The Playboy's Triplets

Chapter 4: Code

Vian Flora Ignacio's P.O.V.

Nakasakay na ako ngayon sa kotse ni Viernuen. Nagpabebe pa nga ako pero wala akong nagawa ng buhatin niya ako na parang sako.

Kaya heto ako ngayon. Tahimik na nakasandal sa upuan. Nakatingin sa labas.

Kanina ay nakatitig ako sa kanya. Pero tumigil na ako ng mabantay niya ako. Sayang saya pa ang loko. Mapang asar na nakangiti at nakatingin sa akin.

Akal niya siguro ay nagagwapuhan ako sa kanya. Duh! Of course yes! Sarap titigan eh. Sarap kurutin ng labi. O kaya halikan nalang para mas bongga.

"Why are you so silent?" baling niya sa akin.

"Wala naman akong sasabihin eh," I answered.

"Really? Marami kang dapat sabihin sa akin, Vian Flora," seryoso niyang sambit.

Nasitayauhan pa yata ang mga balahibo ko dahil sa kanyang boses.

"Ano namang sasabihin ko sa'yo?" parang bata kong tanong.

Sakto ay tumigil ang sasakyan dahil sa traffic. Matiim siyang tumitig sa akin. Tila pa pinag aaralan ang buong pagkatao ko.

"Why did you left me?"

Nalaglag ang panga ko sa tanong niya. Napabukas din ang bibig ko at napanganga.

Tama ba ang narinig ko?

O nilalaro lang ako ng pandinig ko?

"A-anong sinasabi mo?" nauutal kong sambit at tumingin sa iba. Nag iwas ng tingin sa kanya.

Parang hindi ko kayang makipagtitigan sa kanya. Masyadong malalim ang titig niya at nakakahulog talaga.

"You didn't even bother to wake up, huh," malaming niyang sambit.

Napaharap ulit ako sa kanya. Ibinuka ko ang bibig ko pero parang ayaw lumabas ng mga salita mula roon. Nangangapkap pa ako.

"Now tell me," napapiksi pa ako ng haplusin niya ang kamay ko.

"One night stand lang naman ang nangyari sa atin!" lakas loob kong sambit. Pumikit ako ng mariin.

Tumawa siya ng malakas. Wala iyong laman at sarkastiko. Na tila ba ang binitawan kong mga salita ay isang malaking joke.

"One night stand? Oh Baby trust me, hindi tayo magtatapos sa ganoon lamang," lumapit siya sa akin. Inilapit niya ang kanyang mukha at bumulong. "Once I entered you, you are already mine."

Hindi ako agad naka react. Nang makabawi ay tinulak ko siya. "Ano bang pinagsaaabi mo? Akala mo ba ay maniniwala ako sa'yo? Pwede ba kung paglalaruan mo ako ay maghanap ka nalang ng iba diyan. You're a playboy!" hinabol ko pa ang hininga ko dahil sa mahaba kong sinabi.

Nilapat niya ang labi niya sa aking tenga at hinalikan ako roon. "I'm not playing with you. I'm serious," seryoso niyang saad.

Humarap siya muli sa akin at siniil ng halik ang aking labi. He even bite it ng hindi ko payagang pumasok ang dila niya sa loob ng bibig ko. Nagtagumpay siya dahil napabuka ng kaunti ang labi ko at kinuna niya ang pagkakataon na iyon.

Gusto ko siyang itulak. My mind saying that it is not right to do this pero kumokontra ang aking katawan.

Malakas ang impact niya sa katawan ko. I cannot control myself when he's the one who's touching and invading me.

Napahiwalay lang siya sa akin ng bumusina ang sasakyan sa likod namin. Umusod na pala.

Natawa na lamang kaming pareho at nagpatuloy na sa byahe.

Nadaanan namin ang iilang mga restaurant at store. Maraming Korean at Japanese restaurant. May mga indu rin.

Tumigil kami sa bakanteng lote rito sa clark. May mga iba ring mga bahay na nakatayo na. Village.

"Nice spot," I said pagkababa namin.

Maganda ang napili niyang lote na pagtatayuan ng kanyang rest house.

"Yeah."

Sinabi niya kung gaano kalaki ang gusto niyang resthouse.

Habang nililibot namin iyon ay nag uusap kami.

Evening came.

"Let's eat first," sabi niya pagkapasok sa kotse.

Hindi na ako nagreklamo dahil kumakalam na rin ang sikmura ko. Palagi kaya akong gutom ngayon. Food is life kasi.

Tumigil kami sa harapan ng Matan ih authentic Kapampangan cuisine.

He parked his car to the parking lot. Mabilis siyang bumaba at pinagbuksan ako ng pintuan.

"Kahit sa fast food nalang sana," saad ko.

May kamahalan kasi rito.

"No," iyon lang ang kanyang sinabi.

Sinalubong kami ng isang crew at iginiya sa mga la mesa.

Nang maka upo na kami ay sinabi ng no Viernuen ang kakainin namin.

Habang naghihintay sa pagkain ay inilibot ko ang aking paningin. The restau has a good ambiance. Native na native.

May mga performer din na nagkakanta. Ang ganda ng boses nila lalo na iyong kulot na lalaki. He looks like Bruno Mars. Lalo na nung kantahin niya pa ang that's what I like.

"Hey," agaw sa atensyon ko ng lalaking kaharapan ko.

"Bakit?" tanong ko habang nanonood pa rin. Hindi siya tinatapunan ng tingin.

"Are you gonna drool over that guy?" tila naiinis na niyang sambit. Mariin ang bawat bigkas niya.

Napanguso naman ako at napabaling na sa kanya. "Ang ganda ng boses eh," pagsagot ko pa.

He glared at me. "And so?" masungit niyang tanong.

"Bakit ba? Ang sungit mo naman diyan para kang may period," kumunot ang noo ko at sinungitan na rin siya.

"Ikaw kasi," parang bata niyang sisi sa akin. Pilipit pa ang kanyang dila dahil mas sanay siya sa lenguaheng Ingles.

"Bakit ako? Ano na namang ginawa ko?" tinuro ko pa ang aking sarili.

"The way you look at him irritates me! Akala mo naman ay gustong gusto mo siya," masungit niya pa ring saad.

Napanganga ako at napatawa ng mahina. "And so? Ano naman ngayong kung gustong gusto ko nga siya?" panghahamon ko.

Mas nagsalubong ang mga kilay niya. Handa na sanang sabihan ako ng mga salita. Ang kaso ay dumating ang waiter.

Parehas pa namin itong pinapanoodhabng nilalagay ang mga pagkain sa la mesa.

Meron doong manok na binigyan ng salay. May kasama itong soup. Meron ding dish na baboy na hindi ko alam kung ano. Lemonaide ang inumin.

Nang makaalis na ang waiter ay hindi na kami nagpatuloy sa pagsasagutan.

Parehas na kaming gutom at wala munang usap usap. Agad kong nilantakan ang pagkain. Not minding kung nakatingin ba siya sa akin o hindi. Galit galit na muna.

Pagkatapos ay nagpahinga muna kami saglit.

Pagkaandar na pagkaandar palang ng kotse ay nagsalita siya.

"Do you really like him?" he asked. Nakatingin lang sa daan.

Napaikot ako ng mata. I though tapos na kami sa issue na iyon. Hindi pa pala!

"He has a nice voice. So, yup," walang pag aanlilangan kong sagot.

Ang ganda kaya ng boses ng lalaking iyon. Sarap sigurong ka chat tapos ay magsesend ng voice message kada gabi. Pagkakanta niya ako.

Syempre joke lang. Wala naman na akong planong maghanap pa ng love life. Ayos na ako. Hindi na ako umaasa.

Lumitaw ang ugat niya sa kamay ng diniinan niya ang pagkakahawak sa manibela.

"Galit kaba?" nag aalinlangan kong tanong.

He didn't bother to answer me. Diretso lang siyang nagmaneho. Naging tahimik tuloy ang byahe kaya nakatulog ako.

Sakto akong nagising ng tumigil na ang sasakyan.

Sandali lang byahe namin dahil gabi na rin. Isa pa ay sa Angeles lang din naman ako nakatira. Kaunting malayo lang sa pinuntahan namin kanina.

"Thanks," sabi ko. Akma ko ng bubuksan ang pintuan ng pigilan niya ako. "Bakit?"

Hindi na ako naka react ng halikan niya ako sa labi.

Dapat naba akong masanay sa ganitong galawan niya?

Pinalupot niya ang kamay niya sa aking bewang. "You can't like someone else if it is not me, Baby. Remember that," he said and smirked at me.

Para akong tangang tumango at lutang na bumaba sa kanyang kotse.

Naglakad na ako papasok at nakita ko pang binabantayan niya ang pagpasok ko. Nang tuluyan na akong makapasok ay roon ko lamang narinig ang pagharurot ng kanyang sasakyan.

Napahawak ako sa aking dibdib ng tumibok iyon ng malakas.

Mabilis akong pumiling dahil sa naisip.

"No, Vian. Masyado kalang naooverwhelm sa presence niya kaya ganyan," I whispered to my self.

Pagkapasok sa loob ay nagpahinga lang ako saglit at naghilamos.

Nagutom ulit ako kaya naman nangalkal ako ng pwedeng kainis. Kainis. Nakalimutan kong bumili ng fries at patis. Gabi na kaya tinatamad na akong umalis.

Pinagtyagaan ko nalang ang nakita ko sa loob ng refrigerator. Some nuggets and hotdog. Gumawa rin ako ng ketchup na may mayonnaise para roon isawsaw.

I opened the T.V. in the living room. Naghanap ako ng movie at pinanood iyon habang kumakain.

Sa pangalawang movie ay roon na pumipikit ang mata ko. Nakatulog ako sa sala.

Nagising ako na parang pinupukpok ng hammer ang aking ulo. Grabe ang sakit.

Dahan dahan akong umupo at minasahe iyon. Hindi naman ako uminom kagabi kaya I'm sure na hindi hangover 'to.

Ano ba talagang nangyayari?

Napatingin ako sa oras at nanlaki ang mga mata ko. Gosh! Eleven na pala ng umaga. Super late na ako.

Ngayon ko lang yata naranasan ito. Madalas kasi ay six or seven ako gumigising. Kahit nga kapag naglalasing ay maaga pa rin akong nagigising dahil sa nasanay na ang katawan ko.

Hindi nalang siguro muna ako papasok ngayon. Parang hindi ko rin naman kaya dahil sa sobrang sakit ng aking ulo.

Tumayo ako at mabagal na nagtungo sa aking kwarto. Nagpunta ako sa banyo at ginawa ang aking morning rituals.

Pagkatapos ay umupo ako sa aking kama. Kinuha ko ang cell phone na nakalagay sa may side table.

Nakita ko ang iilang mensahe roon. At halos galing lang sa iisang tao.

Binuksan ko iyon.

"Where are you?" basa ko sa mensahe.

Napatakip ako sa bibig at napatampa sa sarili ng maalala na may usapan nga pala kaming magkikita ulit ngayon. Simula na nga pala ng trabaho ko sa kanya.

Nine talaga ang usapan namin. Pero sa tingin ko ay sobrang late ko na.

Saktong tumunog ang hawak kong cell phone. Rumehistro roon ang pangalan ni Viernuen.

Mr. Xavier is calling...

I didn't hesitate to accept it para na rin makapag sorry.

"Where are you?" salubong agad nito.

"Ahmm... I'm sorry kakagising ko lang kasi. Pwede bang bukas nalang tayo magkita?" tanong ko.

"What? Why? We can move the time, Vian Flora," seryoso niyang saad. Tila nainis sa sinabi ko.

"I think I can't go outside today and do some works. Sobrang sakit kasi ng pakiramdam ko," saad ko at napanguso habang nakatingin sa kawalan.

I hear his sigh on the other line. "Fine, Baby. Ano bang nangyari? Have you eaten already? Did you already take some medicines? Take care of yourself," mahabng litanya niya. Nag aalala.

Napatikhim ako dahil sa naramdamang saya sa aking puso. This is the first time na may nag aalalang lalaki sa akin. Ang sarap pala sa pakiramdam.

"I'm really sorry, Mr. Xavier. Let's just meet tomorrow. Bye," pigil ngiti kong saad at pinatay na ang tawag.

Napahiga ako sa aking kama at impit na napatili. Ang lakas ng t***k ng puso ko!

Kahit tamad ay hindi ko pa rin pinabayaan ang tiyan ko. Gutom ako kaya kumain ako.

Hindi ako uminom ng gamot. I just don't feel to drink medicine. Isa pa ay mawawala rin naman siguro mamaya ang sakit ng ulo ko. Itutulog ko nalang ulit.

I ordered some foods from online. Tamad na rin kasi akong magluto.

Argh! Why I am so lazy?

Today I just don't feel like doing anything. I just wanna lay in my bed all day.

Excited kong binuksan ang pintuan ng pintuan ng dumating na ang inorder ko.

Finally my spaghetti has arrived.

I ordered two serving of spaghetti. Two fries, two burgers, two sundae, and pineapple juice.

After pigging out ay nagpahinga muna ako bago magpasyang bumalik sa kama.

When my back touches the softness of the bed I fall in deep slumber, in the dreamland.

Nagising lang ako dahil sa isang panaginip. Pawis na pawis ako.

I dreamt that me and Viernuen making love in my bed.

He caressed and claim me like a wild wolf. And I do feel good about it.

Mukhang hindi pa yata ako nakaka move on sa panaginip ko dahil nakita ko si Viernuen na naka upo sa may sofa ko rito sa kwarto. Nakasandal siya roon at nakatitig sa akin akin.

Pumikit ako ng mariin at kinurit ang aking sarili para matapos na ang kahibangan.

Pero nakita ko pa rin siya roon. Walang takot akong tumayo at lumapit sa imagination ko. Alam ko naman na kapag nakaupo na ako sa sofa ay wala akong makakatabi. Magigising ako sa katotohanan.

Ngumisi pa ito. Akala mo naman talaga ay totoo!

"Why I am imagining him?" mahina kong bulong ng makalapit na ako sa sofa.

Nanlaki ang mga mata ko ng hinila ako nito at napa upo ako sa kandungan niya.

"You're real!" bulalas ko.

"Yes, Baby," he said and let out a sexy chuckled.

Kumunot ang aking noo. "Bakit ka nandito? Paano ka nakapunta rito? Paano ka nakapasok?" sunod sunod kong tanong.

He tucked my hair at the back of my hair. "Relax, Baby. I have my ways," he answered.

"How?"

"Did you forgot that I'm friends with Briane?"

"Ah? Ano naman ngayon? Hindi naman niya alam ang code ng condo ko," nagtataka ko pa ring saad.

"Yes he doesn't know about it. But his wife knows about it," he looks at me like I am a child that is lost and can't find her way back to her home.

"Sino bang asawang pinagasasabi--- Oh my gosh! Si Xena!"

"Exactly."

Humanda talaga sa akin ang babaeng iyon! Ipinagkalulong niya ako sa lalaking ito! She even gave my code to this man.

Nambibigla sila. Pagkagising ko ay si Viernuen ang aking mabubungaran. Sinong hindi matetense?