We use cookies
When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Your cookies settings
Strictly cookie settingsAlways Active
18 อาจารย์เซิ่งหลี
เดิมทีเจ้าอ้วนและเหวินปิงฉีตระหนกกับการตัดสินใจของฟ่านหงอี้เล็กน้อย แต่เมื่อนึกถึงท่าท่างหดหู่ของสหายตลอดการเดินทางหลายวันที่ผ่านมานี่อาจจะเป็นการปลดปล่อยอารมณ์ให้ดีขึ้น ทั้งสองก็ได้ไม่ได้สนใจจะห้ามปรามอีกทั้งฝ่ายตรงข้ามจงใจเข้ามาหาเรื่องเอง ได้แผลสักหน่อยคงมิเป็นไรจะได้เป็นการตักเตือนว่าให้ดูดีๆเสียก่อนค่อยเข้ามาหาเรื่องใส่ตน “หยงเฟ่ยหาน เจ้ายังไม่รีบเข้ามาช่วยพวกข้าอีก” “พวกเจ้าตั้งใจหาเรื่องกันเองก็รับผิดชอบกันเองสิ เกี่ยวอันใดกับข้า” “แต่… พวกเราเป็นสหายกลุ่มเดียวกันนะ” “….” หยงเฟ่ยหานยังคงไม่ขยับตัวแสดงออกชัดเจนว่าไม่เกี่ยวข้องและไม่สนใจว่าทั้งสามคนจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรได้แต่ยืนมองเงียบๆเช่นเดิม “พวกเจ้าทำอันใดกัน” เสียงถามดังกึกก้องศิษย์ที่อยู่ในบริเวณนั้นได้ยินก่อนที่จะเห็นร่างกายของคนพูดค่อยๆ เคลื่อนมาในแวบเดียวหยุดอยู่ระหว่างกลางกลุ่มของฟ่านหงอี้กับพื้นที่ต่อสู้ระหว่างคนกั
- Writer
- chap_listContents
- likeADD
