วิศวกรซ่อนรัก

ผิงไม่ได้มาวววว

“ผิง ผิง ผิง”

ขนมผิงปรือตาขึ้นมา ใบหน้าคมเข้มของไม้ซุงอยู่แทบชิดหน้าเธอ มือหนาวางอยู่บนไหล่เธอ ดูจากด้านหลังคล้ายการโอบกอด

“เสร็จแล้วเหรอ” เธอถามเสียงเบลอๆ

“อือ ไปถ่ายรูปกันนิดสิ ถ่ายกับปริญญาบัตร” เขาเอาหลักฐานแห่งความภาคภูมิใจให้เธอดู

ขนมผิงยืดตัวขึ้น หยิบคทากระต่ายน้อยที่ดูจิ๊บจ๊อยที่สุดในกองข้าวของที่เขาได้รับขึ้นมา แล้วเดินตามหลังไม้ซุงไปหามุมดีๆ ด้านนอกซึ่งยังคลาคล่ำไปด้วยเหล่าบัณฑิต

“เดี๋ยวพวกพี่จะไปเลี้ยงฉลองกัน ผิงไปด้วยนะ” ไม้ซุงชวนหลังได้ภาพถ่ายที่พอใจ

“ผิงง่วง เดินไม่กี่ก้าวก็ถึงหอแล้วเนี่ย ไม่ไปได้ไหม” เธอเริ่มงอแง

“บัวก็ไปกับไอ้ยักษ์”

“ช่างบัวสิ เขาเป็นแฟนพี่ยักษ์นี่” เธอหาวปากกว้าง

“ผิง” เสียงไม้ซุงเข้มขึ้น

“คะ”

“พี่โอนค่าจ้างให้แล้วนะ”

“โอ้ววววววว” ขนมผิงคราง “ก็ได้ เงินซื้อผิงได้ ผิงไม่อยากโอนคืน”

*********

คนที่ไม่อยากไปฉลอง กลายเป็นว่าสนุกสุดเหวี่ยงกว่าใคร เธอไม่เคยเที่ยวผับ ไม่เคยดื่ม พอเข้าไปในผับย่านทองหล่อก็ตื่นตาตื่นใจ ความง่วงหายเป็นปลิดทิ้ง ทั้งเต้นทั้งโยกอยู่หน้าเวที เจอศิลปินในดวงใจใครจะอดใจไหว

น้ำสีสวยๆ ก็สั่งมาดื่มมากมายชนิดไม่ให้เจ้ามือเสียใจ

“รับรองเลย ต่อไปใครชวนผิงมาเที่ยว เจ้ามือจะไม่เสียใจ ผิงสนุกแบบคุ้มๆ เลย” เธอบอกไม้ซุง กระทิง ยักษ์

“แกเมาแล้วผิง” บัวที่เมาไม่แพ้กัน แต่น้อยกว่า ยังพอมีสติคอมเมนต์เพื่อน

“ฮึ ไม่มาว ไหว”

คนที่บอกว่าไหวถูกเหนี่ยวเอวไปนั่งบนตัก แต่ก็ยังไม่วายออกสเต็ป ไม่ได้ตั้งใจบดหน้าตักเขาให้บางอย่างคึกคักตาม แต่จังหวะมันได้ ดนตรีมันโดน ขนาดเพลงสโลว์ๆ ก็ยังขยับได้ แถมร้องตามเสียงดัง

“แค่เส้นบางๆ ที่ฉันไม่เคยจะข้ามมันได้เลย เป็นได้แค่คนใกล้ๆ เธอ แต่ไม่สามารถเรียกว่าคนรัก จะมีสักวันบ้างหรือเปล่า วันหนึ่งที่เธอให้ฉันแบบคนที่รักกัน หรือไม่มีวันนั้นอยู่จริง”

“มันอกหักน่ะพี่” บัวบอกกลางวง ระหว่างที่ขนมผิงอินกับเพลง

“มีด้วยเหรอ ไหนบัวเคยบอกพี่ว่า ผิงเป็นฝ่ายบอกเลิกทุกคนก่อน หรือว่าคนที่วิ่งไล่จีบอยู่ สรุปว่าจีบไม่ติดเหรอ” ยักษ์กอดไหล่แฟนสาว

“ไม่รู้อะ มันบอกว่ามีคนนึงที่ทำให้มันอกหัก เหมือนตายแล้วตายอีก ลืมไม่ได้ เริ่มต้นใหม่กับใครก็ไม่ได้ แต่จะไม่กลับไปให้เขาหักอกอีก สถานะแบบทุกวันนี้ดีอยู่แล้ว”

“ถ้าคบกับพี่แต่แรก ผิงจะไม่เสียใจเลย ยังทันนะ หัวใจพี่ยังว่าง” กระทิงชะโงกหน้าไปพูดกับหญิงสาวที่ตอนนี้งึมงำเพลงซบอยู่บนอกของไม้ซุง

“เก็บความโสดของมึงไว้เลี่ยมทองเถอะ ระวังจะไม่ได้ใช้นะ” ไม้ซุงดันหน้าเพื่อนออกไปไกลๆ

“แหม กูก็เลือกนะว่าจะใช้กับใคร ไม่ใช่มึงที่เอาไปใช้ทั่วราชอาณาจักร นี่อาทิตย์หน้าก็ได้เอาไปใช้ที่ญี่ปุ่นละมึงน่ะ อิคึๆ อิไตๆ” กระทิงส่งเสียงครวญแบบสาวเอวี

“นี่ฉันร้องให้พี่แจ็ค วิดวะคอมหรอกบัว แกก็พูดไป” ขนมผิงแย้งเพื่อนหลังจากฟังมาสักพัก

“กูว่ากลับดีกว่า” จู่ๆ ไม้ซุงก็ตัดบท ทำเป็นมองนาฬิกา “ผับใกล้ปิดพอดี แล้วผิงก็เมามาก เดี๋ยวอ้วกแตก”

แต่ไม้ซุงไม่ได้พาขนมผิงกลับมาส่งที่หอพักในมหาวิทยาลัย เพราะเลยเวลาเข้าหอหญิงไปแล้ว เขาจึงพาเธอมาที่อพาร์ตเมนต์ย่านบางนา

“ห้องพี่ซุงเหรอ” เธอถามมึนๆ เบลอๆ และเดินเข้าห้องน้ำ

“ใช่ เดี๋ยวพี่หาเสื้อผ้าให้ ใส่ของพี่ไปก่อน” ไม้ซุงตะโกนบอก เดินไปหยิบผ้าขนหนูกับเสื้อยืดตัวย้วยสำหรับใส่นอนให้เธอ จากนั้นก็เดินเข้าไปที่ห้องน้ำ

“อ้วกกกกกก”

ขนมผิงกำลังเดินออกมา แต่ของในลำคอตีตื้นขึ้นกะทันหันแล้วพุ่งพรวดใส่หน้าอกเขาเต็มๆ บางส่วนก็เลอะอยู่บนชุดที่เธอใส่ เธอยืนพิงผนังห้องน้ำตัวโงนเงนอย่างหมดแรง แล้วรูดกราวลงไปนั่งบนพื้น ทับอาเจียนอย่างหมดสภาพ

“เมาเละเลยผิงเอ๊ย”

ไม้ซุงเงอะๆ งะๆ เอาผ้าขนหนูผืนเล็กไปชุบน้ำในอ่างล้างหน้ามาเช็ดหน้าเช็ดตาให้น้อง

“อ้วกกกกก”

พอเช็ดเสร็จก็อาเจียนออกมาอีก ไม้ซุงก็เริ่มต้นเช็ดใหม่อีก

“ไม่ต้อง” ขนมผิงยกมือขึ้นมาปัด “ผิงอยากอาบน้ำ”

พูดจบก็จับชายเสื้อยืดขึ้น

“ผิงอย่าเพิ่ง” ไม้ซุงกลืนน้ำลาย เสื้อยืดปลิวออกไปแล้ว หน้าอกอวบเบียดอยู่ในบราสีดำดูเซ็กซี่มาก

“พี่ก็เปื้อน อาบด้วยกันสิ ผิงอาบให้ บอกแล้วไงว่าบริการให้คุ้ม”

ขนมผิงยักแย่ยักยันลุกขึ้น แล้วรูดกระโปรงผ้ายืดตัวสั้นลงจนเหลือแพนตี้ตัวจิ๋ว

ผิวขาวผ่องบนเรือนร่างเล็กบาง แต่ข้างบนล้น ข้างล่างนูนเป็นหลังเต่า ตัดกับชุดชั้นในจุ๋มจิ๋มสีดำ ทำให้ไม้ซุงรีบปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตนักศึกษาออก ระหว่างนั้นขนมผิงก็จู่โจมมาจับกางเกงสแล็กสีดำ ยืนโงนเงนจะถอดเข็มขัด ตาปรือจะหลับมิหลับแหล่ ในที่สุดก็ถอดกางเกงเขาลง เหลือแต่กางเกงในที่โป่งนูนจากข้างใน เธอแทบจะทรงตัวไม่อยู่

ขนมผิงมองหัวมังกรที่โผล่พ้นขอบกางเกงในขึ้นมา จากนั้นก็ค่อยๆ ย่อต่อลง

“อุ๊บ อุ๊บ อุ๊บ”

“ผิง”

“อุ๊บ” ไม้ซุงจับไหล่บางที่กำลังทรุดลงไปตรงกางเกงในเขา