01 พ่ายรักนางมารร้าย <3 Evil lady trap
1203 Words
01
บทนำ
เจ้าชู้ตัวพ่อ x เจ้าชู้ตัวแม่

สหรัฐอเมริกา ณ โรงแรมหรู ใจกลางเมืองวอชิงตัน ดี.ซี
"งานประติมากรรมของคุณเหมาะสมกับรางวัลจริงๆ... คุณ?" ชายรูปร่างหล่อ ราวกับนายแบบพูดชื่นชมแต่ก็แอบแขวงทำหน้าเจ้าเล่ห์นิดๆ เพราะอยากทำความรู้จักกับ เจ้าของผลงานที่เอาแต่นั่งทำหน้านิ่งเรียบ ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นสักเท่าไหร่ เพราะเธอได้จนชินแล้ว
"แนนนี่ค่ะ" แนนนี่ยิ้มหวานโปรยเสน่ห์ ถึงในใจจะรำคาญผู้ชายตรงหน้าเสียเหลือเกิน ชายผู้นี่ไม่รู้อะไรซะแล้ว ว่าเธอควงผู้ชายมากหน้าหลายตา ตั้งแต่นายแบบ ยัน นักธุรกิจจนเบื่อเทแล้วเทอีกไปเป็นสิบๆคน
"ถ้าถามตรงๆ เอ่อ..คงจะไม่เสียมารยาทใช่ไหมครับ เอ่อ..คุณ.."
"โสดค่ะ" แนนนี่ชิงตอบออกมา เธอไม่รอให้ชายคนตรงหน้า ได้กล่าวจบประโยค พลางดันร่างอรชรในชุดเดรสสีดำคล้องคอเรียว โชว์แผ่นหลังขาวผ่อง ลุกขึ้น เพื่อจะออกจากงาน
"เดี๋ยวก่อนสิครับ ผมอยากทำความรู้จักคุณมากกว่านี้ ได้ไหมครับ" ชายหน้าหล่อรีบดันตัวลุกขึ้นตามหญิงสาว
"ได้สิคะ แต่วันนี้ฉันไม่ค่อยมีเวลา" แนนนี่หยิบนามบัตรส่งให้หนุ่มหล่อ ตรงหน้า
"ขอบคุณครับ...นี่นามบัตรผมครับ" คนตัวสูงตรงหน้าก็ยื่นนามบัตรส่งให้หญิงสาวกลับ
"คุณโจอี้...แล้วเจอกันนะคะ" แนนนี่โบกมือยิ้มหวาน โชว์จริตจะก้านของสาวมั่น ก่อนจะแผ่นหันหลังก้าวขาเรียวในชุดแหวกเดินออกจากงาน
"น่ารำคาญจริง" แนนนี่แสยะยิ้มขบขันมองนามบัตร แล้วเก็บลงในกระเป๋าใบหรู เธอพร่ำในใจ รอเธอเหงาก่อนแล้วจะเรียกตัวมา
Rrrrrr~ คุณหญิงนาโน
เสียงร้องมือถือ ทำให้ร่างอรชรหยุดชะงักเท้าพิงตัวไปกับรถหรูของตัวเอง พร้อมกับหยิบมือถือสายสำคัญมากดรับ
"ว่าไงคะ คุณหญิงนาโน" เสียงหวานสดใสเอ่ยกับคนทางปลายสาย ผู้เป็นแม่แท้ๆ
("เมื่อไหร่คุณลูกขา เมื่อไหร่จะกลับคะ แม่คิดถึงแล้วนะ" ) คุณหญิงนาโนว่ากับลูกสาวคนสวย ที่ไม่ค่อยจะอยู่ติดบ้านได้นาน ไม่กลับบ้านหกเดือนคนอย่างแนนนี่ยังทำมาแล้วเลย
"กลับพรุ่งนี้ค่ะ แนนนี่มีเครื่องเพชรสวยๆไปฝากด้วยนะคะ"
("ลูกซื้อให้คุณแม่ จนจะใส่ไม่หมดแล้วนะ...")
"เอ่ หรือรอบนี้คุณแม่จะไม่เอาคะ?" แนนนี่แหย่คนเป็นแม่ยิ้มๆ ทุกๆรอบเวลาเธอเดินทางไปรอบโลก กลับจากต่างประเทศ ก็จะมีเพชรน้ำดีไปฝากมารดาอยู่ตลอด
("เอาสิคะ คุณลูกขาอะ แต่รอบนี้กลับมาอยู่กลับคุณแม่ให้นานหน่อยนะคะ")
"ค่ะๆ...คุณแม่นั่นแหละ ไม่ใช่กลับไป แล้วเอาแต่พาแนนนี่ไปออกงานเลี้ยงนะ"
("ลูกสาวคุณแม่สวย ก็ต้องอยากโชว์ลูกเป็นธรรมดาสิคะ")
"ค่ะ..งี้นแค่นี้ก่อนนะคะ แนนนี่ขับรถก่อน"
("โอเคค่ะ...ไว้เจอกันค่ะ") ตี๊ด! หลังตัดสายจากมารดาเสร็จ หญิงสาวก็ปลดล็อครถหรู ขึ้นมานั่งก่อนจะสตาร์ทรถเคลือนตัวออกจากโรงแรมทันที
:
ห้างดังในอเมริกา โซนร้านเครื่องเพชรราคาแพง ที่มีชายหญิงคู่หนึ่ง
"พี่มาร์โกขา เชอรีนอยากได้เส้นนี้นี่คะ" เชอรีนที่มีความอยากเอาชนะก็เดินเข้าไปออดอ้อนมาเฟียหนุ่ม
"แก คุณแนนนี่มาแล้วอะ" พนักงานอีกคนโบยหน้าไปทางเข้าร้าน
"...* มาเฟียหนุ่มที่รู้สึกชื่อคุ้นหู ก็หันเหลียวหน้ามอง ร่างอรชรในชุดเดรสที่ดูเซ็กซี่ ใบหน้าก็ดูแสนจะเย่อหยิ่งกำลังก้าวขาเรียวขาวเข้ามาในร้าน
"หึ" มาร์โกยิ้มมุมปากทันที เมื่อนึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อปีที่แล้ว ที่พบกับผู้หญิงปากดีอย่างแนนนี่ นี่เขาอยู่อีกตั้งชีกโลก ยังมาเจอกับเธอได้
"คุณแนนนี่" พนักงานก้มหัวทักทายหญิงสาวยิ้มๆ
"ฉันมารับสร้อยค่ะ" แนนนี่ตอบพนักงานทั้งสอง โดยไม่ได้หันไปมองมาเฟียหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างหลัง
"เชอรีน ถ้าหนูอยากได้ ก็ไปต่อลองกับผู้หญิงคนนั้นสิคะ.." มาร์โกพูดออกมา ด้วยความร้ายกาจ ไม่รู้เขาเป็นอะไร เวลาเจอหญิงสาว จะเกิดความหมั่นเขี้ยวซะเหลือเกิน
"ค่ะ เพราะเชอรีนอยากได้มาก" เชอรีนพูดด้วยความแน่วแน่ ก่อนจะปล่อยมือออกจากแขนมาร์โก เดินเข้าไปตีเสมอกับร่างอรชรสวยของแนนนี่
"เธอ" น้ำเสียงห้วนๆเอ่ยเรียก
"..." แนนนี่ใช้หางตาตวัดมอง ก่อนจะหันกลับมาหยิบซองเงินส่งให้พนักงาน ใช่ เธอไม่ให้ความสนใจกับผู้หญิงแปลกหน้าที่ไร้มารยาท
"เรียบร้อยค่ะ คุณแนนนี่" พนักงานยื่นถุงกระดาษหรู ส่งให้คนตรงหน้า
"ขอบคุณค่ะ" แนนนี่กล่าวด้วยรอยยิ้มบางๆ เมื่อร่างอรชรตวัดตัวมา ก็ชะงักอยู่ไม่น้อย เมื่อเห็นร่างสูงของมาร์โกยืนล้วงกระเป๋า ยกยิ้มมาให้
"ฉันขอซื้อต่อได้ไหม ให้ราคาแพงเป็นสองเท่า" เชอรีนรีบเดินเข้ามาขวางทางไว้
"ไม่ขาย" แนนนนี่ตอบด้วยหน้าเรียบนิ่ง พร้อมเบี่ยงตัวหมายจะก้าวออกมา
"แต่ฉันให้เป็นสองเท่านะ" เชอรีนคว้าแขนแนนนี่ไว้ อย่างไม่ยอมแพ้ โดยมีมาร์โกเป็นผู้ยืนดูนิ่งๆ ราวกับเป็นเรื่องสนุก
"ไม่อยากได้ รวยอยู่แล้ว" แนนนี่ใช้สายก้มมองเชอรีนตั้งแต่หัวจรดเท้า พร้อมกับว่าเสียงอย่างเริ่มไม่สบอารมณ์
"นี่ เธอใช้สายตาดูถูกฉันเหรอ" เชอรีนบีบมือแนนนี่ด้วยความไม่พอใจ
"หึ รู้ด้วยหรอว่าสายตาฉัน กำลังดูถูกเธอ" แนนนี่เหยียดยิ้มมุมปากเอ่ยพูดขึ้นมา
"กะ..แก" เชอรีนกัดฟันเรียกคนตรงหน้า
ฟรึ่บ!! แนนนี่สะบัดมืออกจากเชอรีน จนตัวเซเกือบล้มลงไปกองกับพื้น
"ไร้มารยาทสิ้นดี" แนนนี่ด่าออกมาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะปลายตาเหยียดๆใส่มาเฟียหนุ่มที่กำลังยืนยกยิ้มอยู่
หมับ!!
"เดี๋ยวก่อนสิครับ น้องแนนนี่" มาร์โกคว้ามือเรียวไว้ กระตุกร่างบอบบางเข้าหาตนเอง โดยมีสายตาอาฆาตของเชอรีนยืนมองอยู่นิ่งๆ เพราะเธอไม่กล้าขัดอะไรมาร์โก
"ปล่อยเดี๋ยวนี้ ไอ้คนหื่นกาม" แนนนี่กัดฟันด่ามาเฟียหนุ่ม หมายใช้เท้าจะยกกระทืบเหยียบเท้าคนตัวโต แต่มาร์โกที่รู้ไต้ทัน ก็หลบหลีก
ฟรื่ด!! "ไม่เจอตั้งปีนึง ปากยังแจ๋วเหมือนเดิมเลยนะ" ว่าจบประโยค มาร์โกก็สูดดมเส้นผมหอมๆของหญิงสาว
"อ่ะ มาร์โก!" แนนนี่ตวาดด้วยความโมโห
"หึ พี่บอกว่าให้เรียกว่ายังไงคะ..?"
ฟอด!!! มาร์โกแจกหอมฟอดใหญ่ๆบนใบหน้าสวยอีกรอบ
เพราะประโยคก่อนหน้าเธอว่าเขาหื่นกาม เขาจึงสนองให้ตามคำพูดของเด็กปากดี ซึ่งเขาชอบนักล่ะแบบนี้
___________________
- Writer
