“ขอบคุณนะคะพี่คิณที่ไปรับตาหวาน”
ตาหวานส่งยิ้มให้อคิณจนตาหยี
“ไม่เป็นไร แต่ตอนเย็นพี่ไม่ได้มารับนะ เป็นไอ้ชิระแทน พอดีพี่ต้องไปต่างจังหวัดและบินเย็นนี้ คงไม่ได้อยู่ห้องหลายวัน”
ตาหวานทำหน้าหงอยลงไปกับเรื่องที่เพิ่งรับรู้ แต่แค่ไม่นานเธอก็ส่งยิ้มสดใสให้อคิณเหมือนเก่า
“ค่ะ ตาหวานจะรอพี่กลับมานะคะ” ตาหวานบอกกับอคิณ อคิณชะงักไปวูบหนึ่งแต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
ตาหวานลงจากรถ มองตามพาหนะที่เคลื่อนที่จากไป รอยยิ้มของเธอค่อยๆ เลือนหายตอนที่หมุนตัวก้าวไปทางคณะ ก่อนจะต้องหยุดเดินเมื่อได้ยินเสียงข้อความเข้าจากโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋า
‘ไอ้คิณจะไปเชียงใหม่กับเพื่อนของมัน’ เป็นข้อความที่ถูกส่งมาจากอชิระ ‘งั้นเสาร์อาทิตย์นี้เราไปเที่ยวทะเลกันบ้างไหม’
ตาหวานอ่านคำชวนของอชิระด้วยความสนใจ เธอใช้เวลาในการคิดไม่นานก็ตอบไปทันที
‘ตกลงค่ะ’
ตาหวานยังส่งรูปสติกเกอร์เด็กผู้หญิงส่งยิ้มและดีใจให้อชิระ
