Chapter Eleven
SAMANTHA
“HOY Sebastian, gumising ka. Hoy,” natatarantang saad ko saka ko tinapik-tapik ang kanyang pisngi.
“Sebastian, gising,”
Diyos ko, ano pong nagawa ko? Hindi ko po mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring masama kay Toriego. Tiyak na ako ang masisisi kapag nangyari iyon.
Hindi naman ako naririnig ni Steven dahil napakalakas ng TV. At baka mas magpanic din yung bata kapag nakita niyang walang malay ang kanyang tito.
Pinagpapawisan na ako dahil hindi ko na alam ang aking gagawin. Hindi na ako makapag-isip nang maayos.
Kinapa ko ang bulsa ng aking blouse at mabuti na lang ay naroon ang aking cellphone.
“Sandali lang ha? Tatawag lang ako ng ambulansiya,” saad ko saka nagsimulang i-dial ang numero ng ambulansiya.
As if namang maririnig ako ni Toriego.
Juice
