ย่านั่งอีกฝั่งของศาลา สายตาฝ้าฟางตามวัยมองหลานสาวที่หลับตา ปากแดงจัดเผยอขึ้นเล็กน้อย
“ลมโกรกดีนะ แต่ดูเหมือนน้องจะหนาว” คนเป็นย่าเห็นหลานสาวห่อไหล่ก็ตั้งข้อสังเกต “ย่าจะไปหยิบผ้าห่มมาให้”
“ผมไปหยิบให้ครับ ย่าจะอนุญาตไหมครับ”
“ดีเหมือนกัน ย่าจะได้ไม่ต้องปีนบันได”
ชายหนุ่มผู้ได้รับคำอนุญาตจากย่าเดินขึ้นไปบนบ้าน เข้าไปในห้องที่ขนมผิงเดินออกมา มันเป็นห้องที่บ่งบอกตัวตนของขนมผิงที่แท้จริง หอมจรุงด้วยกลิ่นกาย ผนังไม้มีผ้าม่านสีชมพูปลิวไสวตามสายลมพัดผ่านจากหน้าต่างที่เปิดไว้ เขาหยิบอัลบั้มมาเปิด ขำกับภาพสามพี่น้องยืนเท้าเอวฉีกยิ้มจนตาหยีขนาบข้างด้วยพ่อกับแม่ มีภาพขนมผิงตั้งแต่เด็กกับญาติๆ พอเปิดไปเรื่อยๆ ก็เริ่มจะเป็นภาพที่ถ่ายกับเพื่อน
ภาพเธอในชุดม.ต้นอยู่ด้านหน้าและเขาอยู่ไกลๆ เขาหยิบรูปนั้นออกมา ด้านหลังลงวันที่พร้อมข้อความว่า
‘ภาพคู่ภาพแรก เผลอๆ’
เขาใช้มือถือถ่ายภาพนั้น แล้วเปิดดูภา
