Chapter Twenty-Nine
MAKALIPAS ANG ISANG BUWAN....
SEBASTIAN
HANGGANG sa maghilom ang aking sugat at gumaling ako ng tuluyan ay hindi nawala si Sam sa tabi ko.
Pagod man noon galing sa eskwela ay wala siyang reklamo sa tuwing aalagaan niya ako. Napakaswerte ko talaga sa mahal ko. Napakasarap sa pakiramdam na nandiyan siya palagi.
At ngayon, isang buwan na kaming magkarelasyon. Isang buwan na rin siyang nagtitiis sa ugali kong mapang-asar ngunit sa kabila ng pagtitiis niyang iyon, alam kong mahal na mahal niya ako.
Wala na akong ibang hihilingin pa kung hindi ang makasama siya habang-buhay at alam kong ipagkakaloob iyon ng Panginoon sa amin.
Labis din ang pasasalamat ko sa itaas dahil sa pag-aalala ko noong may mangyari sa akin ay dininig niya ang panalangin ko. Wala na akong naramdam
