เปิดเทอมใหม่หัวใจน้องไม่ว่างแล้ว
1061 Words
พอรู้ว่าเปิดเทอมใหม่ไม่ทันไรหัวใจน้องก็ไม่ว่าง ไม้ซุงซึ่งมาฝึกงานที่โรงงานผลิตรถยนต์ก็รู้สึกโหวงๆ ในใจ เขาถึงขนาดขับรถจากบางนาหลังเลิกงานเพื่อไปดูว่าเป็นเรื่องจริงอย่างที่ยักษ์บอกหรือเปล่า
50% เชื่อยักษ์เพราะมันเป็นแฟนกับบัว เพื่อนสนิทของขนมผิง
อีก 50% ไม่เชื่อ เพราะไอ้พวกนี้ขี้อำ
“พี่ซุง ทำไมวันนี้มาที่นี่ได้ล่ะคะ”
ขนมผิงทักเขาด้วยน้ำเสียงธรรมดามากๆ ไม่มีแววดีใจ น้องแค่แปลกใจนิดๆ ส่วนผู้ชายที่ยืนอยู่เคียงข้างขนมผิงทำหน้าบึ้ง
ไม้ซุงมองไปที่มือของน้อง ทั้งสองจับมือกันไม่มีใครปล่อยใคร
“คิดถึงก๋วยเตี๋ยว เลยมากิน”
“แหม จริงเหรอ ไม่ใช่ว่ามาหาพี่แพรเหรอ เอ้อ ลืมไป พี่แพรก็ต้องฝึกงานเหมือนกันสิ” น้องมันพูดเองตอบเอง แล้วก็ขำตัวเองแบบเป็นธรรมชาติมาก
“แล้วนี่จะไม่แนะนำ...แฟน!!!...ให้พี่ให้เชื้อรู้จักหน่อยเหรอ” จงใจเน้นเสียงตรงคำว่าแฟนเป็นพิเศษ
น้องไม่ปฏิเสธ แถมแนะนำเสียงใส
“อ๋อ ขอโทษค่ะ ลืมไป พี่เจมส์คะ นี่พี่ไม้ซุง เราสนิทกันตั้งแต่เด็ก อาของผิงเป็นเพื่อนสนิทกับแม่พี่ไม้ซุง”
เจมส์ผงกหัวหงึกๆ ให้ไม้ซุง มือไม้ไม่คิดจะยกขึ้นมาสวัสดีเพราะยังจับกันแน่นอยู่
“พี่ไม้ซุง นี่เจมส์ อยู่คณะเศรษฐศาสตร์ปีสองค่ะ”
“อือ ตั้งใจเรียนล่ะเรา” ไม้ซุงพยักหน้าให้เจมส์ “เศรษฐศาสตร์มันยาก ต้องท่องหนังสือเยอะๆ เรื่องความรักยังไม่ต้องไปยุ่งกับมัน รักแท้ต้องดูกันนานๆ”
“ไม่ต้องห่วงค่ะพี่ไม้ซุง เจมส์เรียนเก่งมาก เนี่ยเพิ่งเดินกลับจากห้องสมุด เจมส์ติวเลขให้ ผิงต้องผ่านแน่ๆ ค่ะ”
ขนมผิงไม่ได้มีเจตนาจะประชดเขา ตอนนั้นอยู่ในช่วงที่เธอเสียพ่อจึงไม่ได้อยู่ตื๊อให้เขาติว แต่คนที่ไม่ได้รู้เรื่องวิกฤติในชีวิตของเธอย่อมโยนก้อนความผิดที่เป็นตะกอนในใจออกไปไม่ได้
“อือ โชคดี” เขาเอื้อมมือไปจับไหล่บางและบีบเบาๆ
ตาคมปลาบมองเห็นมือของไอ้หนุ่มเศรษฐศาสตร์กุมมือเธอแน่นขึ้นพร้อมออกแรงดึงให้เดินเบี่ยงออกมา
“ผิงไปก่อนนะ” แล้วเธอก็เดินไป
ไม่ถึงสองวินาทีไม้ซุงก็หันไปมอง มันปล่อยมือของขนมผิงแล้ว แต่ตอนนี้มือนั้นโอบอยู่ที่เอวของน้อง สมองของหนุ่มวิศวะพุ่งปรู๊ดพอๆ กับฝีเท้า
“ผิง” ไม้ซุงสาวเท้าไปดักหน้าน้อง
“คะ”
“ขอยืมโทรศัพท์หน่อย ของพี่แบตหมด จะโทร.หาแม่” ในเมื่ออ้างว่าผู้ใหญ่รู้จักกัน เขาก็จะเอาแม่มาอ้างบ้าง
“เอาโทรศัพท์ของผมไหมครับ” เจมส์หยิบขึ้นมา
“ไม่สนิท” ไม้ซุงมองหน้าเจมส์ ก่อนเลื่อนสายตามาที่ขนมผิง เธอส่งโทรศัพท์ของตัวเองให้เขา
ไม้ซุงกดเบอร์ลงไป แล้วรอสาย
“แม่...อ๋อ...เบอร์น้องผิง...ขอยืมน้องมา ของผมแบตหมด...วันเสาร์นี้ผมกลับบ้านนะครับ ครับ ครับ”
ปากคุยโทรศัพท์ ตามองไอ้หมอนั่นจับหัวจับหูขนมผิง เอาผมทัดหูให้น้องบ้างละ บีบแก้มบ้างละ ถ้ามองไม่ผิด ขนมผิงเอาสายตาที่เคยใช้มองเขาไปมองมันด้วย เธอถือสิทธิ์อะไรเอาไปใช้ซ้ำ
ตอนนี้แม้แต่สายตาของเธอ เขาก็ยังหวง ว่าแต่เขาใช้สิทธิ์อะไรไปหวงห้าม ในเมื่อเขากลายเป็นอากาศธาตุสำหรับเธอไปแล้ว
“เสร็จแล้วเหรอคะ” ขนมผิงรับโทรศัพท์คืน
“อือ”
เมื่อเห็นกับตาแล้วว่าไม่ใช่ข่าวลือ ไม้ซุงก็สะบัดหน้าฮึดฮัดเดินไปยังที่จอดรถ กลัดกลุ้มชอบกลที่ถูกน้องเมินจนต้องหยิบบุหรี่ออกมาสูบ ระหว่างนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือที่สั่นรัวอยู่ในกระเป๋าหลังกางเกงยีนส์ออกมา
“ว่าไง” เขาทักคนที่โทร.มาเสียงห่างเหิน
“อาทิตย์หน้าเราไปทะเลกันไหม”
“ไม่เหมาะหรอก ตอนนี้เราเป็นแค่เพื่อนกันแล้วไง” เขากับแพรเป็นเพื่อนต่างคณะกัน เคมีที่พอจะเข้ากันได้จึงลองคบกันเป็นแฟนมาสักระยะหนึ่ง แต่สถานะที่เปลี่ยนไปก็ทำให้การปฏิบัติตัวเปลี่ยนไปด้วย ไม้ซุงเหนื่อยกับความแสนงอนของเธอ เพิ่งจะขอลดสถานะเมื่อวาน และแพรก็ตอบรับทันทีเพราะคิดว่าไม้ซุงแค่ประชด
“มันเร็วเกินไป เรามูฟออนไม่ได้ ทำใจไม่ทัน”
“เธอก็รู้ว่าเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ แต่พอลองมาคบกันแบบแฟน มันดูฝืนๆ ต้องปรับตัวเข้าหากันเยอะเกินจนไม่เป็นตัวของตัวเอง” เขาสร้างความห่างเหิน แม้แต่ชื่อของเหมือนแพรก็ไม่หลุดออกจากปากเขา “ถอยกลับไปที่คำว่าเพื่อนน่ะดีที่สุดแล้ว เราจะได้ไม่ต้องทะเลาะกันบ่อยๆ เราเอาใจไม่เก่ง”
“ซุงมีคนใหม่แล้วละสิ”
“ใครเขาจะเอาคนจิตใจหยาบกระด้างอย่างฉันล่ะ”
ทั้งสองเลิกกันแล้วก็จริง แต่ไม่จำเป็นที่ไม้ซุงจะต้องทำให้อดีตคนรักเสียใจด้วยการบอกว่าตอนนี้หัวใจของเขามันผิดปกติกับภาพน้องสาวที่มองไม่เห็นความสำคัญของเขาแล้ว
“กินข้าวแบบเพื่อนกันก็ได้นะซุง”
“ฉันว่าเธอต้องการเวลา เราไม่ควรเจอกันตอนนี้ โชคดีนะเพื่อน”
เขาเป็นฝ่ายกดตัดสาย จากนั้นก็เลื่อนหน้าจอไปที่ประวัติโทร.เข้า เมื่อกี้เขากดหมายเลขโทรศัพท์ลงไปแค่สี่ตัวในโทรศัพท์ของขนมผิง ชื่อ ‘ไม้ซุง’ ก็โชว์หราบนหน้าจอของเธอ เขาโทร.ออกเข้าหาตัวเอง แสร้งทำเป็นคุยกับแม่ในขณะที่โทรศัพท์ตัวเองก็สั่นครืดๆ ในกระเป๋าหลังของกางเกงยีนส์ ช่วงที่เธอเผลอก็จัดการเปลี่ยนชื่อ ‘ไม้ซุง’ เป็น ‘Teddy’ หลังจากเห็นว่าเธอใช้ชื่อตัวเองในไลน์ว่า ‘Bunny’ และตอนนี้เขาก็กำลังบันทึกเบอร์ของเธอด้วยชื่อนั้น
- Writer
