“ทำอะไรคะ” ไม้ซุงเอากระเป๋าน้ำร้อนไฟฟ้าวางแนบหน้าท้องให้เมื่อเธอนั่งลง
“ทำดอกไม้แห้งค่ะ”
“เดินเยอะ หายเจ็บแล้วเหรอ” เขามองท่าเดินกระย่องกระแย่งของขนมผิง
“ยัง”
เสียงไลน์ของไม้ซุงดังขึ้น เป็นไลน์กลุ่มของเพื่อนที่มาเจอกันเมื่อคืน
ชุ่ยชั่วช้า : เพื่อน
เน(ร)คุณ : คับ
ป๊อบปี้ : คะ
ชุ่ยชั่วช้า : อีป๊อบ แต๋วแตกนะมึง
มังกรชุบแป้งทอดฝ่าไฟแดง : ว่า...
เน(ร)คุณ : ซุง ชื่อมึง!!!
ป๊อบปี้ : แดกไม่เว้นแม้วันมามาก
ชุ่ยชั่วช้า : สงสารน้องผิง
มังกรชุบแป้งทอดฝ่าไฟแดง : มีอะไร ว่ามาสิ
ชุ่ยชั่วช้า : คืนนี้แดกเหล้ากัน บ้านกู นะ นานๆ เจอกันที พรุ่งนี้กูต้องขึ้นเหนือแล้ว
เน(ร)คุณ : ดีเหมือนกัน เดี๋ยวกูหิ้วกับแกล้มไป
ป๊อบปี้ : มีนัดกับเด็กอะ เมื่อคืนจีบได้ในงานโรงเรียน
ชุ่ยชั่วช้า : สัส กูตาทิพย์ น้องก็นอนอยู่ข้างๆ มึง พามาด้วยเลย ไอ้ซุง มึงเอาผิงมาด้วย
มังกรชุบแป้งทอดฝ่าไฟแดง : ผิงปวดท้องเมน
