ขณะที่จวิ้นอี่และเหยียนอวี่กำลังไปสวีทหวานแหววกันที่ตลาดเช้า ทางด้านจวนคีรีรมย์ก็ไม่ได้เงียบเหงาแต่อย่างใด
ณ เรือนปีกซ้ายที่ถูกจัดสรรให้เป็นหอโอสถชั่วคราว
"ทางซ้าย! ไม่สิ... ทางขวาอีกหน่อย! โอ๊ย จื้อเฉิน! เจ้าจะวางชั้นยาบังทิศทางลมทำไม!?"
เสียงบ่นของไป๋เหวินเจี๋ยดังลั่นห้อง หมอหนุ่มในชุดลำลองสีกรมท่ากำลังยืนเท้าเอว ชี้นิ้วสั่งการอดีตนายกององครักษ์ผู้เกรียงไกรให้ขยับตู้เก็บสมุนไพรใบมหึมาไปมา
หลิวจื้อเฉินเหงื่อแตกพลั่ก ทั้งที่อากาศเย็นสบาย เขาแบกตู้ไม้สักหนักอึ้งไว้บนบ่าราวกับแบกนุ่น แต่สีหน้าเริ่มจะบอกบุญไม่รับ
"ท่านหมอ... ตู้นี้ข้าย้ายไปย้ายมาสามรอบแล้วนะ" จื้อเฉินบ่นอุบ "ตกลงฮวงจุ้ยท่านจะเอาทิศไหนกันแน่? ข้าว่าวางตรงไหนมันก็เก็บยาได้เหมือนกันนั่นแหละ"
"เจ้ามันคนหยาบกระด้าง จะไปรู้อะไร!" ไป๋เหวินเจี๋ยเชิดหน้า "สมุนไพรบางชนิดต้องการลมโกรก บางชนิดต้องหลบแดด การจัดวางตำแหน่งคือหัวใจสำคั
