“ใกล้จะเริ่มคลาสบ่ายแล้ว ฉันว่าเราไปรอที่ห้องกันเถอะแก”
ตาหวานหันไปชวนแป้งหอมขึ้นเรียน แต่เขตรั้งเอวของแป้งหอมเอาไว้
“เราขอยืมตัวแป้งหอมก่อนนะ” เขตบอกกับตาหวาน ตาหวานขมวดคิ้วมองมือของเขตที่บีบตรงเอวของแป้งหอมเพราะเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง
“แกไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันตามไป” แป้งหอมรีบพูดเพื่อให้ตาหวานเลิกมองเธอกับคนรักอย่างสงสัย “ไปเร็วสิ จะได้ไปจองที่ด้วย”
ตาหวานที่ถูกไล่ซ้ำจำใจต้องพยักหน้าและขึ้นห้องเรียนเพียงลำพังด้วยความกระวนกระวาย พอเห็นแป้งหอมตามมาเลยสบายใจขึ้น
“แกกับแฟน...”
“เออ เมื่อเช้าเรียนอะไรไปบ้างนะ ขอดูเลคเชอร์หน่อยสิ” แป้งหอมขัดตาหวานที่กำลังจะเอ่ยถามความสัมพันธ์ของเพื่อนกับคนรัก ตาหวานเลยเข้าใจว่าแป้งหอมไม่อยากให้เธอพูดถึงจึงไม่คิดเซ้าซี้ ตาหวานค้นหาสมุดเพื่อให้แป้งหอมดู ขณะที่แป้งหอมลอบมองตาหวานด้วยแววตาสับสนและครุ่นคิด
อคิณนั่งอยู่เพียงลำพังในห้องวีไอพีของคลับช
