Sunumdan birkaç saat sonra Adar, beni toplantı odasına çağırdı. “Yeni lansman planlamasını gözden geçireceğiz,” demişti. Normalde gerginliğim olurdu ama Ferhat Bey’in onayı sonrası içimde tuhaf bir özgüven vardı. Sanki yıllardır taşıdığım görünmez duvarlar çatlamıştı.
Kapıyı açtığımda Ece çoktan odadaydı. Dizüstü bilgisayarı kucağında, Adar’ın hemen yanındaki koltuğa yerleşmişti. Çok yakın. Gereğinden fazla.
Adar, her zamanki gibi ciddiydi ama Ece’ye karşı tuhaf bir yumuşaklığı vardı. Aralarında öyle bir uyum vardı ki, bir an kendimi fazlalık gibi hissettim.
“Gel Şilan,” dedi Adar, başını hafifçe kaldırarak. “Sunumun detaylarını birlikte geçeceğiz.”
Onur da içeriye girdi tam o sırada. Gözleri önce Adar ve Ece’ye, sonra bana kaydı. Hafif bir kaş çatması gördüm. Sanki ortamı hemen koklam
