหลังการแสดงรอบถัดไปจบ อีกชั่วโมงเดียว”
“งั้นพี่พาไปส่งหอ”
- Writer
